Hi-Rez Studios komt wel met een zeer bijzondere MMO op de markt. Ze combineren de intense actie van third-person action shooters met elementen die MMO’s zo leuk maken, namelijk het sociale aspect. Zorgen deze vernieuwingen voor een frisse wind in het genre of is het een wervelwind die moet vermeden worden?
Zoals elke MMO van start gaat, maak je een personage aan van een bepaalde klasse. Global Agenda biedt de keuze uit Assault, Recon, Medic en Robotics. Al deze classes krijgen dezelfde inleidende tutorial, waaruit al snel blijkt wat de pijnlijke nadelen zijn van de Recon en Robotics klassen. Zij hebben beduidend meer moeite met het omleggen van de vijanden ten opzichte van andere klassen. Ook wordt het verhaal uit de doeken gedaan in deze tutorial. Desondanks deze leuke intro verdwaalt het verhaal compleet in de game.
We bevinden ons in het jaar 2155 op de planeet Aarde, die beheerst wordt door een kwaadaardige regering, de Commonwealth. Op een haast Big Brother-achtige wijze controleert men de samenleving en wordt deze in de hand gehouden door een leger van robotten. Door de overbevolking op Aarde is het moeilijk om een stukje leefbare grond te vinden. Dit gegeven is waar de game eigenlijk om draait. Het winnen van zoveel mogelijk grond en deze beschermen tegen vijandelijke inwijkelingen.
In deze Conquest-mode ga je niet alleen te werk. Hier wordt het MMO-aspect in de game opgeroepen. Door middel van agencies, wat te vergelijken valt met guilds in World of Warcraft, kan je met anderen zowel defensieve als offensieve quests voltooien. Verwacht hier echter geen grootse gevechten waar zestig spelers tegelijk meespelen. Het wordt hier beperkt tot maximaal tien mensen per agency. Het motto van High-Rez is wordt hier duidelijk in het vet gezet, dat meer spelers niet zorgen voor meer fun.
De game windt er geen doekjes om op het gebied van actie. De quests bestaan meestal uit het elimineren van een troep vijanden om objecten te verzamelen om nieuwe gadgets te creëren. Of om grond te winnen of te beschermen. Het is aangenaam om zonder al te veel moeite vijanden neer te halen door te richten en te schieten. Echter begint het na een tijd vrij eentonig te worden. Zelfs wanneer je hiervoor xp krijgt en deze in upgrades kan steken, blijft de actie steeds hetzelfde. Ook zit er te weinig variatie in de quests om de game boeiend te houden.
Als je als buitenstaander naar de game kijkt, zou je denken dat de game reeds een aantal jaren in de kast heeft gelegen. Grafisch steunt de game op de welgekende Unreal-engine die zijn beste tijd wel gehad heeft. Ook zijn de meeste omgevingen zeer mager ingericht, waardoor het exploratiezin al snel weg ebt. Niet alleen zijn de omgevingen saai, ook zijn ze enorm klein voor een MMO. Daarnaast is het ook onbegrijpelijk hoe lang het duurt vooraleer deze geladen zijn.
Conclusie
Wie niet al te veel verwacht van deze game, kan nog wel een leuke tijd beleven. Echter voor een doorwinterde MMO’er is het allemaal veel te simpel ingericht. De repetitieve actie en niet-rijkelijke upgrade-opties maken van deze futuristische reis een daguitstapje. Ook vraagt de game geen maandelijkse betaling, in tegenstelling tot bij de release van de game. Toch is het een game die je beter aan de kant laat liggen wanneer je een meerwaarde zoekt.