Tegenwoordig gaat er geen week voorbij waarin de woorden moslim, islam, terrorist en aanslag niet in combinatie met elkaar op het nieuws verschijnen. Groepen als IS en Al Qaida voeren in de naam van Allah een heilige oorlog tegen eenieder die de wereld niet hetzelfde als zij ziet, terwijl de Westerse landen in afschuw toekijken en het geweld veroordelen. In het Westen ging het echter ooit niet beter. Twee eeuwen lang terroriseerden volgers van de kerk het Midden-Oosten in de naam van God en zelfs vandaag de dag jagen Christelijke milities diens medemens op in landen als Syrië, Irak en de Centraal Afrikaanse Republiek. Met Far Cry 5 vertelt Ubisoft het verhaal van zo’n cult, die zich settelt op het Amerikaanse platteland.
Jaren voor het begin van de game, arriveert een groep genaamd Eden’s Gate in het fictieve Hope County in Montana. Onder leiding van de charismatische en tegelijkertijd beangstigende Joseph Seed beginnen ze hier met het kopen van land en middelen om hun eigen paradijs te bouwen, die hen moet beschermen tegen het einde van de wereld zoals wij het kennen. Eden’s Gate gelooft namelijk dat Joseph een profeet is, een uitverkorene die met God heeft gesproken en voorbestemd is om de wereld te veranderen. De Amerikaanse overheid gelooft er echter niet in.
Shit, meet fan
Wanneer het spel begint is Eden’s Gate uitgegroeid tot een militie die tot aan de tanden bewapend is en mensen dwingt om hun rangen te komen versterken. De staat heeft daarom een arrestatiebevel uitgevaardigd, hetgeen jij samen met enkele andere wetshandhavers tot uitvoering moet brengen. Eens je Seed in de boeien slaat breekt echter de pleuris uit. Seed ontsnapt en verklaart de oorlog aan het reguliere volk van Hope County, dat totaal niet was voorbereid op een dergelijke escalatie van het conflict. Het duurt dan ook niet lang voor het gebied totaal overrompeld is.
Zoals altijd het geval is in videogames, komt er een verzet dat hoopt de cult omver te kunnen werpen, en jij wordt een van diens leden. Hoe je dit precies wilt bewerkstelligen is echter helemaal aan jou. Net als in eerdere delen ligt de wereld van Far Cry 5 namelijk volledig aan je voeten.
Meet the Seeds
Natuurlijk wandel je niet zomaar even het hoofdkwartier van Eden’s Gate binnen om Seed een kopje kleiner te maken. Een cult die in een kwestie van dagen een complete county kan overnemen bestaat immers uit talloze leden, die ook nog eens goed georganiseerd en getraind moeten zijn. Je moet je land daarom beetje bij beetje terugwinnen in een opzet die langzamerhand bijna synoniem is aan Ubisoft.
In dit gigantische gebied zijn points of interest. Denk aan wapenopslagplaatsen, basissen van de cult, gijzelaars en gevangenen of belangrijke karakters die een taak voor je hebben. Door deze opdrachten tot een goed einde te brengen ontvang je resistance points, die een balkje voor een van de drie gebieden die de game rijk is laat vollopen. Is die vol? Dan kun je een van de familieleden van Joseph omleggen om het gebied terug te winnen.
Elk van die familieleden probeert op zijn of haar eigen manier de cult te ondersteunen. John predikt verlichting en martelt zijn gevangen om ze te ‘’helpen’’. Faith drogeert haar volgers en vijanden en verandert ze in Angels, feitelijk zombies die nog leven. En Jacob traint de soldaten van de groep. Hij hypnotiseert inwoners van Hope County en transformeert ze in slaven die hem op zijn wenken bedienen.
Missies
Met drie leiders die het zo anders aanpakken, zou je verwachten dat de gebieden enorm van elkaar verschillen. Dat valt echter wel mee. Het is makkelijk om per ongeluk van het ene naar het andere gebied te lopen, daar deze op het eerste gezicht niet bijster veel van elkaar verschillen. Het is pas eens je echt wat in die gebieden begint te doen, dat de verschillen duidelijk worden.
De eerdergenoemde Angels bijvoorbeeld, zijn het gevolg van Faiths drugs en vind je daarom enkel in haar gebied, waar ze meer drugs verbouwen of hersenloos door de vlaktes wandelen. Deze drugsfabrieken komen ook naar voren in de verhaalmissies van dit gebied, die je vaak vragen om een Bliss-voorraad – zoals het spul heet – bijvoorbeeld op te blazen of de waterzuiveringsinstallatie ervan te ontdoen. Een open wereldgame kan echter niet enkel leven op verhaal. Gelukkig is er geen tekort aan dingen om te doen in deze gigantische zandbak.
De meeste van deze dingen komen neer op je standaard red karakter X-missie, bevrijd locatie Y-objective en verzamel voorwerp Z-opdracht. Maar er zijn ook leukere locaties te vinden. Zo stond ik vrij vroeg in mijn playthrough oog in oog met een eland die compleet high was van de Bliss. Het beest had zelfs zoveel van het spul in zijn lijf, dat enkel in zijn buurt komen al leidde tot hallucinaties. Ik was op dit punt in de game amper uitgerust met perks, had nog niet echt bijzondere schietijzers kunnen kopen en had ook nog niet bepaald capabele back-up bij me. Desondanks wist ik het beest na een hels gevecht te vellen en dacht ik mijn hoogtepunt van het spel gevonden te hebben. Maar toen vond ik ook een Bliss-beer en Bliss-poema en was het bijzondere er vanaf.
Dit gevoel was achteraf gezien grotendeels overheersend tijdens mijn speelsessie. Elke keer dat Ubisoft me wist te verrassen met iets cools en onverwachts, werd het spoedig zat gevolgd door een variatie hierop, die ervoor zorgde dat het aan kracht inboette. Zelfs in het verhaal ontkom je er niet aan, waardoor het gaandeweg steeds minder een avontuur wordt en meer een routineklus. Hoe anders kun je het noemen als je meerdere keren gevangen wordt genomen door elk van de familieleden.
Ondanks dat is het verhaal overigens best tegenvallend. Een religieuze cult is een realistische dreiging waar heel wat meer mee gedaan had kunnen worden dan wat Far Cry 5 toont. Nu voelt het allemaal wat veilig en politiek correct, wat haaks staat op de psychopaat die Seed zou moeten zijn volgens het spel. Dit betekent niet dat het verhaal slecht is, immers was ik gedurende de game wel geboeid, maar wel dat het niet zijn potentieel optimaal benut.
Vrijheid en opties
Hetgeen dat tegenwicht biedt aan de repetitiviteit van Far Cry 5, is diens vrijheid. Daarmee doel ik niet zozeer op de open wereld, maar de manier waarop je hierin dingen doet. Het spel is strikt gesproken een first-person shooter, maar guns blazing een cult-locatie binnenrennen is verre van je enige optie. Sterker nog: in veruit de meeste gevallen is het een verschrikkelijk idee!
Alternatieven hiervoor zijn voorbeeld aas op het terrein gooien om een dier te lokken dat chaos veroorzaakt en de vijandelijke troepen uitdunt, gebruiken maken van je verrekijker, takedowns, pijl en boog en sluipen om zoveel mogelijk vijanden stilletjes uit te schakelen, de vijand van meerdere kanten onder vuur nemen door je partners bijvoorbeeld luchtondersteuning te laten bieden of, mijn persoonlijke favoriet, een vliegtuig op het gebouw droppen terwijl jij al hangend aan je parachute de overlevenden uitschakelt. Een combinatie van deze mogelijkheden is daarbij natuurlijk ook een optie.
Wat hierbij een pluspunt is, is dat geen enkele speelwijze superieur voelt aan de andere. In de meeste spellen kun je al snel een strategie bekokstoven die in 99% van de tijd werkt en kun je jouw volledige load-out hierop afstemmen. In FC5 moet je echter flexibel zijn, de juiste tools voor de job meenemen en de juiste partners kiezen om jouw speelstijl te complementeren. Dat is niet voldoende om dertig uur aan gelijkaardige gameplay en missies te redden, maar je bent toch ruim in de twintig uur voordat dat een probleem begint te worden.
Tjierp
Bij een open wereldgame ga je bugs tegenkomen, dat is een feit waar gamers zich allang bij hebben neergelegd. Een wereld van deze grootte kan niet tot aan de laatste steen getest worden, dan komt die immers pas uit wanneer de volgende consolegeneratie er is. Ik ga dan ook niet vallen over kleine dingen zoals dat mijn partner een keer uit het niets uit de helikopter sprong of dat ik in een steen bleef steken. Wat echter wel benoemd dient te worden is de AI. Die laat namelijk nog wel wat te wensen over.
De vijanden in Far Cry 5 zijn niet dom, maar hun prestaties zijn wel erg wisselvallig. Ze proberen soms te flankeren, snipers duiken in en uit cover om je het vuur aan de schenen te leggen en zoeken dekking als je luchtondersteuning een kogelregen laat neerkomen.
Diezelfde AI komt echter ook netjes achter elkaar een gesloten ruimte in waarvan de deuropening geblokkeerd wordt door lijken van hun vrienden, om zo een voor een getrakteerd te worden op een shotgun in de smoel, blijft met een helikopter stilhangen terwijl ik net twee van dezelfde dingen heb neergeschoten met een raketwerper en ziet je niet als je drie centimeter langs ze kruipt omdat je ‘’sneaky’’ bent.
Samen fun
Voor deze review kregen we twee keys van Ubisoft, zodat onze redactie ook de co-op kon testen. Dit deden we daarom al live-streamend op Twitch. De ervaring met twee mensen was niet bijster veel anders dan solo, behalve wanneer je elkaar begint te kloten, maar wat wel opviel is dat de match making razendsnel ging en dat er op geen enkel moment lag was. Wel kwamen er plotseling wat meer bugs naar boven, maar dat was vermoedelijk toeval en enkel grafisch van aard.
Heb je even genoeg van Hope County, dan kun je ook nog altijd in Far Cry: Arcade duiken, een editor die je eigen levels en scenario’s laat bouwen die andere spelers solo, co-op of in competitieve multiplayer kunnen spelen. Op het moment van schrijven is het nog even zoeken naar de parels tussen de zwijnen, maar daar de content gecureerd wordt door de community door middel van ratings, zal snel zat een lijst van amusante maps voorhanden zijn. En als de multiplayer dan nog steeds net zo vlekkeloos werkt als tijdens het reviewen van de game, waarvoor we extra nog even gespeeld hebben ná release, zien we deze mode nog een mooie toekomst tegemoet gaan.
Conclusie
Far Cry 5 is een goed gevulde en amusante, maar tegelijkertijd wat repetitieve en tamme zandbak van een shooter. De game is op zijn leukst wanneer je nieuwe manieren bedenkt om extremistische mafkezen af te maken, maar wordt saai wanneer het je de zoveelste standaardmissie voorschotelt. Gelukkig maakt spelen in co-op het een stuk leuker en kun je variëren met de creaties van andere spelers in Arcade.