Hoewel de Far Cry-games duidelijke overeenkomsten hebben – charismatische schurk, overleven in een wereld die tegen je is en heel veel geweld – zijn het in principe van elkaar losstaande games met ieder hun eigen nummertje. Far Cry: New Dawn kreeg echter geen nummertje, maar een subtitel en is het vervolg op het vijfde deel in de serie.
Nadat Joseph Seed (spoiler warner voor Far Cry 5) de wereld heeft opgeblazen met nucleaire wapens, krabbelt de bevolking van Hope County langzaam maar zeker weer op. Uit de ruïnes van de oude beschaving wordt een nieuw dorp genaamd Prosperity gebouwd, waarin mensen in vrede met elkaar samenleven. Aan die vredige dagen komt echter een abrupt einde, wanneer de Highwaymen de boel op stelten komen zetten en alles nemen wat los en vast zit.
Double trouble
Wanneer ons verhaal begint, zijn zeventien jaar verstreken. Prosperity gaat nog altijd gebukt onder de tirade van de Highwaymen, die wordt geleid door twee nieuwe schurken: Lou en Mickey. Deze tweelingzussen zijn zowel sluw als gewelddadig, waardoor elke vorm van verzet al snel de grond in wordt geboord en Prosperity aan het einde van zijn Latijn is. Carmina, een van diens bewoners, reist daarom naar het Westen om de hulp in te schakelen van Thomas Rush.
Rush is een van de weinige mensen die kracht heeft weten te putten uit de verschrikkelijke staat van de wereld en heeft naam voor zichzelf gemaakt door her en der nederzettingen uit de grond te stampen die de levensstandaard van de lokale bewoners drastisch verbeteren. En jij, jij bent een van zijn vertrouwelingen: het hoofd beveiliging.
Natuurlijk zou Far Cry geen Far Cry zijn als er niet binnen de kortste keren iets gigantisch misgaat. New Dawn is hierop geen uitzondering. Je hebt letterlijk nog geen stap in het spel gezet wanneer de trein waar jullie mee reizen wordt aangevallen en je ternauwernood ontsnapt aan de gewelddadige capriolen van de tweeling. Qua originaliteit hoef je dus niet al teveel te verwachten van dit vervolg.
Hope County again
Aangezien New Dawn zich in hetzelfde gebied afspeelt als Far Cry 5, is het niet verwonderlijk dat de games visueel niet bijster veel van elkaar verschillen. De tijd heeft natuurlijk zijn stempel gedrukt op gebouwen en infrastructuur (en het is oprecht tof om te zien hoe sommige iconische locaties zijn vervallen), maar de planten en dieren zijn maar bar weinig veranderd. Voor iemand als ik, die redelijk wat uurtjes in FC5 heeft gestopt, voelt New Dawn in het begin dan ook net iets te veel als een uitbreiding van dat avontuur, in plaats van een volwaardig vervolg. Helaas werd dat gevoel gaandeweg enkel sterker.
Een hele hoop van de dingen die New Dawn doet, zijn an sich niet slecht. De omgeving is inderdaad niet heel erg veel veranderd, maar gezien het verhaal is dat te vergeven. Dat de combat niet veel anders is, is ook geen probleem. Je wilt immers je fans niet vervreemden door alles opeens om te gooien. Resources verzamelen en ermee craften is ook iets wat we eerder zagen, maar dat is een deel van de Far Cry-ervaring. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het probleem zit hem dan ook niet zozeer in wat Far Cry: New Dawn doet, maar vooral in wat het niet doet.
Een goed vervolg neemt alles wat de oorspronkelijk game goed maakte en bouwt hierop voort, terwijl het afrekent met de minpunten. Deze game doet geen van beide. Sterker nog: op sommige fronten schaalt het zelfs flink terug. Zo is de wereld beduidend kleiner dan die van zijn voorganger en is er een hoop minder in te doen, waardoor de game met een kleine vijftien uur een stuk korter is dan zijn grote broer. De doodsteek wordt echter geleverd door de Highwaymen.
Charisma
Een van de bijzondere dingen van de Far Cry-serie is dat diens schurken veel bekender zijn dan diens helden. Vaas, Min en Seed zijn degene die op de covers van respectievelijk Far Cry 3, 4 en 5 prijken, terwijl de held in geen velden of wegen te bekennen is. Dit is het bewijs van hoe charismatisch ze zijn en van hoe belangrijk ze waren bij de vormgeving van de game. De tweeling tezamen heeft niet eens de helft van dit charisma.
Zowel de Highwaymen als diens leiders zijn niets meer dan hooligans die erop kicken om met grof geweld hun zin door te drijven. Als bezopen voetbalfans slopen ze alles wat ze tegenkomen en gaan ze het gevecht aan met eenieder die ze niet zint, waarbij ze geweld gebruiken om zichzelf sterker te voelen. Het is feitelijk correct menselijk gedrag, daar randdebielen altijd vervelender worden als ze met meer zijn, maar het maakt ze niet interessant als oppositie.
Dit gebrek aan een originele insteek zie je overigens niet enkel terug in het hoofdverhaal. Ook de optionele content gaat zelden verder dan het overhoopschieten van een kamp of het zoeken van een object of locatie. Een van mijn kritiekpunten van FC5 was dat het diens hoogtepunten recyclede, waardoor ze aan kracht inboetten. Maar het had ze tenminste! New Dawn heeft er welgeteld twee: een missie waarin je in het holst van de nacht golven Highwaymen moet afweren terwijl een man die zichzelf mommy noemt met een baby in de arm in je oor praat en keihard KC and the Sunshine Bands That’s the Way I Like It door de speakers laat knallen als een soort battle theme. En een quest line met Joseph Seed of all people!
Nuance
Waarschijnlijk lijkt het nu alsof Far Cry: New Dawn een verschrikkelijke game is, maar dat is niet zo. Wat het is, is veilig en voorspelbaar. Ubisoft heeft Far Cry 5 als basis gepakt, wat dan ook de reden is dat ik die erbij blijf halen, en heeft alles wat ook maar enigszins edgy was eraf geveild. Wat overblijft is een redelijk grote open wereld met een best aardig aantal activiteiten, waarin je de vrijheid hebt om te doen en laten wat je wilt. Je kunt je character zelf uitbouwen om verschillende speelstijlen tot uiting te brengen en hebt natuurlijk ook weer vrienden die je kunnen ondersteunen, maar dat kan niet verbloemen dat New Dawn het zwarte schaap van de familie is.
Over zwarte schapen gesproken…microtransacties. Na de ophef die ontstond rondom Assassin’s Creed: Odyssey waren veel mensen benieuwd of Ubisoft het opnieuw aan zou durven om ze in een singleplayer-game te stoppen. En daar kan ik heel kort over zijn: ja, ze zitten erin, nee, ze zijn helemaal nergens voor nodig en ja, je kunt de game prima spelen zonder. Resources vind je in overvloed en als je een beetje de wereld verkent zul je snel zat meer perkpunten hebben dan je op kunt maken. Toch had ik ze het liefste niet gezien.
Conclusie
Net als elke andere Far Cry-game, heeft New Dawn een solide basis meegekregen. Maar net als de constructies in-game, is alles wat hierop gebouwd is afgebrokkeld en geplunderd, waardoor het spel op alle vlakken onderdoet voor zijn voorgangers. Met name het gebrek aan interessante tegenstanders en de relatief lege wereld zorgen ervoor dat New Dawn nooit het niveau van de genummerde delen weet te behalen, zelfs je in het achterhoofd houdt dat die daarom ook niet full-priced is.