Nintendo heeft met haar DS laten zien nieuwe doelgroepen aan te spreken. Nieuw waren fenomenen als Nintendogs en Brain Training, games die vóór de komst van de DS geen plekje hadden. Naast deze Touch! Generation-games heeft de DS ook haar armen geslagen om het adventure-genre, een genre dat een beetje aan het uitsterven was. Games als Phoenix Wright en Another Code bleken zeer succesvol en geliefd, zowel onder gamers, als onder de non-gamers. Het waren immers geen spellen die mensen afschrikte door het gebruik van eindeloos lange knoppencombinaties en een hoog speltempo. Het waren games die men eens rustig kon op pakken en op het dooie gemak kon spelen, opgaand in het diepgaande en meeslepende verhaal.
De makers van Another Code, een point-and-click adventure die uitkwam tijdens de DS launchcap, hebben een nieuwe game in dit adventure-genre uitgebracht. In de game Hotel Dusk: Room 215 speel jij Kyle Hyde, een uitgerangeerde politieagent uit het New Yorkse politiekorps. Het is 1979, wat betekend dat je inmiddels drie jaar weg bent bij de wethandhavers. Tegenwoordig verdien je de kost als salesman en reis je het hele land door om je producten aan de man (of vrouw) te brengen. Maar terwijl je deze taak uitvoert, ben je ook bezig het mysterie rond een vermiste ex-partner op te lossen.
Je reis brengt je langs een schimmige, ietwat verpauperde herberg. Tijdens je verblijf in dit hotel raak je betrokken in een mysterie dat ouder is dan dat van de verdwijning van je ex-partner. Je weet niet wat er allemaal gebeurd, je weet niet wat er gaande is, er gebeuren vreemde dingen. Kyle’s verleden als politieman borrelt op. Hij moet en zal het mysterie ontrafelen, zeker als blijkt dat de vermissing van zijn ex-partner Bradley, nauw met alle vreemde gebeurtenissen is verbonden. Wat volgt is een diepgaande zwerftocht door het hotel, op zoek naar de kleinste aanwijzingen en versprekingen. Ohja, en er volgen ellenlange conversaties en vraaggesprekken met de vrij grote hoeveelheid characters die de game rijk is.
Dat was Hotel Dusk: Room 215 uitgelegd in een notendop. Uiteraard is een korte uitleg over het verhaal en de grootste bezigheden niet voldoende om als review te worden beschouwd. Laten we daarom eens wat dieper ingaan op alle facetten die het spel rijk is. Het meest in het oog springend zijn natuurlijk de graphics. Technisch gezien zijn deze gemiddeld, ze zijn niet mooi ze zijn niet lelijk. Zo is de 3D-omgeving waardoor je loopt vrij statisch en kaal (al heeft dit laatste wel een beetje met de locatie van het spel, het verpauperde hotel, te maken). Ondanks dit gegeven is Hotel Dusk toch één van de mooiste DS-games te noemen. De stijl is namelijk subliem en bijzonder uniek. Wellicht dat je bekend bent met de Film Noir-stijl, de stijl waarmee Hotel Dusk: Room 215 is doordrenkt. Voor de mensen die net zoveel weten van de Film Noir-stijl als over gedaante die buitenaardse wezens hebben volgt een korte toelichting.
Film Noir is allereerst een stijl die veelal wordt geassocieerd met misdaadfilms. Bijpassend bij deze stijl zijn gevoelens als onzekerheid, bedrukking en angst. De hoofdpersoon is meestal een detective, waarvan we iets over zijn verleden komen weten door de talrijke flashbacks. Verder staan de personages in schel contrast met de omgevingen. In Hotel Dusk: Room 215 zijn de personages geschetst, zijn ze zwart-wit en behoorlijk overbelicht. Ook bevat Hotel Dusk: Room 215 de nodige flashbacks, is de hoofdpersoon een detective en kan het spel behoorlijk beklemmend zijn. Ja, Hotel Dusk: Room 215 is dus een rasechte gebruiker van het Film Noir-stijltje.
Maar alleen een verbluffende stijl maakt natuurlijk geen game. Een game wordt gedreven door de gameplay. Deze is heel traag te noemen in Hotel Dusk: Room 215. In feite loop je constant rondjes door het hotel om aanwijzingen te zoeken of mensen te spreken. Start je een dialoog met iemand of begint iemand tegen jou te praten, dan kan het zo maar eens een gesprek van een minuut of vijf worden. Tijdens dit gesprek is het zaak om zoveel mogelijk te weten te komen van de persoon en zijn plaats in het mysterie. Dit gebeurd door middel van keuzemenuutjes. Gedurende een conversatie verschijnen er een aantal vragen in beeld. Als je de goede kiest kom je zo nu en dan ontzettend veel van een personage te weten, kies je de verkeerde, dan missen er wat puzzelstukjes.
De conversaties beslaan het grootste deel van de game. Nou zal dit voor sommige mensen geen enkel probleem zijn. Zo lijkt de game immers nog meer op een echte roman, een gevoel dat extra wordt versterkt door het feit dat je de DS als een boek (dus op zijn zijkant) vasthoud. Toch zullen de lange conversaties veel mensen afschrikken. Zo is Hotel Dusk: Room 215 niets voor menen die actie in een game verwachten, maar des te geschikter voor mensen die een goede verhaallijn prefereren en die bovendien erg geduldig zijn, want zoals eerder gezegd: Hotel Dusk gaat héél diep. Iets wat soms behoorlijk irritant kan zijn, aangezien Kyle Hyde maar door blijft vragen, terwijl je misschien al lang alles weet wat noodzakelijk is.
Wat ook altijd wel fijn is om te weten is of de game goed gebruik maakt van het touchscreen. Om te beginnen worden de knoppen van de DS niet gebruikt, wat betekend dat de game alleen steunt op het gebruik van het touchscreen. Lopen geschied door je cursor op een plek op de plattengrond te zetten. Kyle loopt dan in de richting van het punt waar je stylus het scherm raakt. Zie het dus als een soort analoge stick, maar dan op een schermpje met een pennetje. Ook het aantikken van de vragen en het voorzetten van de conversaties gebeurd door een tikje met de stylus. Een leuke toevoeging is de mogelijkheid om aantekeningen te maken in een notitieboekje, waarvoor je echt zult moeten schrijven. Naast deze leuke toepassing dient het touchscreen verder voor wat kleine minispelletjes als het openbreken van je koffer met een ijzerdraadje en het rammen op een bel. Iets dat zeker hoort bij het point-and-click adventure-genre.
Conclusie
Al met al is Hotel Dusk: Room 215 een game die moeilijk te beoordelen is. Sommige zullen de game en zijn concept haten, terwijl anderen weer geen genoeg kunnen krijgen van de heerlijke Film Noir-stijl en het diepgaande verhaal. Voor deze game heb je zeker een portie geduld nodig, aangezien er veel lange dialogen in de game zitten die al je aandacht vergen. Het is dus een game van vooral lezen en soms zelf wat doen. Noem het gerust een interactieve roman. Voor liefhebbers van detectiveromans is Hotel Dusk: Room 215 met zijn goede, pakkende en beklemmende verhaallijn een prachtig spel. Mensen die geen geduld hebben en actie willen zien, moeten deze game vooral links laten liggen en eventueel gaan voor het iets toegankelijkere Phoenix Wright of gaan voor een actievollere game als Diddy Kong Racing.