Happiness! Sakura Celebration

Happiness: Sakura Celebration lijkt in eerste instantie ditzelfde pad te volgen. Het vertelt het verhaal van Ichijou Kazuki, een student op een school voor magiërs. Op deze versie van de aarde is magie een bekend fenomeen, zelfs als gebruikers ervan relatief schaars zijn. Omdat hun bestaan echter beïnvloedt wordt door zogenaamde power spots, worden ze vaak in diens nabijheid geboren. Zo kan een klein dorp als Misaki, thuis van zo’n Power Spot, een hub worden voor de beste jonge magiërs.

Kleine spoilers

Dit is deels de reden waarom een veelbelovende jonge vrouw genaamd Himekawa Karen besluit van Tokio naar Misaki te verhuizen. Maar de nadruk ligt hierbij op deels. Een belangrijkere reden is dat ze probeert een jongen te vinden die tien jaar eerder haar leven redde, zelfs als hij in het proces bijna zelf het leven liet. Die jongen blijkt al snel Kazuki te zijn, waarmee het begin van hun liefdesverhaal wordt afgetrapt.

Maak je niet druk dat je nu enorm gespoiled bent voor het spel. Deze ontdekking wordt gedaan in de common route, nog voor de opening theme van het spel gespeeld heeft. Dat niet alleen, maar door hoe het spel zijn routes heeft opgezet, is dit ten alle tijden de eerste character route die je gaat voltooien. Pas als dat gedaan is, zijn andere keuzes voor je beschikbaar.

De andere drie

Die keuzes brengen je bij Ichijou Shizuki, Kokonoe Fuuko en Kirigaya Rino, respectievelijk Kazuki’s jongere zusje, zijn verloofde (al is dat meer een running gag) en zijn klasgenoot, welke ieder warme gevoelens voor hem koesteren. Hun omstandigheden verschillen, maar een terugkerend thema hierbij is de verandering van jarenlange interpersoonlijke relaties.

Wat eveneens een belangrijke rol speelt in al deze routes, is een groots feest dat elke tien jaar in dit dorp wordt gehouden om de bloei van de kersenbloesems te vieren. Normaliter is dit een bijzonder evenement van korte duur, maar dan staan ze tot wel een maand in bloei, iets wat iedereen die het ooit in het echt heeft gezien kan beamen als een adembenemend fenomeen. Ter ere hiervan organiseren de gemeenteraad van Misaki en diens tempel verschillende evenementen, zoals een schoolfestival, een dorpsfestival en een toernooi waarin magiërs het tegen elkaar opnemen. Tegelijkertijd dreigt een mysterieus fenomeen een schaduw over het feest te werpen, al verschilt het van route tot route hoeveel je hiervan merkt.

Dit ken ik wel

Na het voltooien van deze routes was ik in alle eerlijkheid niet heel onder de indruk van het spel zoal te bieden had. De routes waren onderhoudend genoeg om me te vermaken, maar wisten alle vier niet echt af te wijken van ik enkel kan zien als de norm van dit genre. Met name de route van Shizuki springt daarbij negatief in het oog, daar de manier waarop haar gevoelens onthuld worden wel heel erg cliché is. Ik heb het zelfs nog mogen zien in een andere titel van deze zelfde uitgever.

Buiten dat is het echter allemaal nogal voorspelbaar als je vaker games in dit genre speelt. Tel daarbij op dat de routes aan de korte kant zijn, waardoor de karakters weinig tijd krijgen om zich te ontwikkelen buiten hun archetype, en je krijgt een stevige middenmoter voor een lage prijs. Iets om op de wishlist te zetten voor wanneer het in de sale zit. Dan komt echter de Grand Route.

So Close

De Grand Route zou je kunnen zien als het ware einde van Happiness! Sakura Celebration, maar in werkelijkheid is het iets complexer. Hoe dat zit, daar kan ik met het oog op spoilers niet over uitweiden, maar men durf de stap te nemen die ik maar zelden terug zie komen: een harem route. Het heeft er zelfs een redelijk sterk excuus voor om dit niet onnatuurlijk te laten voelen. En toch weet het er weinig mee te doen.

Het verhaal over het festival en diens schaduw wordt in deze route mooi uitgediept en afgehandeld, maar juist de romance wordt al snel naar de achtergrond gedrukt. Dat de verschillende romantische opties besluiten dat ze hem liever delen dan verliezen, besluiten ze samen offscreen zonder input van onze hoofdpersoon. Dat niet alleen, maar het feit dat hij meerdere partners heeft, wordt vervolgens nauwelijks geadresseerd of gewoon als een nieuw feit geaccepteerd.

Ik ben heel blij dat Windmill Oasis de ballen heeft gehad om dit pad, dat in menig game als dit als het logische gevolg voelde, te bewandelen. Maar op deze wijze heb je er nog niets aan. De sociale, morele en ethische bezwaren, vooral in een land als Japan, hadden een ontzettend interessante verhaallijn kunnen vormen. Nu krijgen we echter een route die al net zo veilig is als de character routes. Hou het dus toch maar bij die sale. Misschien hebben ze tegen die tijd ook de vele vertaalfouten en de erbarmelijke formatting van de tekst gefatsoeneerd.

Bijna vergeten

Ik was het bijna vergeten – ik schrijf dit letterlijk na de conclusie – maar Happiness is niet enkel een visual novel. Het is een erotische visual novel, mits je de uncensor patch van de website van uitgever NekoNyan haalt tenminste. Elk meisje krijgt vier of vijf H-scenes, waarvan een in de after story, maar de focus ligt er zeer zeker niet op. Verwacht dan ook geen vreemdere dingen dan paizuri of een trio. Desondanks is de voice acting en het artwork prima, dus wie wel gecharmeerd raakt van de cast, zal zich hier geen bult aan vallen.

Conclusie:

Een dertien-in-een-dozijn erotische visual novel die één stap op het goede pad wist te zetten alvorens op een bankje te gaan zitten. De enige reden dat het toch voldoende scoort, is dat het voor zijn lengte en audiovisuele kwaliteit wel verdomd zacht geprijsd is. Maar voor een beetje meer, krijg je ook veel meer.