Mensen zijn gezelschapswezens. Zelfs gamers hebben de neiging zich in groepen op te houden, of dit nu on- of offline is. Natuurlijkerwijs word je sneller aangetrokken tot iemand die je interesses deelt. Mijn vriendenkring bestaat dan ook vooral uit otaku’s, anime nerds en JRPG-lovers. Toch ben ik de enige erin die warm kan lopen voor een Hyperdimension Neptunia game.
Waarom dat zo is, is niet zo makkelijk uit te leggen. De opzet van Hyperdimension Neptunia, waarin Sega, Nintendo, Microsoft en Sony hun consoles gepersonaliseerd zien worden in wulpse jonge vrouwen die zich door allerlei bekende game-clichés vechten, zou in theorie heel wat gamershartjes sneller moeten laten kloppen. Toch valt dat in de praktijk tegen.
De jonge vrouwen die ik eerder aanhaalde zijn Neptune (Sega), Vert (Microsoft), Blanc (Nintendo) en Noire (Sony). Al zolang ze zich kunnen heugen, vechten de vier dames tegen elkaar in het hemelse Celestia om de ene godin te worden die over heel Gamidustri mag heersen. Maar honderden jaren strijd hebben weinig opgeleverd, met als gevolg dat een status quo nabij lijkt. De vlammen laaien echter weer op wanneer een stem Noire, Vert en Blanc aanspoort hun krachten te bundelen tegen arme Neptune.
Tegenover drie van zulke krachpatsers is ze niet opgewassen en als ze gevloerd wordt en bewusteloos van Celestia naar Gamindustri valt, lijkt dit dan ook het einde van de rit. Maar zoals ze zeggen; :onkruid vergaat niet en Neptune houdt buiten wat schrammen niets over aan de val, behalve geheugenverlies dan. Zo begint ze haar reis door Gamidustri om haar geheugen terug te krijgen.
Mocht je één van de weinige zijn die de originele Hyperdimension Neptunia gespeeld heeft, dan zal dit plot je ongetwijfeld bekend in de oren klinken. Hyperdimension Neptunia: Re;Birth 1 is dan ook een remake van deze game, met de nadruk op remake. De game simpelweg een port noemen, zou namelijk een belediging zijn voor het harde werk van ontwikkelaar Compile Heart. De originele game is namelijk volledig op de schop gegaan.
Het gevechtssysteem uit het bronmateriaal is vervangen door het systeem dat men introduceerde bij MkII en perfectioneerde met Victory. Dit betekent dat je ditmaal vrij over het veld kan lopen om je karakters zo goed mogelijk te positioneren ten opzichte van de vijand, voordat je een skill of combo op ze los laat. Een combo wordt gestart door een reguliere aanval op een vijand te lanceren. Vervolgens kun je break, power of rush attacks naar eigen inzicht loslaten.
Break aanvallen doen redelijke schade en zijn funest voor je tegenstanders verdediging. Je EXE gauge ga je er echter nauwelijks mee vullen. Power is juist volledig offensief en laat het schild en EXE gauge links liggen. Wil je die EXE gauge echter wél vol krijgen, dan is rush het antwoord. Want hoewel het qua schade en schild teleur stelt, is het wel dé manier om je dat balkje vol te krijgen.
En die EXE gauge die ga je vol willen hebben, vooral tijdens een boss fight. Met je EXE gauge kun je namelijk een tweetal opties activeren. EXE skills laten je een speciale aanval aan je combo plakken. Het gebruik hiervan vult de EXE gauge zelfs! Maar wil je flink huishouden, dan zal je de EXE gauge moeten legen voor een EXE drive. In combinatie met de HDD vorm van de vier godinnen, kun je tellen op een schadeteller die de 100.000 passeert. Het gevechtssysteem is echter pas het topje van de nieuwe ijsberg.
Voor Re;Birth 1 zijn alle dialogen ingesproken door de voice-actors van Victory. Ook de dungeons en vele vijanden uit deze game maken hun rentree, opdat Re;Birth 1 niet zal onderdoen voor zijn voorganger/nakomeling. Dat is echter ook een nadeel, want de dungeons zijn in veel gevallen vrijwel identiek aan die uit Victory. En als iemand die die game iets meer dan een half jaar geleden uitspeelde, is dat een iets te snelle terugkeer.
Re;Birth heeft bovendien ook een aantal dingen uit het origineel helemaal geschrapt. Om de game beter aan te laten sluiten op de Hyperdimension Neptunia canon zijn namelijk dialogen aangepast en twee karakters, NISA en Gust, afgedankt. In ruil daarvoor zijn wel nieuwe karakters toegevoegd, welke je als DLC-karakters in Victory kon krijgen.
Het belangrijkste verschil zit echter in het scout systeem. Dat is namelijk nergens meer te bekennen. In plaats daarvan hebben we nu een remake systeem, waarmee we dungeons en items kunnen creëren en zelfs de game kunnen tweaken. Als de game iets te lastig is, dan gooi je er een plan tegenaan om tegenstanders te verzwakken. Ben je underleveled voor een eindbaas? Bouw het colosseum! De mogelijkheden zijn talrijk en bieden een leuke extra op de verhaallijn. Maar om terug te komen bij de oorspronkelijk kwestie....
Wat Hyperdimension Neptunia zo’n niche game maakt, is het feit dat de game zwaar leunt op zijn humor. Om deze humor te kunnen waarderen moet je echter niet enkel door ellenlange dialogen vol slapstick kunnen bijten, maar moet je ook genoeg gamekennis hebben om de vele referenties naar onder andere Mugen Souls, Zelda, Pokémon en Metal Gear te kunnen begrijpen. Wanneer je die mist gaat een groot gedeelte van Neptunia’s charme verloren.
Conclusie
Compile Heart heeft alles op alles gezet om de originele Hyperdimension Neptunia game een metamorfose voor zijn rerelease gegeven. Met al het lekkers van de nieuwe delen in Re;Birth 1 verwerkt, voice-acting, een aangepast verhaal én het remake systeem kun je de game dan ook met een gerust hart oppakken als je eenieder eerder deel met plezier gespeeld hebt. En dat is op het kleinere scherm van de Vita een stuk indrukwekkender dan op de console.