Een eiland van blijheid, dat is wat de Harvest Moon-serie ons brengt na tien jaar onder ons geweest te zijn. Al een decennium lang kunnen we onze tuinierfrustraties de vrije loop laten in de videogames van Harvest Moon. De vrolijke setting en rustgevende gameplay is wat deze reeks populair heeft gemaakt. Is de DS-titel Harvest Moon: Island of Happiness een waardige jubilileumtitel, of kunnen we de game beter Harvest Moon: Island of Frustration gaan noemen?
Ooit begon de serie op de SNES, de game maakte meteen geschiedenis. De unieke gameplay was iets wat destijds nooit gezien was. Sindsdien zijn de basisprincipes van de gameplay ongewijzigd gebleven. Het is nog altijd de bedoeling om een succesvolle boerderij op te starten, compleet met gewassen en dieren. Er zijn al flink wat sequels de revue gepasseerd, waarvan elke game steeds weer een miniem stukje gameplay toevoegde. Het was dan ook een serie die later enkel nog bij een selecte fanbase succesvol was. Voor de mainstream gamers is de serie echter al lange tijd niet meer interessant en helaas is hier met Island of Happiness geen verandering in gekomen.
Het grootste probleem in de game is zonder twijfel de repetitieve gameplay. Dag in dag uit moet je dezelfde handelingen verrichten, met slechts mondjesmaat een beetje resultaat. Voordat je een aantal gewassen verbouwd hebt, ben je toch wel een flinke hoeveelheid dagen verder (in-game dagen uiteraard). Een dagroutine in de game ziet er eigenlijk als volgt uit: gewassen water geven, dieren eten geven, items verkopen, af en toe met een bewoner praten. Dit wordt dan tot in de eeuwigheid herhaald, wat je na enige tijd toch wel de keel uit begint te hangen.
Wat echter ook vervelend is, is de besturing. Het rondlopen gaat nog wel (door gebruik van het touchscreen), maar het gebruik van werktuigen en items is ronduit frustrerend. Om maar een voorbeeld te noemen: je hebt tien kroppen kool verbouwd en wil deze gaan verkopen in de winkel even verderop. Je zou zeggen dat je ze allemaal tegelijk kunt selecteren om te verkopen. Niets is minder waar in Island of Happiness, waar je de kroppen één voor een moet selecteren, een tekstscherm moet wegklikken, naar beneden moet scrollen om het verkoopknopje te vinden, aanklikken, proces herhalen. Makkelijk is anders. Op deze manier zijn er nog tal van andere vervelende besturingen te vinden in de game.
Is er eigenlijk nog wat positiefs te melden over deze game? Je zou bijna gaan denken van niet, maar toch is er een lichtpuntje. Ondanks de repetitieve gameplay valt er stiekem toch wel te genieten van een game als Island of Happiness. Gewoon een babbeltje maken met de eilandbewoners, een wandeling maken over het eiland en diverse toch-wel-leuke avonturen meemaken. Het is niet alleen kommer en kwel met deze titel: het is een prima ontstress-methode. Maar dan moet je het wel op een dergelijke manier spelen dat de frustrerende kanten van het spel mijdt. Dus niets gaan verkopen, geen repetitieve dagen maken, daar komt enkel stress van. Gewoon van het virtuele leven op het eiland genieten is de boodschap. Wanneer je een niet al te diepgaande game zoekt is Island of Happiness hier perfect voor.
Conclusie
Harvest Moon: Island of Happiness doet de negatieve trend van de serie voortzetten. De game is vaak zeer repetitief en frustrerend. Daarbij is de besturing klungelig te noemen, zeker bij het verkopen van items (iets wat vaak terugkomt in de game). Toch kun je van sommige onderdelen van het spel wel genieten. Gewoon een wandelingetje maken of je boerderij bezoeken geeft je een rustgevend gevoel. Als je de frustrerende onderdelen van het spel mijdt, dan is Harvest Moon toch stiekem best een grappig spelletje.