Wanneer mensen aan indie denken, denken ze steeds vaker aan games die terug grijpen naar een retro-tijd in gaming, games met een verhaal dat wenkbrauwen doet fronzen en een game die zich niets aantrekt van de conventies in deze industrie. Een typische game waar geen grote uitgever zich aan zou wagen. Maar soms is daar een hele goede reden voor.
Aan het begin van High Strangeness ontmoeten we Boyd. Een inwoner van een klein (vermoedelijk Amerikaans) dorp, die op het punt staat te gaan verhuizen. Zoals de meeste van ons wel weten, is dat een behoorlijk zware klus en dus ligt Boyd vroeg onder de wol. Maar van een goede nachtrust is geen sprake wanneer hij in zijn droom zijn kat moet vinden die is weggerend.
Knop rammen
Als hij wakker wordt is het beest echter ook niet op zijn gebruikelijke slaapplek en dus kan hij de zoektocht die hij in zijn droom begon voortzetten. Maar in plaats van de pluizebal, vindt hij vreemde gemaskerde mannen die door zijn huis slenteren. Bewapend met een zaklamp gaat hij ze te lijf.
Het gevechtssysteem in High Strangeness behoeft eigenlijk geen uitleg, daar je simpelweg op de aanvalsknop ramt zolang je stamina hebt, om vervolgens de benen te nemen tot die is bijgevuld. Het duurt dan ook niet lang voor ik in de voortuin van mijn huis sta om verder te zoeken naar waar mijn huisdier is gebleven.
Ik zie de toekomst in mijn kristallen schedel
Wanneer je zo het verhaal verder volgt, kom je in een nieuwe wereld terecht. Deze wereld is anders dat wat je gewend bent, want terwijl je voorheen in 16-bit rondslenterde, bevind je je nu in een 8-bit wereld. Door middel van een kristallen schedel kun je wisselen tussen deze dimensies, een mechaniek waar het gros van deze game om draait.
Boyd is namelijk uitverkoren alle zeven kristallen schedels te verzamelen, die samen krachtig genoeg zijn om het universum te onderwerpen, iets waar hij helemaal geen oren naar heeft. Zijn oren gelooft hij overigens toch al niet meer, vanaf het moment dat hij zijn kat vond en deze bleek te kunnen praten.
Soms helpt een ander perspectief
Met tegenzin ga je zo op pad om de schedels te verzamelen en een zieke man genaamd Jacob te redden. De weg is echter bezaaid met monsters en de gemaskerde wezens die het op jouw leven hebben gemunt. Met geïmproviseerd wapentuig sla je je hier een weg doorheen, terwijl je gaandeweg puzzels oplost die je weg versperren.
Die puzzels worden nooit echt bijzonder en draaien meestal om het wisselen tussen de eerder genoemde dimensies. Een pad wat je niet kunt passeren in 16-bit, is in 8-bit plotseling prima te overbruggen. Het vergt niet bijzonder veel denkwerk, vooral niet als de rest van de puzzels van het standaard verschuif-blokken-niveau zijn.
Je vliegt dan ook zo’n beetje door de game heen. Het duurde dus ook maar een avondje voor ik de credits op mijn scherm voorbij zag rollen. En dat viel nogal tegen, want ik zat nog steeds te wachten op het moment dat het uitdagend zou worden en het verhaal op stoom zou komen of zelfs samenhangend zou worden. Maar wat ik kreeg is een einde….zoals wat deze zin voor de recensie is.
Conclusie
High Strangeness is een typische middenmoter in de indiescene. Met een charmant uiterlijk en gewaagde setting heeft het alle schijn mee om op het niveau van titels als Fez en Spelunky te komen, maar helaas belemmert een gebrekkige uitwerking dit. De game voelt té geforceerd aan en biedt te weinig content en uitdaging om het echt aan te raden, tenzij je echt een liefhebber bent.