Cultuur en games gaan hand in hand sinds mensenheugenis. Toch valt het op dat sommige culturen beter vertegenwoordigd zijn in games dan andere. De Mexicaanse cultuur zag ik bijvoorbeeld recentelijk enkel terug in Call Of Juarez: The Cartel. En dat is jammer, want het Mexicaanse erfgoed bevat best een interessante basis voor een game, zoals Grim Fandango bewijst.
In Grim Fandango kruip je in de hui….eh, mantel van Manny Calvera, een werknemer van de DOD. DOD staat voor Department Of Dead, een instantie waar elke verloren ziel langs moet gaan alvorens hij of zij de reis naar het paradijs mag beginnen. De manier waarop ze reizen hangt af van de manier waarop ze hun leven hebben geleid.
Iemand die slecht leeft moet de reis naar de negende onderwereld namelijk te voet aanleggen en krijgt weinig meer mee dan een kompas op een wandelstok. Als je een net leven geleid hebt kun je echter wellicht per auto of zelfs met de luxe Number Nine, die je in vier minuten naar zaligheid brengt.
Verdomde targets
Manny’s rol in de DOD is die van Magere Hein. Dit betekent dat hij afreist naar het rijk der levenden om daar zielen op te halen die gestorven zijn. Eens mee terug genomen is het zijn taak ze een zo goed mogelijk pakket aan te smeren. Maar daar loopt het spaak.
De cliënten die Manny krijgt zijn stuk voor stuk klaplopers, schurken en ander tuig. Een reispakket van enige waarde zit er dan ook niet in. En dat terwijl Don, Manny’s rivaal, de ene na de andere luxe cruise verkoopt aan zijn toegewezen zielen.
Wanneer hierom zijn ontslag dreigt, neemt Manny het heft in eigen hand. Hij zet alle regels naar zijn hand om Don voor te zijn en vindt eindelijk een goede cliënt. Hierbij tuimelt hij op een complot om mensen hun welverdiende kaartjes op de Number Nine af te troggelen.
Wie spreekt kan geholpen worden
Meer vertellen over het verhaal zou je gameplezier bederven, dus gaan we bij deze verder naar de gameplay. Grim Fandango werd toen het uitkwam bejubeld als een van de beste puzzle adventures van zijn tijd en heeft na al die jaren amper aan kracht ingeboet. Als Manny wandel je door de spelwereld heen. Je praat een beetje met het volk wat hier rondhangt en verzamelt voorwerpen die er rondslingeren. Dit is echter zelden zo simpel als het klinkt.
Elk van de karakters in Grim Fandango heeft een hoop te vertellen en afhankelijk van je keuzes in het gesprek kun je een hele hoop informatie krijgen. Soms is die informatie een hint naar hoe je dient te vorderen in het verhaal, maar vaak zat is het ook gewoon gekkigheid die bedoeld is om een lach op je gezicht te toveren. En daar slaagt het goed in.
Je kan merken dat het oorspronkelijke team van Lucasarts veel plezier in het maken van Grim Fandango heeft gehad. De dialogen zijn namelijk net zo goed doordacht als de puzzels die de game rijk is. Best wel logisch eigenlijk, aangezien de dialogen zelf niet zelden onderdeel van de puzzel uitmaken.
Wat zit er in mijn zak?
De voorwerpen die je verzamelt dien je regelmatig met elkaar te combineren, aan een persoon te laten zien of in de omgeving te gebruiken om verder te komen. De game reikt je hierbij geen helpende hand toe, maar laat je zelf uitvogelen wat je waar dient te gebruiken. En hoewel de oplossingen niet altijd even logisch zijn, is het juist hierdoor heel bevredigend als je dan toch verder komt.
De wat jongere gamers onder ons zullen wellicht enigszins afgeschrokken worden door de gameplay van Grim Fandango Remastered. De originele game is echter alweer 17 jaar oud en zou met een gameplay update niet meer tot zijn recht zijn gekomen. Het zij dus vergeven. Van de misleidende titel kan echter niet hetzelfde gezegd worden.
Niets nieuws onder de zon
Door remastered in de titel te plaatsen zou je namelijk denken dat de game een flinke (grafische) update heeft gehad. Tijdens het spelen valt hier echter maar weinig van te merken. De game biedt je zelfs de optie om met een druk op te knop tussen de originele graphics en de nieuwe versie te wisselen, en nog was het goed kijken waar het verschil zat.
In plaats van deze minimale update had Double Fine beter diens tijd gestoken in het oplossen van de bugs die de game teisteren. Tijdens mijn speelsessie leerde ik al snel dat regelmatig saven een vereiste is, want Manny kon regelmatig niet verder doordat hij bijvoorbeeld in de grond, een lift of diens auto bleef hangen. En die cutscenes! Die antieke cutscenes die alsnog frameratedrops ervaren! Dat is anno 2015 toch niet meer te overzien.
Conclusie
Grim Fandango Remastered is eigenlijk maar weinig anders dan Grim Fandango Again. De game is vrijwel letterlijk geport naar de PlayStation 4 en Vita, met alle goede en slechte kanten van dien. Enerzijds heb je een scherp geschreven verhaal, leuk verhalend uitgangspunt en goed bedachte puzzels, maar anderzijds heb je bugs, glitches en framedrops die het plezier bederven.