Gravity Rush was een van de weinige games die in 2012 de PlayStation Vita een eigen smoel gaf. De game werd goed ontvangen en destijds was er goede hoop dat het een blijvende serie zou worden. Sony’s handheld deed het helaas aanzienlijk slechter dan gedacht en er was veel te doen om het feit dat de opvolger van Gravity Rush het systeem niet zou ondersteunen. Nu de game er echter is, praten we zeker niet over een omhooggevallen handheldgame, maar over een nieuwe AAA-serie die zeker thuishoort op de PlayStation 4.
Mocht je geen idee hebben waar Gravity Rush over gaat, dan is het aan te raden de remaster van bijna exact een jaar geleden te spelen. Dat gedaan hebbende, zul je merken dat de unieke stijl van de game ook weer zeer aanwezig is in dit tweede deel. Van de vrolijke vioolmuziek, tot de dialogen die door middel van dynamische striptekeningen worden gevoerd: het voelt als een soort van thuiskomen. Gelukkig is er ook meer dan genoeg aan de game veranderd, zodat Gravity Rush 2 het eerste deel in alle opzichten overtreft.
Ingewikkeld, maar interessant
Ditmaal worden hoofdpersoon Kat en haar mysterieuze kat Dusty op een ruwe manier gescheiden van hun vrienden in Heksenville, waar ze jarenlang met haar gravity powers de stad beschermde. Kat komt terecht in een vliegende vesting, die leeft van het gedwongen verhandelen van erts uit de gevaarlijke mijnen die zich eronder bevinden. Ze ontdekt al snel dat er iets niet pluis is en dat er in de omringende steden, waarvan het kleurrijke Jirga Para Lhao de grootste is, een ontzettende tweedeling is tussen de rijken en de armen.
Zelfs voor veteranen die ook de brug tussen het eerste en tweede deel hebben gezien als anime, doet Gravity Rush 2 weinig zijn best om precies uit te leggen wat er gaande is. Het verhaal komt traag op gang, maar eenmaal onderweg is het ietwat lastig om bij te houden wat er exact aan de hand is. Desondanks zijn de gesprekken die de nieuwsgierige nieuwkomer in een vreemde wereld voert interessant en humoristisch genoeg om boeiend te blijven. Mede-gravity shifter Raven speelt een belangrijke rol, maar er wordt ook een frisse cast aan personages gedurende de game geïntroduceerd. Hoewel de opzet van het ingewikkelde plot vrij serieus is, bedekt Gravity Rush 2 wel veel met de mantel der liefde.
Driedeling
Ondanks dat het verhaal moeilijk te volgen is, krijg je als speler wel een aantal belangrijke antwoorden over het verleden van Kat. De game is opgedeeld in drie delen, waarvan de eerste zich richt op de ongelijkheid in Jirga Para Lhao, de tweede op nog een veel groter probleem en de epiloog graaft in het verleden van Kat. Vooral de goed verstopte epiloog geeft eindelijk inzicht in waar Kat vandaan komt en wie ze eigenlijk is. Waar vooral het tweede deel een beetje teleurstelt als de eerste credits voorbij rollen, gaan in dit derde deel alle remmen los en krijg je een einde dat de geïnvesteerde twintig uur waard is.
Een nadeel van deze driedeling is echter dat je maar een derde van de tijd spendeert in en rondom de prachtige stad Jirga Para Lhao. In tegenstelling tot Heksenville is de architectuur uitstekend geschikt om eindeloos in rond te zoeven en opzoek te gaan naar de roze kristallen om je krachten mee te upgraden. Jirga Para Lhao en omringende eilanden zijn niet alleen veel ruimer qua opzet, maar ook passen ze veel beter bij de stijl van de game door het fantastische kleurenpalet. Drukbezochte marktstraten, dure villa’s met gigantische tuinen in de wolken en zelfs de krottenwijken onder de stad spatten van het scherm af. Gravity Rush 2 brengt Kat naar veel verschillende locaties, die de gigantische schaal van de wereld benadrukken.
Eigenwijze camera
Een ander opzicht waarin de game flinke stappen heeft gezet, is de variatie in de gameplay. Ditmaal leunt deze een stuk minder op de nog altijd spectaculaire combat, maar wordt er ook op een creatieve manier gebruik gemaakt van het principe van de gewenste richting kiezen en je vervolgens keihard te laten vallen. Zo waren de stealth-missies een leuke verrassing, maar worden ook je neerstortkunsten op de proef gesteld in achtervolgingen, races en speurtochten.
Een blijvend minpunt dat je ook tijdens deze bezigheden merkt is helaas dat de camera soms een eigen wil lijkt te hebben. Vooral in kleine ruimtes ben je regelmatig het zicht kwijt, waardoor je soms in een ongelukkige hoek het loodje legt. Maar ook tijdens gevechten waarin een flink tempo vereist is, bestuurt Kat soms niet exact zoals je dat wilt. De auto-aim is gelukkig nog steeds aanwezig en de motion-besturing is verbazingwekkend nauwkeurig, maar over het algemeen doet de camera soms wat afbreuk aan de ervaring.
Anime-superheld
Twee toevoegingen maken de gameplay drastisch anders dan voorheen. Ten eerste kan Kat later in de game wisselen tussen drie soorten zwaartekracht: de standaardzwaartekracht, de lichte Lunar-zwaartekracht en de immens zware zwaartekracht van Jupiter. Daarnaast introduceert het stasis field een waar shooter-element in de game, aangezien je hiermee omringende voorwerpen en vijanden (of ongelukkige voorbijgangers) op kunt pakken en met een razende snelheid af kunt vuren.
Vooral op de momenten dat je titanengevechten voert tegen zeer grote of zeer krachtige vijanden, komen deze variaties goed van pas. Snelle, vliegende vijanden kunnen veel beter afgemaakt worden met de Lunar-zwaartekracht, terwijl je met de juiste timing vernietigende schade aan kunt richten bij grotere monsters. Hoewel er veel variatie in de gameplay zit, blijft de combat toch het beste aan de serie. Het blijft een ontzettend bevredigend gevoel om de Nevi, die uiteraard weer terugkeren, in hun grote gloeiende core te raken en ze uiteen zien barsten. Gevechten zijn intens, duren lang en zijn soms verre van eenvoudig.
Veel te doen
Mocht je echt moeite hebben met een bepaalde missie, dan is het goed om te weten dat er een onzichtbare XP-meter loopt die je zo nu en dan extra health en energie geeft. De steden die je bezoekt zijn bezaaid met zijmissies die Kat in een grappige situatie brengen, waarin ze te maken krijgt met neerbuigende, verdrietige of woedende inwoners om hun problemen op te lossen. Zo moet je foto’s maken van bepaalde objecten met je camera en volg je een hond met een plasprobleem, genaamd Pipi. Hoewel niet alle missies interessante gameplay bieden, zorgen ze wel voor leuke dialogen. Daarnaast belonen ze je met talismannen, die je kunt gebruiken om bepaalde soorten krachten een extra boost te geven, waardoor je tegen het einde van het avontuur je naam als Gravity Queen waarmaakt.
Conclusie
Gravity Rush 2 is in alle opzichten stukken beter dan zijn voorganger. Het ingewikkelde verhaal komt traag op gang en door de drie delen maak je relatief weinig mee van het prachtige Jirga Para Lhao, maar de toffe oude en nieuwe characters en de inzichten over het verleden van Kat maken het geheel zeker boeiend. De nieuwe soorten zwaartekracht maken de gevechten daarnaast vele malen interessanter, maar de game biedt ook genoeg variatie in de vorm van flink wat zijmissies. Mocht je dus onbekend zijn met de serie en een PlayStation 4 bezitten, dan kan Gravity Rush 2 zomaar nu al de verrassing van het jaar zijn.