In 2012 wist Inazuma Eleven 2: Firestorm & Blizzard een welverdiende eerste plek te bekleden in mijn lijstje met de beste games van 2012. Het Wii-deel, dat onder de naam Strikers tot leven kwam, neigde dan weer eerder naar schijtgame van 2012. Ik zat dan ook halsreikend uit te kijken naar het echte vervolg in de Inazuma-franchise: Lightning Bolt en Bomb Blast.
Wanneer de game opstart op mijn 3DS komt het nieuwe openingsnummer mij al onmiddellijk tegenmoet. Ik zie bekende gezichten, nieuwe gezichten en…gezichten die het team verlaten hadden? Het lijkt erop dat het weer interessant gaat worden in het derde Inazuma-deel.
In Firestorm en Blizzard vielen voetbal aliens scholen in Japan aan, met totale ravage als gevolg. Vele uren, reizen en steden later onthulden we het meesterbrein en brachten we vrede terug in het land van de rijzende zon. Het was zot, maar spannend, om het bondig uit te leggen.
Na deze evenementen is de Raimon Eleven officieel het beste voetbalteam van Japan en is het ook niet verwonderlijk dat een groot gedeelte van het team wordt uitgenodigd om deel te nemen om deel uit te maken van het Japanse nationale team. De game is opeens wat realistischer, geloofwaardiger, maar vooral wat saaier. Met name de eerste uren, wanneer je nog geen band hebt opgebouwd met de nieuwe spelers, welke juist dán een belangrijk deel van het verhaal vormen, voelen een beetje aan als een flauwe bedoening.
Het feit dat je door dezelfde omgeving loopt als de vorige game, en daarbij dezelfde gevechten doet met dezelfde moves, draagt ook niet bij aan de algemene beleving. Maar na die eerste uren komt de game echter op stoom en gaat het splinternieuwe Inazuma National aan de bak om aan de top van de voedselketen te belanden.
Natuurlijk kunnen je spelers in hun huidige vorm niet op tegen de beste ter wereld, dus moeten de jongeren hard werken om beter te worden. Deze progressie wordt geleidelijk aan zichtbaar, wanneer je spelers levelen en hun statistieken daardoor stijgen. Ze leren gaandeweg spijtig genoeg geen nieuwe skills zoals in de meeste RPG’s, maar (gelukkig) wel nieuwe super aanvallen.
Deze aanvallen, die kenmerkend voor de serie zijn, zijn wederom rijkelijk vertegenwoordigd in Lightning Bolt en Bomb Blast en het duurt dan ook niet lang alvorens de stenen, draken, vlammen en sneeuwvlokken je rond de oren vliegen. In het begin, waar we het eerder al over hadden, zijn dit oude bekende zoals Axels Fireball Storm, Shawns Eternal Blizzard en Kevins Dragon Crash, maar naarmate de tegenstanders sterker worden, worden onze helden dat ook. Rigoureuze training zorgt daarbij niet enkel voor nieuwe moves, maar versterkt ook je bestaande schoten, die soms hele delen van het veld vernielen. Superaanvallen kunnen, indien ze een C boven hun naam hebben, zelfs aan elkaar gekoppeld worden voor extra vernietigende kracht.
Als we het nog een stapje verder voeren komen we uit bij het nieuwe tactics-systeem. Hierin werken meerdere spelers samen om een manoeuvre uit te voeren die de bal van de tegenstander afpakt, het doel verdedigt of juist de verdediging van de tegenstander doorbreekt. Het is niet zo stoer als de super aanvallen, maar wel minstens zo effectief.
Je zou denken dat ik, als iemand die van de vorige game genoten heeft, tevreden zou zijn met het bigger and better-beleid dat Level-5 bij de ontwikkeling van Lightning Bolt en Bomb Blast gehanteerd heeft. Niets blijkt echter minder waar. Na het zien van de credits betrapte ik mijzelf op een Doe Maar-moment (is dit alles woohoohoohoo!). Ik zat nog steeds te wachten op het moment dat de game zichzelf zou overtreffen en mij in gedachte zou meenemen naar een wereld met supervoetbal.
Dat is dan ook de reden dat in mijn ogen Inazuma Eleven 3 niet kan tippen aan het tweede deel, ondanks het nieuwe tactics-systeem en de nieuwe super aanvallen, welke een paar leuke knipogen bevatten. Maar laat dat je niet afschrikken. Ik heb namelijk niets, maar dan ook niets met voetbal. Ik genoot juist van het over de top-verhaal. Iemand die van voetbal houdt zal juist blij zijn met het feit dat de game qua verhaal wat gas terug genomen heeft en zo dichter aansluit op de geest van het spel.
Volgens diezelfde lijn is de nadruk van het spel een stuk minder op de speciale moves van spelers komen te liggen. De spelers hebben een stuk minder SP om aanvallen mee te lanceren, waardoor ze er spaarzaam mee om dienen te gaan. Hun TP, welke voor hun stamina staat, loopt bovendien een stuk sneller leeg bij het sprinten. Dit sprinten doe je door met je stylus het pad van je speler uit te tekenen, in plaats van ze zelf te laten rennen.
Als een speler een laag TP heeft zal hij langzamer worden, zullen zijn aanvallen zwakker zijn en zal hij vaker de bal missen tijdens een pass. Als de teller nul raakt zal hij zelfs buiten westen gaan. Het is dan ook wijsheid om slim gebruik te maken van de vijf plekken op de bank voor reservespelers en wat vloeistoffen bij je te hebben om de sleutelfiguren in je strategie fris en fruitig te houden.
Maar ongeacht je speelstijl en je voorkeur voor de richting die de Inazuma Eleven in moet slaan kun je van een aantal dingen zeker zijn. Zo zal je bijvoorbeeld makkelijk dertig uur met de game bezig zijn alvorens je het eindgevecht hebt bereikt en zal je hierna nog voldoende content kunnen vinden om je nog eens dertig uur te vermaken. En voor minder dan € 1,- per uur kun je naar geen enkele voetbalwedstrijd.
Conclusie
Als je je vermaakt hebt met een van de eerdere Inazuma Eleven-delen op de Nintendo DS is de aankoop van Inazuma Eleven 3 een redelijk veilige. Of je er meer of minder mee gaat vermaken zal hoofdzakelijk van je smaak afhangen, daar alles waar het verhaal tekort komt dit door de gameplay gecompenseerd wordt. En met een levensduur van 60+ uur hoef je je voorlopig niet te vervelen.
Voetnoot: Lightning Bolt en Bomb Blast zijn twee aparte games met onderling kleine verschillen, vergelijkbaar met hoe we dit kennen uit Pokémon. Spelers kunnen geruild worden en de verhalende verschillen zijn verwaarloosbaar. Het derde Inazuma Eleven 3-deel: Team Ogre Attacks, is een ander verhaal en zal daarom spoedig een aparte recensie ontvangen.