Voor de launch van de Wii U ging het gerucht dat Game & Wario standaard geïnstalleerd zou staan op elke console. Zoals de meeste geruchten, bleek hier niets van te kloppen, daar Game & Wario nu als retailgame verschijnt. Niet Nintendo’s beste besluit als je het mij vraagt.
Bij de naam WarioWare weet je eigenlijk wel altijd wat te verwachten. Knotsgekke minigames, die slechts een paar seconden duren. Dat is al jaren zo, en dat had nog jaren mogen blijven. Nintendo zag dit echter anders en besloot de formule om te gooien. Het Ware die ontbreekt in de naam deed het al vermoeden, maar deze game leunt dichter bij een Raving Rabbids of Mario Party aan dan bij de vorige gamecollecties van Mario's besnorde rivaal.

Waarschijnlijk heb je het al uit de context opgemaakt, maar Game & Wario is nogal altijd een verzameling minigames. Ware het dat deze keer de minigames een stuk minder talrijk zijn en elk een heel stuk langer. Echter wat ze vooral zijn, is voorspelbaar. De charme van Wario lag altijd in het feit dat je nooit wist wat voor gekkigheden de makers nu weer voor je hadden klaarstaan. In vergelijking daarmee zijn minigames waarin je pijlen schiet, foto’s maakt, puzzelt of een balletje werpt op de bowlingbaan bijzonder tam. Dit zou op zichzelf geen probleem mogen zijn, indien de games zelf degelijk genoeg waren.
Helaas blijkt echter dat de games vaak nauwelijks interessant genoeg zijn om meer dan één keer te spelen, laat staan een lange periode. Hoewel elke game op een interessante manier gebruik maakt van de GamePad, mist het de finesse en diepgang die je mag verwachten bij een retailtitel. Sterker nog, het voelt nog het meest aan als een veredelde techdemo die moet tonen wat je met de GamePad kan, zoiets als Wii Sports voor de Wii was.

In totaal bevat de singleplayer van Game & Wario zestien games die je kunt spelen in je uppie. Elke game komt voort uit de fantasie van Wario of een van zijn gestoorde kameraden. De beste is Gamer, waarin je als enige mode wel korte minigames voorgeschoteld krijgt terwijl je ervoor moet zorgen dat je moeder je niet betrapt terwijl je stiekem ’s nachts speelt. Ook Pirates, een ritmische game met zeerotten, en Arrow waarin je pijlen naar Wario-achtige robots vuurt zijn bijzonder goed te doen.
Daartegen staan echter dingen als Bowling, Shutter en Ski. Deze minigames zien we in zekere vorm al sinds jaar en dag en kunnen dan ook enkel spottend een waardige toevoeging genoemd worden aan deze al redelijk middelmatige collectie. De rest van de games neigt er ook zeer sterk naartoe om zich in deze categorie te laten scharen, waardoor een plek ergens achteraan je kast met games kort na aankoop zal volgen. Voor € 40 is dat het zeker niet waard.

“Vergeet je niet wat?,“ hoor ik sommige van jullie al denken. Het antwoord is: “Nee, niet echt.“ Je hebt gelijk als je denkt dat de multiplayer van Game & Wario nog niet is aangehaald, maar daar is een hele goede reden voor. De multiplayer is namelijk zo enorm beperkt met slechts vier games die, met ’s werelds grootste roze bril hooguit onder de noemer mediocre geplaatst kunnen worden, dat het de moeite simpelweg niet waard is. De goede ideeën die ergens onder de minigames zitten zijn al gedaan, door Nintendo Land.
Conclusie
Het enige goede aan Game & Wario is eigenlijk het feit dat het jou en eventuele vrienden laat zien wat er allemaal mogelijk is met de unieke tabletcontroller van de Wii U. Voor de rest is Game & Wario een ongeïnspireerd geheel dat wordt verborgen onder een laag kleuren en gestoorde karakters, en dus beter als techdemo op de Wii U had kunnen staan. Voor je minigame-plezier op de Wii U koop je beter Nintendo Land.





Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie