Het was bijna over voor Fire Emblem. Nadat de verkoopcijfers van de serie een alsmaar dalende lijn lieten zien, gaf Nintendo Intelligent Systems één laatste kans om te bewijzen dat hun franchise nog mee kon, en met succes. Fire Emblem: Awakening was een wereldwijde hit, zowel qua ontvangst als verkoopcijfers. Kan Fire Emblem: Fates hier aan tippen?
Voor we deze vraag beantwoorden, is het belangrijk om een andere te beantwoorden: welke versie van Fates hier wordt gerecenseerd? Birthright, Conquest en Revelations zijn immers niet als de Pokémon-games slechts variaties op elkaar, maar bieden elk eigen unieke karakters, mechanieken en verhaal. Om die reden heb ik na het uitgebreid spelen van de recensieversie van Birthright ook vluchtig het verhaal van zowel Conquest als Revelations doorgespeeld, middels het fysieke exemplaar in mijn special edition.
The Choice Is Yours
In Fire Eblem: Fates kruip je, ongeacht welke versie je speelt, in de huid van Corrin. Jouw nieuwe alter-ego is een prins of prinses van Nohr, maar woont desondanks niet in het koninklijke paleis omdat je vader, koning Garon, je onwaardig vindt.
Om deze reden spendeer je dagen al trainend in de hoop dat je jezelf kunt bewijzen, om zo ooit de muren van het Northern Fortress te mogen verlaten. En die droom komt uit, wanneer Garon je sommeert om naar de hoofdstad te komen. Wellicht was je echter nog niet klaar voor deze stap, want binnen de kortste keren word je gevangen genomen door Hoshido, het koninkrijk waar Nohr al jaren mee in een bloederige oorlog verwikkeld is.
Een krijgsgevangen zijn is normaal gesproken een van de ergste dingen die je zou kunnen overkomen. Corrin wordt echter niet enkel goed behandeld, maar wordt zowaar warm onthaald. Mikoto, de koningin van dit land, beweert namelijk dat Corrin in werkelijkheid een prins(es) van Hoshido is die als kind gevangen werd genomen, iets wat Corrin niet geheel onbekend in de oren klinkt. Veel tijd om dit overpeinzen krijg je echter niet, want al snel moet je een kant gaan kiezen.
Hetzelfde maar toch anders
Kies je ervoor om Hoshido te steunen, dan volg je het verhaal van Birthright. Keer je echter terug naar Nohr, dan speel je Conquest. Je derde optie is om een neutrale partij te blijven en in dat geval krijg je Revelations. Zoals eerder gesteld zijn er echter meer verschillen tussen de versies dan enkel de verhalen.
Nohr is gebaseerd op Europese cultuur en bevat dan ook units zoals ridders, magiërs en drakenrijders, terwijl Hoshido de mosterd haalt bij Aziatische landen en samoerai, ninja’s en priesters ten tonele brengt. Elk van deze units biedt eigen unieke skills en stats, waardoor je niet dezelfde strategie in beide versies kunt gebruiken. Revelations daarentegen, biedt een mengeling van de twee.
Een ander belangrijk punt om te overwegen, is hoe goed je bent in TRPG’s. Want waar Birthright de makkelijkste is, met opties om te grinden en vrij standaard gevechten, is Conquest een stuk lastiger met slechts een heel beperkt aantal sidequests en pittigere gevechten. Ook hier is Revelations weer de middenmoot, echter kun je dit verhaal enkel kopen als een uitbreiding op een van de eerdere twee.
In hokjes denken
Qua gameplay verschillen de drie versies van Fates, buiten de verschillende units en objectives, niet van elkaar. Zoals de eerdere Fire Emblem-games speelt je op een grid, een veld verdeelt in hokjes, waarop jij en jouw vijand beurtelings mogen bewegen en aanvallen. Fire Emblem gaat echter niet mee met de trend om velden een essentiëler onderdeel te maken van de gameplay door bijvoorbeeld hoogteverschillen toe te voegen die je een tactisch voordeel geven naast een verandering in stats, en dat is prima. De kracht van deze serie ligt namelijk bij diens karakters.
Door units dicht bij elkaar te plaatsen of aan elkaar te koppelen, kunnen ze elkaar in een gevecht ondersteunen. Op deze manier kunnen ze bijvoorbeeld samen aanvallen, klappen voor elkaar vangen of een stat boost geven. Hiernaast bouwen de units een band met elkaar op, welke hun teamwork vervolgens versterkt. En soms kan dat tot iets moois leiden.
Ja, ik wil
Wanneer units een band opbouwen kunnen ze namelijk elkaar beter leren kennen, waardoor goede vriendschappen of zelfs onwaarschijnlijke koppels ontstaan. En als er iets is waar koppels, vooral kersverse koppels, goed in zijn, dan is het wel copuleren. Zonder anticonceptie is nageslacht dan ook slechts een kwestie van tijd.
Dit nageslacht geeft je niet enkel extra units en missies, maar ook enige vorm van strategische opties, daar kinderen een mix zijn van hun ouders. Je kunt op deze manier de zwaktes van een bepaalde class maskeren, of juist een über-unit maken om over de rest te stoomwalsen. De keuze is aan jou, al vond ik het persoonlijk het leukste om karakters die ik totaal niet bij elkaar vond passen te koppelen, zoals de verlegen Sakura met de narcistische Subaki. Overigens is dit niet mogelijk met de vier karakters die je via amiibo vrij kan spelen: Robin, Lucina, Ike en Marth, daar deze als einherjar (duplicaat units) behandelt worden.
Voor ieder wat wils
Maar zelfs als je geen interesse hebt om alle karakters beter te leren kennen en ze met elkaar de koffer in te laten duiken, dan biedt Fire Emblem: Fates genoeg waar voor zijn geld. Per verhaallijn ben je een uur of 35 bezig voor je de credits ziet, al kan dit nog veel verder oplopen als je alle kinderen en advanced classes wilt. Dat betekent minimaal honderd uur aan gameplay, maar wel tegen een stevig prijskaartje.
Afhankelijk van hoe je het koopt, ben je minimaal pak en beet € 80,- kwijt om alle drie de versies van de game binnen te halen. Nintendo beweert dat ieder verhaal een game op zich is, hetgeen het prijskaartje zou moeten verantwoorden, en daar hebben ze op zich gelijk in. Het probleem is echter dat de games, ondanks hun verschillen, teveel op elkaar lijken om als echt andere games te voelen.
Wat niet helpt, is dat Fire Emblem: Fates, zelfs met de optionele permadeath ingeschakeld, een van de makkelijkere games in het genre is. Dus al ruim voor je de honderd uur bereikt, begint de verveling op het gebied van gameplay wel toe te slaan. Het verhaal houdt je echter aan het spelen.
De drie verhalen zijn individueel niet zo sterk als bijvoorbeeld Awakening, maar zijn desondanks genoeg om je geboeid te houden, al is het overduidelijk dat alle drie de versies nodig zijn om de game echt te kunnen waarderen. Natuurlijk heb je de optie om slechts een of twee versies te kopen, maar dan moet je ermee kunnen leven dat sommige vragen onbeantwoord blijven.
Conclusie
Intelligent Systems moest iets vinden om Awakening, het best ontvangen Fire Emblem-deel ooit, te kunnen overtreffen en doet dit door een verhaal aan te bieden waar een keuze een grotere impact heeft dan ooit tevoren. Als geheel weet Fire Emblem: Fates zijn voorganger dan ook te overtreffen, maar de losse delen schieten juist tekort. En aangezien er maar weinig gamers zullen zijn die bereid zijn € 80,- neer te tellen om alle drie de verhalen te zien, moeten we daar ook rekening mee houden bij ons oordeel. Fates scoort daarom, ondanks het meer heeft van alles wat Awakening zo goed maakte, lager dan zijn voorganger, maar blijft ondanks dat een geweldige game.