Hell is Us speelt zich af in het fictieve land Hadea. Deze geïsoleerde natie heeft een historie van extreem bloedvergieten door conflicterende religies en hun worsteling om de dominante factie te worden. Dat is echter ook wat het lange tijd was: geschiedenis. Hoewel ze het niet altijd met elkaar eens waren, leefden Sabinians en Palomists al geruime tijd grotendeels in vrede langs elkaar. Maar nadat spanningen opborrelden, mondde dit uit in een burgeroorlog die het land in chaos stortte.
De een zijn dood…
Een persoon die dit goed uitkomt, is de man waar wij mee spelen. Ooit was hij een inwoner van Hadea, tot hij als kind door zijn moeder het land uit gesmokkeld werd. Helaas in zijn eentje, waardoor hij geen binding heeft met zijn ouders en al net zo min antwoorden. Al jaren probeert hij terug in het land te komen, maar hun afkeer voor buitenstaanders heeft dit nagenoeg onmogelijk gemaakt. Als lid van een internationale vredesorganisatie slaagt hij er echter alsnog in om binnen te sluipen.
Dit klinkt als een flinke opgave, echter feitelijk is dit het makkelijke deel van zijn missie. Want hoewel hij weet dat hij uit het dorpje Jova komt, weet hij niet waar dat ligt of hoe zijn ouders heten. Noem het een mysterie dat je op moet lossen door informatie te verzamelen.
Onze speurneus
Dergelijke mysteries zijn meer de regel dan de uitzondering in Hell is Us. Ontwikkelaar Rogue Factor heeft er meermaals een punt van gemaakt om te benadrukken dat het de handjes van spelers niet vast zal houden en daar heeft het geen woord van gelogen. Er zijn geen objective markers in de game en hoewel je wel iets van een quest list op een PDA hebt, is het meer een todo list met bullet points en heel weinig informatie. Het gebruiken van een notitieboek bij het spelen van de game is dan ook geen overbodige luxe, tenzij je enkel geïnteresseerd bent in de main story line.
Het is hier waar ik even eerlijk moet zijn. Wij als reviewers hebben voor dit artikel een guide gekregen van het ontwikkelteam. Enerzijds omdat je een score wil krijgen op je volledige spel, maar vooral ook omdat de review keys net voor een van de drukste periodes van het jaar binnenkwamen voor game-journalisten, gamescom, terwijl de game net erna verschijnt. De tijd om rustig alles te doorzoeken is er daardoor niet altijd. Ik heb deze echter slechts eenmaal hoeven raadplegen voor de main story quest en in alle eerlijkheid snap ik de oplossing nog steeds niet.
De reden waarom ik dit zeg, is dat je dus niet bang hoeft te zijn dat je de game niet tot een goed eind kunt brengen. Ja, er zijn geen markers op de hud of een hint-knop, maar de oplossingen voor de puzzels staan gewoon in documenten of op computers met raadsels die vaak neerkomen op ‘’het wachtwoord heeft te maken met mijn zoon (wiens ID-kaart met allerlei gegevens je net gevonden hebt)’’.
Iets voor de trek
Wie had gehoopt op iets om meer de tanden in te zetten, kan echter gerust zijn. Rogue Factor wil je naar de credits helpen, maar wie echt alles wil zien wat Hadea te bieden heeft, zal toch wat meer moeite moeten doen. Ik heb oprecht geprobeerd om zonder de guide optionele mysteries op te lossen en de mensen in de community te helpen, maar toen de credits rolden, had ik er slechts een fractie van gedaan. Met de wetenschap dat ik sommige niet meer kan voltooien, zelfs in de new game plus, blijven die vragen dus voorlopig onbeantwoord, al kom ik zeker terug wanneer de tijd het toestaat dat ik rustig kan gaan speurneuzen. Gelukkig is de game niet dermate groot dat dit ondoenbaar is en is het gros van de wereld boeiend om te verkennen.
Net zoals dat je niet aan het handje wordt genomen op jouw reis, wordt het verhaal je niet met een paplepel ingegoten. Er zijn incidentele story-momenten om de boel te vorderen, echter de geschiedenis van Hadea en de waarheid achter het huidige conflict moet je voor een groot deel zelf bij elkaar puzzelen aan de hand van boeken, memo’s, opnames en gesprekken met de bevolking. En dat is geen straf, behalve misschien de gesprekken, daar de soms zielloze starende blikken in gesprekken me op momenten de kriebels gaven. De geschiedenis van deze fictieve plaats gaat millennia terug en is op natuurlijke wijze verweven met wat je in het heden ziet en hoort, wat ervoor zorgt dat het niet enkel immens interessant is, maar ook relevant voor de problemen die je op dit moment voor je ziet.
De problemen
Die problemen komen in de vorm van bizarre wezens die opdoken te midden van de burgeroorlog. Ze hebben geen gezicht of ingewanden, schreeuwen op onnatuurlijke wijze zonder mond en bewegen alsof ze poppen aan touwtjes zijn. Echter is dat nog niet het ergste. Het ergste is dat ze mensen aan stukken rijten en dat reguliere wapens ze niet lijken te deren. Het is dat je bij toeval de gear van een gevallen soldaat kunt stelen die uitgerust is om deze monsters te bevechten, want anders zou je avontuur binnen een uur geëindigd zijn.
Dat je nu de juiste tools hebt, betekent niet dat je ook daadwerkelijk makkelijk als winnaar uit de bus komt. Juist doordat deze monsters zo abnormaal bewegen, zijn hun aanvallen moeilijk te voorspellen. Lastig, want ze doen snel veel schade en velen hebben een unieke gimmick waardoor je met twee vijanden tegelijk moet dealen. Je hebt daarom naast je eigen wapen ook een Drone, welke vijanden bijvoorbeeld voor korte duur af kan leiden om jezelf wat ademruimte te geven. Toch is agressief spelen het beste. Als je schade doet, kun je met een druk op R1 en met de juiste timing een deel van de schade terugkrijgen als HP. Daar verdedigen en aanvallen beide stamina kosten, is het duidelijk welke op den duur de betere optie is.
Ook hier geldt weer dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is. De monsters komen niet zelden in groepen op je af, met name richting het eind van het spel, en een enkele fout kan je al snel duur komen te staan. Het voordeel is wel dat een monster eens gedood niet snel respawned, dus ook met een game over kun je beetje bij beetje verder komen, maar zelfs dan is het belangrijk om te zorgen dat je goed voorbereid op pad gaat met voldoende voorwerpen en een wapen dat zo ver als mogelijk is geüpgraded. Of je gooit de moeilijkheidsgraad gewoon omlaag, ook dat is een optie, want zover ik kan oordelen word je daar op geen enkele manier op afgestraft.
Even wat anders
Met ruim 1200 woorden op spreekwoordelijk papier, voelt het allicht alsof ik alles heb gezegd over wat Hell is Us te bieden heeft. In zekere zin klopt dat. Combat, onderzoek, design en verhaal zijn aangehaald. Toch moet ik meer kwijt over het spel, maar dan misschien niet in-game.
De materie die Hell is Us behandeld, is anno 2025 relevanter dan ooit. Politieke spanningen, religieus extremisme, genocide, een groep van elite gekken die twee partijen tegen elkaar uitspeelt, propaganda en meer zijn net zo zeer onderdeel van het spel als van onze werkelijkheid. Is de intentie van Rogue Factor om hiermee sociaal commentaar te geven? Ik durf het niet te zeggen, maar kan enkel bewonderen hoe ze dit soort onderwerpen aan de tand stellen binnen de kaders van een fictieve natie, terwijl ze daarbij ook duidelijke parallellen trekken naar recentere problemen in het echte leven, zonder dat ze daarbij met het vingertje gaan wijzen.
Het enige wat men ogenschijnlijk met Hell is Us wil laten zien, is hoe een prachtige, cultureel rijke beschaving in no-time kan vervallen in barbarisme en hoe snel de geschiedenis kan worden vergeten of weggevaagd als het zover is. Ergens vind ik het jammer dat Hell is Us zo’n visueel spektakel is, want doordat het zo van het scherm spat, wil ik enkel meer zien hoe Hadea eruit had gezien voor de bommen vielen en het land in een hel gemaakt door mensen terechtkwam…
Conclusie:
Hell is Us laat wederom zien dat AAA games geen AAA budget nodig hebben om kwaliteit te leveren. Hadea is een imposant spektakel, zowel visueel als cultureel en de inhoud van de game geeft oprecht voer tot nadenken. De NPC's lijken soms even in je ziel te staren, maar als dat het enige kritiekpunt is, hebben we het eigenlijk nergens over. Hou wel voldoende tijd vrij als je echt in het spel wil duiken, want je wordt buiten de main quest echt in het diepe gegooid.