Hyperdimension Neptunia: Re;Birth 2 - Sister Generation

Hier op de redactie maken we graag grapjes over de games die jaarlijks uitkomen. Grapjes over de Call Of Duty’s, de Assassins Creeds en de FIFA’s. Maar dat is niets vergeleken met Hyperdimension Neptunia, dat niet eens een jaar wacht. Na Hyperdimension Neptunia Re;Birth 1, was het slechts wachten tot ook Hyperdimension Neptunia: MkII een remake zou krijgen. Het wachten is van korte duur, want eind deze week verschijnt Hyperdimension Neptunia: Re;Birth 2 – Sister Generation.

De game begint enige tijd na het einde van de eerste game. Nadat de vier godinnen en hun vriendinnen de kwaadaardige Arfoire hebben verslagen, lijkt de vrede teruggekeerd te zijn naar Gameindustri. Die vrede is echter van korte duur, want kwaadwillende bewoners doen een poging de gevallen godin te laten herrijzen. En wanneer de godinnen naar het Gameindustri Graveyard afreizen om ze te stoppen, worden ze gevangen genomen door een onwaarschijnlijk sterke vijand.

Drie jaar gaan voorbij en IF en Compa, Neptune’s beste vriendinnen, zijn het wachten zat. Met een sharicite in de aanslag, een fysiek stukje aanbidding van Neptune’s bevolking, duiken ze Gameindustri Graveyard in op zoek naar de godinnen. Het lijkt ze mee te zitten, want al snel vinden ze waar ze naar zoeken.

Second best

Maar omdat de godinnen bewaakt worden door een gigantische robot, slagen ze er niet in ze te bevrijden. Enkel Nepgear, het jongere zusje van Neptune, weet uit haar gevangenschap te breken en met zijn drieën zetten ze het op een lopen. Na drie jaar vastgezeten te hebben is de CPU candidate namelijk verre van opgewassen tegen de vijand die voor haar staat.

Nu wordt het tijd om even terug te kijken. De Hyperdimension Neptunia-serie is er namelijk een die zich niet in een hokje laat plaatsen. En aangezien ik in de voorgaande drie alinea’s al meermaals met termen heb gegooid die uitleg behoeven, is het wellicht beter om de gedachtegang achter de game uit te leggen.

Welkom in de Hyperdimension

In de fictieve wereld Gameindustri (ja een speling op de game industrie) waren vier landen lange tijd in strijd verwikkeld. Maar toen de vier godinnen van Lowee (Nintendo), Lastation (PlayStation), Planeptune (Sega) en Leanbox (Xbox) de handen ineen sloegen om een gezamenlijk vijand te verslaan , kwam een nieuw tijdperk tot stand.

De vier godinnen die aan het hoofd van deze landen stonden waren Blanc (Nintendo), Noire (PlayStation), Neptune (Sega) en Vert (Xbox). Ieder van deze godinnen ontleent haar krachten aan het geloof dat diens inwoners in zich hebben. En indien ze iets gebeurt, zijn er CPU candidates als reserves. Nepgear is het kleine zusje van Neptune en symboliseert de GameGear. Uni is als PSP hetzelfde voor Noire en de tweeling Rom en Ram staan voor de GameBoy en DS van Nintendo.

De game als zijn geheel is een parodie op de hedendaagse game industrie en windt daar ook geen doekjes om. Elk van de karakters die je ontmoet is gebaseerd op een ontwikkelaar waar Compile Heart (Compa) en Idea Factory (IF) een connectie mee hebben. Het zijn deze CPU candidates en hun vrienden waar de tweede Hyperdimension Neptunia game om draait.

Sister complex

Met Nepgear bevrijdt, rest onze vriendinnen weinig anders dan plannen hoe ze de andere vier gaan redden. In de drie jaar dat de godinnen afwezig zijn geweest, is hun invloed flink afgezwakt. En als gevolg is de kracht van Nepgear dat ook. Histoire, het orakel van Planeptune, had hier echter rekening mee gehouden. Als back-up plan heeft ze een viertal game mascots verstopt in de vier landen.

Nepgear, Compa en IF trekken er daarom op uit om enerzijds het geloof van de mensen terug te brengen en anderzijds de mascots om hulp te vragen. Dat is echter nooit zo simpel als het lijkt. Met het geloof in de godinnen verloren hebben veel mensen zich bekeerd tot Arfoire, die als gevolg overal een vinger in de pap heeft.

V for Victory

Elk van de mascots bevindt zich diep in een van de dungeons die Gameindustri herbergt. Dit is tevens waar je quests dient te voltooien die shares van de Arfoire-factie af snoepen. En voor Re;Birth 2 hebben de dungeons een flinke opknapbeurt gekregen. De game draait nu op dezelfde engine als Hyperdimension Neptunia: Victory, het derde deel in de reeks, deed en voegt hier het remake systeem uit Re;Birth aan toe. Hiermee kun je delen van de game aanpassen, zoals de monsters die je tegenkomt en items die je vindt. Uit Victory is dan weer het gevechtssyteem overgenomen.

In de praktijk betekent dit dat gevechten zich in volledig 3D afspelen in een afgezet veld. Jouw karakters en de vijanden mogen beurtelings aanvallen, waarbij ze een beperkt stuk mogen bewegen en elke aanval een bepaald bereik heeft. En dat levert een leuk tactisch tintje op.

Door je karakters goed te positioneren ten opzichte van de vijanden kun je namelijk meerdere vijanden tegelijk raken. Maar als je ze zelf niet tactisch opstelt, kunnen zij hetzelfde bij jou doen. Je karakters ver uit elkaar plaatsen lijkt dan ook een goed plan, tot je je realiseert dat ze elkaar dan ook niet meer kunnen healen of van buffs kunnen voorzien.

It’s over 9000!

De manier waarop je je units positioneert is niet de enige keuze die je zult maken tijdens een gevecht. Wanneer je een vijand aanvalt, opent zich een chain waarbij je nog maximaal drie keer kunt aanvallen. Je hebt hierbij de keuze uit drie soorten aanvallen. Guard-aanvallen verbergen zich onder de X-knop en doen extra veel schade aan de verdediging van de tegenstander. Strong-aanvallen vind je onder de □-knop en dienen als de frontale aanval. Als laatste zijn er de Rush-aanvallen met de Δ-knop. Rush-aanvallen laten je EXE Gauge sneller vullen, wat enkele voordelen oplevert.

Een (gedeeltelijk) gevulde EXE gauge laat je een vijfde aanval in je chain stoppen, die vaak een stuk sterker zijn dan je reguliere aanvallen. Bovendien heb je de EXE Gauge nodig als je een EXE Drive wilt uitvoeren. EXE Drives zijn de ultieme aanvallen van je karakters en doen letterlijk tienduizenden schade als je ze op het juiste moment in zet. Het toepassen van EXE Drives is later in de game dan ook dé manier om boss fights te winnen.

Deja vu

Indien je ook maar een van mijn vorige recensies van een van de Hyperdimension Neptunia-games hebt gelezen, zullen de laatste vier alinea’s je heel bekend voorkomen. En dat is logisch, want er is maar weinig veranderd in Re;Birth 2 ten opzichte van andere delen. MkII is simpelweg helemaal opnieuw opgezet in de Victory-engine en voegt hier niets noemenswaardigs aan toe. Als geheel heeft het zelfs iets verloren.

De ster van Re;Birth en Victory was Neptune. Met haar chaotische, kinderlijke en nerdy-persoonlijkheid was ze een hoofdpersoon die elke dialoog op wist te leuken. De vele referenties naar games en anime die hierin verweven werden, waren een belangrijk deel van de charme van Neptune en de serie in zijn totaliteit. Soms valt de appel echter wel ver van de boom.

Nepgear neemt de rol van haar zus over als hoofdpersoon in Re;Birth 2, maar zou niet eens in haar schaduw mogen staan. Het meisje is verlegen, heeft geen enkel zelfvertrouwen en is simpelweg een domper om mee te spelen. Dat de game al na 25 uur de credits laat zien, is daardoor nog niet eens zo erg.

Conclusie

Hyperdimension Neptunia: Re;Birth 2 is het zwarte schaap van de Neptunia-reeks. Met de emo Nepgear in de hoofdrol en een kortere verhaalduur is de game op alle fronten zwakker dan diens voorganger en opvolger. Zonder de humor en noemenswaardige nieuwe gameplay mist de game eigenlijk diens ziel en is het nog maar nauwelijks een HDN-game.