In 2016 verscheen Hitman als episodisch avontuur. Elke maand kregen spelers een nieuwe omgeving en nieuwe doelwitten die van het leven beroofd dienden te worden. Dit stimuleerde spelers om maps te herspelen, nogmaals te spelen en tot slot wederom aan te slingeren. Een goede zet. In 2018 werden de levels van het vervolg, niet langer uitgegeven door Square Enix, wel in één keer aangeboden. Nu is er dan het slot van de trilogie, ditmaal uitgegeven door IO Interactive zelf. Is de rek eruit? Of is onze stille sluipmoordenaar flexibeler dan ooit? Aan de hand van de zes locaties, probeer ik deze vraag te beantwoorden.
Dag 1: Dubai
Agent 47 wordt aan het begin van de derde game gedropt op de hoogste wolkenkrabber van de wereld. Gelijk wordt duidelijk dat Hitman op grafisch vlak een flinke stap vooruit heeft gezet. Om je heen verschuift het wolkendek, vliegen vogels en proberen luchtbalonnen hun weg te vinden. Je hoeft niet heel goed te kijken om op te merken dat er af en toe nieuwe hete lucht in de compartimenten wordt geblazen. Dit soort details, onnodig maar toch aanwezig, verhogen de immersie. Tijdens het bestijgen van een trap in de rijk gedecoreerde binnenruimte wordt Agent 47 verblind door het zonlicht. Iets wat zichtbaar reflecteert op de strak geboende vloeren. En dan te bedenken dat IO Interactive achteraf nog raytracing zal toevoegen. Het is pure fanservice en absoluut niet nodig om je te overtuigen dat deze game grafisch goed in elkaar steekt. Althans, de omgevingen. De karaktermodellen beginnen slijtage te vertonen en komen minder goed mee in dit nieuwere deel.
Dag 2: Dartmoore
Grauw, desolaat en imposant. Wie de film Knives Out gezien heeft, kan zich het landhuis inbeelden waar onze kale gast zijn tweede opdracht dient te voltooien. Aan het begin van de missie kom je een detective tegen, die is ingehuurd om een moord te onderzoeken. De game lijkt naar je te schreeuwen dat je zijn rol vooral dient over te nemen. Zodra je dit doet, wordt je al snel geïntroduceerd aan je doelwit. Je geweer pakken en een headshot planten? Kan! Maar het huis onderzoeken is evenwel mogelijk. Wederom wordt getoond dat de omgevingen niet alleen grafisch in orde zijn, maar ook meerdere lagen kennen. Als detective krijg je een heel ander stuk mee van de familie-intriges dan wanneer je een tweede keer als fotograaf een einde maakt aan het leven van je doelwit. Niet alleen verkeer je in een totaal andere positie maar ook bevind je je op een andere locatie. Voorbereidingen voor de dodelijke foto tref je in de tuin, terwijl je als detective je weg door het huis zoekt. Wederom levert elke verkleedpartij je andere privileges, vrijheden en ontsnappingsmogelijkheden op. In beide uren ben ik nog niet in de tuinkas geweest. En zijn er nog steeds deuren gesloten die ik graag nog eens open. Deze kracht van de eerste twee delen is in volle glorie terug.
Dag 3: Berlin
Tijdens een korte wandeling door het bos, ontwaren zich twee enorme schoorsteenpijpen. Een voormalig fabrieksterrein is omgebouwd tot een trekpleister voor ‘ravers’ die een verzetje zoeken. Buiten de muren hoor je verstomd geluid en doordringende bassen die een bezwete dansvloer doen vermoeden. Terwijl je een weg naar binnen vindt, zwelt de muziek aan en verstomt alles om je heen. Het sounddesign in deze game is op verschillende locaties fenomenaal. Daartegenover staan wel de momenten dat gesprekken incidenteel wegvallen of voor de helft zachter klinken als Agent 47 zich op een verkeerd moment omdraait. Desalniettemin is het zeer aan te raden om deze game, met name de Berlin-map, te spelen met een goede headset op en je eens goed te focussen op al het omgevingsgeluid.
Dag 4 Chongqing
In de Chinese stad Chongqing verwachten we de zonnige levendigheid van een Sapienza of de stervensdrukte van Mumbai. We krijgen hier echter een hele troosteloze, grauwe, neonverlichte omgeving voorgeschoteld met vreemde storymissions die, met name op deze map, je op onverwachte plekken brengen. Een vast patroon begint zich steeds meer af te tekenen. Elke map bevat een paar geleide verhalende mogelijkheden die je bij je doelwit brengen. Na deze gespeeld te hebben, ben je bekend met de map en kan je verder experimenteren en pogen alle challenges van een locatie te voltooien. Een eerste playthrough geeft je nooit de mogelijkheid om alleen al alle 84 uitdagingen van Chongqing te voltooien. Je zult je keer op keer door de troosteloze straten moeten verplaatsen, tal van kostuums aan moeten trekken, voorwerpen vinden en shortcuts vrij dienen te spelen. Een nieuw element in Hitman 3 is de mogelijkheid om á la Dark Souls shortcuts vrij te spelen. Hierdoor kan je bijvoorbeeld in een volgende poging, zonder gefouilleerd te worden, een bepaalde ruimte eerder binnengaan. Dit werkt belonend voor de speler en geeft IO Interactive een mogelijkheid om tijdens de missies meer verhaal te vertellen, welke je in een latere speelsessie dan makkelijker kan omzeilen door de sluiproute te gebruiken.
Dag 5: Mendoza
In Argentinië bevindt Agent 47 zich bij misschien wel het mooiste uitzicht uit de gehele trilogie. Wederom ligt er een gevarieerde map klaar, waar zowel buiten als binnenlocaties veel geheimen kennen. In de meest gevarieerde map van dit derde deel wordt de essentie van de gehele trilogie misschien wel het meest zichtbaar. Zo bevat elke map wel ergens een schroevendraaier en moersleutel, waarmee je daarvoor gemarkeerde apparaten onklaar kan maken. Ontoegankelijke deuren zijn open te breken met een breekijzer of een lockpick. Ergens is een serverruimte waar je camerabeelden kan wissen en NPC’s bewegen maar al te graag naar een rustigere locatie waar je ze snel en stil kan ombrengen. Hierna verkleed jij je als je slachtoffer, heeft niemand dit door en dump je het lichaam in een nabijgelegen kast of kist. Zodra je dit gedaan hebt, kan jij jezelf verzekeren dat niemand het lijk ooit nog vindt. Er is ook in Argentinië wat dat betreft niks nieuws onder de zon. Alles is wederom klaargezet om huurmoordenaar te spelen. De wereld reageert op een zelfde wijze op dezelfde patronen als in de eerste twee delen. Wat wel anders is, met name in Argentinië, is het verhaal dat zich vaker persoonlijker en serieuzer door missies heen weeft. Argentinië is een slotakkoord in de gameplay waarin we nu misschien ook wel genoeg gezien hebben. Het verveelt nergens maar mist innovatie.
Dag 6: Carpathian Mountains
Het definitieve einde van deze trilogie speelt zich af in de meest lineaire missie die Hitman kent. Het is geen vervelend laatste half uur maar biedt weinig om naar terug te keren en voelt niet passend bij dit IP. Wellicht dat IO Interactive hiermee al voorzichtig vooruitblikt op dat wat komen gaat in de toekomst. De volgende game die ze ontwikkelen draait om Bond. Alleen nu hebben we nog te maken met een kalere vriend die in dit derde deel dus eigenlijk maar vijf echte Hitman-locaties kent. Maar vooral ook dient als hub voor de locaties uit voorgaande delen. Het overzetten van locaties uit Hitman 2 kreeg ik niet zonder kleerscheuren voor elkaar. Het inloggen op mijn IO-account wilde niet van harte en servers lagen er in de testperiode regelmatig uit voor onderhoud. Nadat ik dit bijna had opgegeven, bleken opeens alle maps toch toegevoegd, zonder dat ik hier een bevestiging van had ontvangen. Oude maps zijn opgepoetst en het is fijn om alles vanaf één locatie te starten. Op het moment van schrijven is dit voor PC gamers nog niet helemaal op orde, maar IO Interactive heeft beloofd dat ze dit zullen oplossen. Dit brengt mij tot het grootste minpunt van Hitman 3. De verplichting om altijd online te zijn om je progressie en unlocks te bewaren. Plus daarnaast het wissen van je voortgang in het derde deel zodra je oudere maps importeert. Het is slordig, technisch gezien onnodig en zit het speelplezier in de weg als servers er even uit liggen.
Conclusie
Al met al is Hitman 3 een prachtig slot op een waardige trilogie. Een goede traktatie voor oog en oor in verbluffend knap leveldesign. Daarnaast is de herspeelbaarheid weer als vanouds en bieden shortcuts nieuwe mogelijkheden. Het is wel duidelijk dat de serie langzaam richting de uiterste houdbaarheidsdatum beweegt. Ook is het jammer dat je progressie enkel vanuit de cloud toegekend kan worden. Hitman 3 toont nog eenmaal waar deze trilogie voor staat, zonder daarbij uit zijn voegen te barsten.