Grand Theft Auto: Liberty City Stories

Na 3 succesvolle delen op o.a. de Playstation 2 besloot Rockstar vorig jaar om speciaal voor de PSP een nieuwe Grand Theft Auto-game uit te brengen. Een volledig nieuwe game was het niet, want Grand Theft Auto: Liberty City Stories bouwde verder op de fundamenten van GTA III, de eerste telg op de PS2. De PSP-bezitters werden getrakteerd op een gloednieuw verhaal, nieuwe mogelijkheden en vooral het genot om een grote game als GTA altijd op zak te hebben. GTA: Liberty City Stories was een grote hit op de PSP en Rockstar besloot om ook de PS2-liefhebbers ervan te laten genieten. Maar kan GTA: Liberty City Stories wel opboksen tegen zijn consolebroers?

1998. Toni Cipriani, handlanger van maffiabaas Salvatore Leone, keert na een aantal jaren in het buitenland terug naar Liberty City. Deze stad is nog steeds zoals hij het zich herinnerde; er heerst een voortdurend strijd tussen de maffia, de yakuza en andere bendes die Liberty City bevolken. Toni wil zich in de familie opwerken om uiteindelijk de rechterhand van de Don te worden, maar hiervoor zal hij eerst een aanzienlijk aantal (vuile) klusjes moeten opknappen. Dit doe je niet alleen voor leden van de maffia, ook andere personages, de één al gestoorder dan de andere, zullen jouw hulp inroepen om hun problemen uit de wereld te helpen (dit mag je letterlijk opvatten). Het verhaal is helaas een pak minder boeiend dan bijvoorbeeld Vice City of San Andreas. Zo zijn er maar een aantal goed gestoorde personages (waaronder Toni Cipriani’s gekke moeder).

Een port van de PSP naar de PS2 doet bij de meeste gamers de vraag oproepen of de graphics wel van een voldoende hoog niveau zijn. In het geval van GTA: Liberty City Stories valt dit echter vrij goed mee. Het is duidelijk te zien dat het om een PSP-port gaat, maar de GTA-games zijn nooit hoogvliegers geweest op het gebied van graphics. De wagens en motoren in deze game zien er zelfs goed afgewerkt uit. Enkel de straat en de gebouwen zien er bij momenten lelijk uit. Dit zal voor velen de eerste indruk zijn, maar na een uurtje spelen zal je dit niet meer opmerken.

GTA III had reeds een gevarieerd gamma aan radiostations met o.a. frequenties voor klassieke muziek, reggae en pop. Met GTA: Liberty City Stories wordt je getrakteerd op 2 nieuwe radiostations namelijk The Liberty Jam en Radio Del Mundo. The Liberty City Jam verwent hiphopliefhebbers met artiesten als Method Man en DMX. Ook sommige andere radiostations hebben nu bekende nummers uit eind jaren ’90. Ook de chatterbox van Lazlow op LCFR is opnieuw aanwezig. De meest geschifte bellers komen daar aan het woord wat resulteert in hilarische gesprekken. Ook Radio Del Mundo draagt hiertoe zijn steentje bij. Dit radiostation biedt “exotische muziek uit landen met exotische ziektes”. Al deze Indische (?) muziek wordt aan elkaar gepraat door de hilarische DJ Panja Gavaskar. Vooral de taxichauffeurs in deze game zijn dol op deze muziek.

De gameplay van GTA volgt telkens dezelfde formule. Door missies te doen win je nieuwe gebieden en wapens vrij. Maar eens uitgespeeld, heb je amper 40% van deze game gezien. Omdat de PSP een handheld is, waren de missies korter dan op console. Vergeleken met bijvoorbeeld GTA: San Andreas zal je geen ellenlange missies moeten voltooien. Dit wil echter niet zeggen dat ze daarom gemakkelijk zijn. Ook al heb je het gevoel dat sommige missies gerecycleerd zijn (voor de politie vluchten als je een nieuw gebied unlockt), toch schotelt GTA: Liberty City Stories enkele originele en/of hilarische missies voor. Met deze missies kan je dan ook min of meer coole en knotsgekke outfits winnen, gaande van een maffiakostuum tot een gele outfit in ware Bruce Lee-stijl.

Naast deze missies heb je natuurlijk de gebruikelijke zijmissies als brandweerman of taxichauffeur. Tevens zal je opnieuw de 100 verborgen geldpakketten, verspreid over Portland, Staunton Island en Shoreside Vale, kunnen verzamelen om zo meer wapens gratis te krijgen aan jouw huis. Anderen zullen dan weer de volledige spelwereld willen verkennen met een wagen, boot of motor. Helaas is deze spelwereld klein voor wie GTA: San Andreas gewoon is. Rockstar heeft wel z’n best gedaan om deze wereld zo interessant mogelijk te houden met tal van nieuwigheden als een aantal nieuwe wagens en een aantal opgepoetste gebouwen. Helaas heeft Rockstar de multiplayermode van de PSP-versie uit GTA: Liberty City Stories voor PS2 geweerd, waarschijnlijk wegens technische beperkingen of te tijdsintensief.

Conclusie

Grand Theft Auto: Liberty City Stories is een typische GTA-game volgens de gebruikelijke formule: veel missies, veel geweld, veel vrijheid en vooral veel humor. Ook al is het verhaal deze keer wat minder boeiend, toch zullen gamers die de PSP-versie niet gespeeld hebben er veel plezier aan hebben. Mensen die dol waren op GTA III zullen blij zijn met de nieuwe elementen zoals motoren, outfits en wapens. Verwacht je echter een verbeterde GTA: San Andreas, dan zal je bedrogen uitkomen. Als je met de kleine spelwereld en de mindere graphics rekening wil houden, dan is deze game ongetwijfeld zijn 30 euro waard!