Iedereen heeft wel eens van de Ghostbusters gehoord. Tenminste, iedereen die wel eens spoken dacht te zien. Wie moet je anders bellen als je wandspiegel plotseling scheef hangt? Het is des te opmerkelijker dat de luchtige cultklassieker uit 1984 nog steeds geen fatsoenlijke videogame heeft opgeleverd. Tot nu dan, want na verscheidene keren van uitgever te wisselen, is Ghostbusters: The Video Game eindelijk gereed voor een uitgebreide speeltest, die ondanks de nodige schoonheidsfoutjes behoorlijk vermakelijk kan zijn.
Alle elementen die van de Ghostbusters 25 jaar geleden een succes maakten, zijn nu ook weer van de partij. Mede door de aanwezigheid van de originele acteurs, muziek en de gigantische Marshmallow Stay Puft, zullen Ghostbusters fans de nodige nostalgie beleven. Niet alleen verzonnen de originele schrijvers van de serie Dan Akroyd en Harold Ramis het derde script, ze zorgden samen met Bill Murray en Ernie Hudson ervoor dat het vertrouwde vierkoppige Ghostbusters-team, inclusief originele voice-acting, weer terug van weggeweest is. En dat is maar goed ook, want in New York spookt het meer dan ooit.
De gebeurtenissen van de game spelen zich twee jaar na de tweede film af. Je kruipt in de huid van een naamloze nieuwkomer, die de eer krijgt om als proefkonijn de nieuwste en meest riskante middeltjes tegen spoken uit te testen. Gelukkig biedt dit ook de nodige voordelen. Met een Proton Pack (de met energie beladen rugzak) heb je de beschikking over allerlei technische apparatuur, waarmee je korte metten maakt met paranormale verschijnselen. De Proton Pack is echter niet alleen belangrijk voor de jacht. Zo brengt de 'Slime Tether' objecten in beweging met behulp van een lange slijmerige sliert, die noodzakelijk is voor het oplossen van omgevingspuzzels.
Naast een Proton Pack beschikt iedere Ghostbuster over de 'PKE Meter', die tussen gevechten door regelmatig van belang kan zijn voor het opsporen van de dichtstbijzijnde spoken en artefacten. Onderwerp je een spook na de speurtocht vervolgens aan een paar scans, dan geeft de meter handige informatie weer, zoals de zwakte en aanvallen. Met het meest effectieve goedje bij de hand kan de strijd dus officieel beginnen.
In de Ghostbusters wereld bestaan er twee regels voor het oplossen van het spookprobleem: vernietigen of vangen. Het vernietigen is niets meer dan het geven van een overdosis Proton geweld, terwijl het vangen van spoken iets gecompliceerder ligt. De kunst van het spoken vangen ligt in de volgende drie stappen: eerst verzwak je het spook met de meest effectieve Protonstraal, vervolgens begeleid je het spook via de harde manier naar de net neergelegde Ghost Trap, en tot slot moet je met wat getrek voorkomen dat het spook alsnog uit de windhoos van de Ghost Trap ontsnapt. Het vernietigen en vangen van spoken levert geld op dat je kan spenderen aan het upgraden van je Proton Pack of PKE Meter. Door de combinatie van veel verschillende type vijanden en de nodige variatie in zowel omgevingen als gameplay, blijft de game tot het einde leuk.
Ondanks prima uitgewerkte gameplay, hebben de Ghostbusters hier en daar momenten van onachtzaamheid. Zo zijn je computer gestuurde maten alles behalve professioneel bezig. Vooral later in de game liggen ze tijdens chaotische gevechten constant op de grond, totdat jij ze te hulp schiet. Bovendien weten ze zelden een spook op eigen houtje in de Ghost Trap te krijgen, waardoor je teammaten eerder als een blok aan het been voelen. Toch krijg je, op wat ironisch lijkende complimenten na, weinig eerbetoon voor het harde werken. Misschien komt het ook wel door het feit dat de nieuwkomer meer het stille type van het kwintet is. In de hele game zegt hij namelijk geen boe of bah. Niet dat het verhaal een grote rol van betekenis heeft, want daarvoor is de game gewoon te kort. Na de eerste speelbeurt stonden er namelijk amper zeven uurtjes op de telling.
Toch is het bewonderenswaardig om te zien hoeveel schade met het werk van de Ghostbusters gepaard gaat. Luxe eetzalen, een museum en zelfs een bibliotheek met duizenden boeken… Alles moet er aan de enthousiaste werkwijze van ‘s werelds meest bekende spokenjagers aan geloven. De Infernal Engine maakt het mogelijk om honderden objecten geheel volgens de natuurkundige wetten te laten reageren. Op visueel vlak is Ghostbusters geen hoogvlieger, maar de vernieling doet de game technisch gezien boven de middelmaat uitsteken.
Nadat je de kunst van het spoken vangen een beetje onder de knie hebt gekregen, kun je er voor kiezen om in de online multiplayer met drie andere spelers aan de slag te gaan in co-op of competitieve modus. Wil je in co-op zoveel mogelijk spoken vangen, dan moet er goed samengewerkt worden om te voorkomen dat de timer op nul terecht komt. In de competitieve mode is het gewoon een kwestie van de betere Ghostbuster uithangen dan je tegenstanders. Online zul je weinig originaliteit aantreffen, maar de multiplayer kan wel degelijk van toegevoegde waarde zijn op de vrij korte singleplayer.
Conclusie
Wij vragen ons af of er voor Ghostbusters-fans of liefhebbers van vliegende boeken in het bijzonder één goede reden is om deze game niet in huis te halen. Van begin tot eind zit de sfeer dankzij de typische verwijzingen naar de originele films goed. Voor diegenen die niet zo weg zijn van de reeks, staat een weinig memorabele, doch leuke spokenjacht te wachten. Desalniettemin is Ghostbusters: The Video Game geen miskoop als je op zoek bent naar een frisse, grappige game.