In het karakterrooster van Super Smash Bros. kon je als speler kiezen uit een gigantisch assortiment van klassieke Nintendo-mascottes. Iedere Nintendo-fan kon zijn lol op met Link, Mario, Pikachu en Captain Falcon. Met de latere toevoegingen van bijvoorbeeld Marth uit Fire Emblem of Mr. Game & Watch werd nog dieper in de schatkist gegraven. Echter kwamen toen ook de Ice Climbers tevoorschijn, een titel die totaal niet in dit lijstje thuis hoort.
Als ik zeg dat hij hier niet thuis hoort, bedoel ik dit niet zoals met Snake en Sonic, die in werkelijkheid geen Nintendo-figuren zijn. Ik doel dan op het feit dat deze launchtitel voor de NES niet de bekendheid noch de kwaliteit of status heeft van de andere titels die vertegenwoordigd zijn in het Super Smash Bros.-universum. De Ice Climbers zijn na de NES in vergetelheid geraakt en na het spelen van de Wii U Virtual Console-versie hadden ze daar wat mij betreft ook niet uit hoeven komen.
In Ice Climber speel je als Popo of bij co-op wellicht als Nana. Dit vrolijke duo heeft het besluit genomen om bergen te beklimmen en dat is dan ook precies wat je doet in Ice Climber. Waar je bij de meeste platformgames, vooral uit die tijd, van links naar rechts moest gaan, is het doel in Ice Climber om een zo hoog mogelijke highscore neer te zetten door zo snel mogelijk naar boven te gaan, met de nadruk op snel. Behalve vijanden als ijsberen en yeti’s moet je namelijk vooral oppassen voor de afgrond onderaan het scherm, die alsmaar dichterbij komt.
Meer dan welke vijand of afgrond dan ook vecht je Ice Climber tegen de besturing. De controls v zijn op sommige momenten zo frustrerend stroef en onnauwkeurig dat het behalen van de 32 levels een bijzonder frustrerende bezigheid wordt. Tel daarbij op dat de game zelfs in perspectief geplaatst de nodige bugs kent en audiovisueel erg pover is en het is duidelijk: de Ice Climbers horen niet thuis in Super Smash Bros. en je geld kan beter aan iets anders gespendeerd worden.
Conclusie
Na de oorspronkelijke NES-release raakten de Ice Climbers al snel in vergetelheid en niet zonder reden. De graphics zijn zelfs voor de NES ondermaats en bovendien lijken alle 32 levels op elkaar. Een tergende besturing en technische mankementen komen de score van de game net zo min ten goede, waardoor de Ice Climbers van mij terug de bergen in mogen.