God of War 4 was een gigantisch succes. De game was volledig anders dan de voorgaande trilogie op alle mogelijke manieren. We kregen te maken met een god van de oorlog die getraumatiseerd was en, na de dood van zijn tweede vrouw, opeens helemaal alleen een kind op moest voeden.
In God of War: Ragnarök gaat het verhaal verder. Het kind is niet jong meer, maar een puber en daarmee is hij druk bezig om zichzelf te ontdekken, vaak tegen de zin in van zijn uit de kluiten gewassen vader. Je ziet dit terug in het verhaal, wat voor een groot deel weer gaat over een vader en een zoon die samen proberen een doel te bereiken, hetgeen niet zonder uitdagingen is.
Ik wil niet teveel spoilers geven voor God of War 4, maar ik wil wel zeggen dat het einde voor Kratos, de God of War, enigszins met een sisser afliep. Door zijn vele gevechten in dit deel liet hij de wereld behoorlijk kapot achter en heeft hij willens en wetens een aantal bondgenoten in één klap tot aartsvijand gemaakt.
Dit zie je terug in het eerste kwartier van dit vervolg. Terwijl Kratos en zoonlief Atreus met een arrenslee door het bos trekken, worden ze achtervolgt door een Noorse god die je overduidelijk niet boos moet maken. Om te voorkomen dat Kratos in zijn slaap wordt vermoord, hebben ze een beschermende ring om hun huis gemaakt, maar zodra ze buiten de ring zijn, valt deze getergde god hen direct aan, iedere keer weer.
Van Noorse goden tot reuzen
Op het moment dat de game begint en Kratos en Atreus thuis zijn, lijkt dat de beschermende ring niet helemaal goed werkt. Het houdt bijna iedereen buiten, maar uiteindelijk krijgen ze dan toch hoog bezoek. Niemand minder dan Thor en Odin, de belangrijkste goden in de Noorse mythologie, kloppen aan om even te babbelen. Zij willen dat Atreus stopt met zoeken naar iets wat op dit moment van het verhaal nog onbekend is. In ruil daarvoor belooft Odin dat de boze God die Kratos wil vernietigen wordt gedwongen te kalmeren.
Daarna komt er een enorm epos die begint met het terughalen van de God van de oorlog Tyr, die door Odin ergens is opgesloten. De zoektocht leidt tot meer vragen, die uiteindelijk allemaal leiden tot het antwoord van een profetie van de reuzen. Deze voorspelling gaat over het ontstaan van het einde der tijden, wat in de Scandinavische mythologie Ragnarök wordt genoemd.
Het verhaal is best wel goed uitgewerkt. De grootste spoiler van de game zit al in de titel en om die te weten hoef je alleen maar op te zoeken wat het woord Ragnarök betekent. Wanneer je leest wat dit precies is, snap je waarom geen een van de hoofdpersonen in het verhaal heel erg veel zin heeft om deze gebeurtenis te triggeren.
Het is niet het enkel het verhaal wat een God of War-game zo goed maakt. In God of War 4 ging het bijvoorbeeld over Kratos, die met Atreus de as van zijn overleden moeder op een berg wil uitstrooien, wat niet bepaald ingewikkeld is. Het is echter de weg ernaartoe die zeer fascinerend is en dat hebben ze ook deze keer bijzonder goed uitgewerkt.
The One-shot game
Net als het vierde deel is God of War: Ragnarök in beeld gebracht alsof hij bijna in één shot is opgenomen. Dit betekent dat de 'camera' zelden wordt gewisseld, maar het lijkt alsof iemand steeds Kratos en Atreus achtervolgt. Bij een cutscene gaat deze camera naadloos van de ene naar de andere persoon, zodat de dialogen op een boeiende manier in beeld worden gebracht.
Ik had nooit verwacht dat dit zo goed zou werken in een game, maar het heeft een zeer positief effect. Doordat hij zo gefilmd is, heb je echt het gevoel dat je meegaat op de reis die de Griekse God en zijn zoon samen afleggen. Het is best bijzonder om te zien en ik denk dat dit wel de game is, waarbij deze techniek het beste wordt gebruikt.
Ik weet niet wat de cameraman tijdens de game bezielt, maar hij zit mij wel iets te dicht op de huid van Kratos. Dit is een grote man en hij neemt zeker een kwart van het beeld in beslag. Je zit dus de hele game voor een groot deel naar de vrij intimiderende, overdreven gespierde rug van Kratos te kijken. Dit ziet er mooi uit, maar wordt op den duur vervelend. Je ziet niet goed wat er achter Kratos gebeurd. Soms hoor je iemand roepen 'behind you' en dan kun je beter maar meteen wegspringen. Gelukkig wijzen pijlen naar de plekken waar vijanden zijn en die worden rood zodra zij aanvallen. Die pijlen halen echter de esthetiek er een beetje uit, maar zijn helaas noodzakelijk.
Waar deze game enorm goed in is, is in de toepassing van zijn muziek. Het weet precies de muziek te kiezen om te raken. Het is het hele zware orkest met koor die je bij God of War 4 vast wel hebt gehoord en die maakt bij mij een enorme indruk. Je merkt nog weleens bij games dat hij bij een bepaalde soort muziek blijft hangen, waardoor je een saai onderdeel hebt met in de achtergrond de soundtrack die past bij een gevecht dat levensbedreigend is. Bij God of War is heel goed gekeken wanneer muziek moet starten en moet stoppen. Ook weet het op de perfecte momenten wanneer het geen muziek moet hebben.
Wapens met gewicht
Wat ik geweldig vind aan God of War, is dat Kratos niet bepaald subtiel kan worden genoemd. Hij ziet er niet subtiel uit, beweegt niet subtiel en hij praat niet subtiel. Alles wat hij zegt, is direct 'to the point' en hij braakt het uit op een manier die niet bepaald complimenteus genoemd kan worden.
Je ziet aan alles dat hij enorm sterk is. Hij tilt enorme stenen op, rukt grote bomen uit de grond om er vervolgens vijanden mee te vermorzelen en heeft seks met reuzen en goden. Dit zie je ook terug in de combat. In plaats van dat hij zo subtiel mogelijk een vijand dood maakt, ramt hij er het liefst zijn bijl doorheen. Als de bijl er niet helemaal door heen gaat, rukt hij de rest van het lichaam gewoon uit elkaar. Alles bij hem laat zien dat hij krankzinnig sterk is en dat hij dolgraag met die krachten smijt.
In het begin heeft hij twee wapens en later komt er een wapen bij. De belangrijkste is toch wel zijn bijl. Deze heeft hij van zijn overleden reuzin gekregen en is loodzwaar. Hij is zo zwaar dat je dit terugziet in de manier hoe Kratos ermee om gaat. Wat je ook met het wapen doet, door de geweldige animaties voelt het aan alsof het wapen een enorm gewicht heeft. Ditzelfde geldt voor zijn Blades of Chaos.. Deze dolken zitten aan een ketting vast en die slingert hij in het rond om vijanden in groepen te kunnen raken. Hoewel hij dit met meer gemak lijkt te doen dan zijn bijl, merk je ook hierbij dat deze dolken op zichzelf gewicht hebben.
Wat ik minder sterk vind, zijn de laadschermen. De game is gemaakt als een redelijk onafgebroken one-shot film en laadschermen zijn er niet echt. Toch laadt het spel steeds stukjes in. Dit is op de momenten dat Kratos een belemmering tegenkomt. Hij moet een steen optillen en Atreus gaat er eerst doorheen, hij moet ergens klimmen of ze moeten een stukje door een lage grot kruipen om ergens te komen. Dit zijn momenten waarin je merkt dat deze game ook geschikt is gemaakt voor de PlayStation 4, die net wat minder geheugen heeft en deze laadschermen nodig heeft. Het zijn er echter erg veel en op den duur wordt het vervelend. Toch hoeft dit voor de PC-versie helemaal niet verkeerd te zijn.
Hoe is hij op de PC
En dan zijn we uiteindelijk bij het onderwerp waar deze review voor is. God of War: Ragnarök is tenslotte twee jaar oud en het enige echte verschil is dat hij nu uitkomt op de computer. Dit betekent dat de game gebruik kan maken van sterkere hardware, maar ook rekening moet houden met hardware die niet zo sterk is.
Mensen met een niet al te dure PC komen krijgen waar voor hun geld met deze game. Er zijn heel veel opties die je in- en uit kunt schakelen om de performance te verbeteren. De versie die je speelt, is dan misschien niet zo mooi als op de PlayStation 5, maar het is prima te doen. Ook is de game Steam Deck Verified. Voor mensen met deze handheld is hij prima te spelen. Verwacht echter geen wonderen. Ik heb hem op mijn geliefde draagbare computertje gespeeld en hier en daar waren wat drops in de framerate, maar aan de andere kant was het verbazingwekkend hoe goed hij nog draait in verreweg de meeste gevallen.
Voor mensen die een PC hebben die zoveel stroom vreet dat zelfs Thor flauwvalt, is het anders. De grafische verbeteringen ten opzichte van de versie voor de PlayStation zijn vooral te zien in upscaling. DLSS is zeer goed geïmplementeerd. Dit is top, want het maakt de game soepeler zonder al te veel kwaliteitsverlies.
Mijn probleem is echter wel een beetje kinderachtig. Ik vind Kratos niet echt goed belicht. Heel vaak loop je in het licht tussen bomen en dan hebben de schaduwen maar weinig effect op de wit getatoeëerde huid van deze kale Griekse oorlogsgod. Ray Tracing had God of War: Ragnarök net dat beetje kunnen geven dat het echt een grafisch kunstwerk wordt. Helaas is dat niet gedaan en dat is natuurlijk niet onbegrijpelijk. Tenslotte heeft het origineel ook geen ray tracing. Toch ziet de game er prachtig uit en is op veel punten de belichting prima. Ik heb simpelweg in andere games dit beter gezien en vind het jammer dat een game die zo perfect aanvoelt dan net wat minder goed heeft aangepakt.
Laat dit niet de PC-gamer weerhouden de game te kopen. Dit is werkelijk een juweeltje van een game en is zeker de moeite waard. Ik kan de Griekse en Noorse goden op mijn knieën bedanken dat hij uit komt op mijn grote vierkante grijze bakbeest.
Conclusie:
De PC-versie van God of War: Ragnarök is een perfecte poort van een bijna perfecte game. Dat een game die twee jaar oud is nog altijd redelijk soepel draait op een Steam Deck kan ik alleen maar bewonderen. Het verhaal is zeer goed. Wie God of War 4 niet gespeeld heeft, raad ik wel aan om die eerst te spelen, omdat dit wel een heel direct vervolg is.