Na het winnen van de landelijke kampioenschappen, het redden van de wereld en vervolgens wereldkampioen voetbal worden, zou je denken dat de avonturen van de Raimon Eleven langzamerhand tot een einde zouden zijn gekomen. Immers valt er niet veel meer te beleven, tenzij we jaarlijks hun titel gaan verdedigen. Maar laten we eerlijk zijn, dat gaat snel vervelen. Bij Level-5 dachten ze daar hetzelfde over, dus werden Mark, Axel, Jude en de rest vervangen. Zeg hallo tegen de nieuwe generatie.
De ster van deze generatie is Arion Sherwind, een aspirerend voetballer die aan de start van de game Raimon binnenrolt als brugpieper. Hij is echter nog amper de poort binnen gelopen, als hij ziet hoe een mysterieuze jongen korte metten maakt met het reserve voetbalteam. Deze jongen heet Victor Blade en is gestuurd namens Fifth Sector.
Sinds Inazuma National tien jaar eerder wereldkampioen werd, is de populariteit van het spel door het dak gegaan. Scholen worden als gevolg enkel en alleen nog beoordeeld op de voetbalteams die ze voortbrengen. Om te voorkomen dat deze situatie uit de hand loopt is Fifth Sector in het leven geroepen. Deze groepering, onder leider van Holy Emperor Alex Zabel, controleert de gehele jeugdvoetbalwereld in Japan, desnoods met harde hand.
Dit feit is echter niet bekend bij het publiek, en Arion trekt zich dan ook maar bar weinig aan van Victors machtsvertoon. Wanneer hij er in slaagt Victor (en later diens team) te verdrijven, komt hij daardoor met meer geluk dan wijsheid terecht bij Raimons voetbalteam. Maar wat het begin had moeten zijn van een droom die uitkomt, ontvouwt zich als een nachtmerrie.
Door de constante druk die Fifth Sector uitoefent op voetbal, is de sfeer van het team niet bepaald te genieten. En wanneer ze de druk nog wat opvoeren, valt het langzaam uit elkaar. Nadat hun coach uit de laan wordt gestuurd en enkele spelers het hazenpad kiezen, lijkt de voetbalclub ten einde te zijn. Fifth Sector had echter niet gerekend op het feit dat Raimons nieuwste voetbalgek Arion bijgevallen wordt door een nog gekkere nieuwe coach die elke fan van de serie zal herkennen. Zo wordt de oorlog op Fifth Sector geopend, waarbij ons verhaal zich zal focussen op Sherwind en kornuiten, maar ook meerdere oude bekenden de revue zullen passeren.
Deze oude bekenden zullen bovendien scherper in beeld komen dan ooit, want Inazuma Eleven: Go is de eerste Inazuma game die vanaf het begin ontwikkeld is voor de Nintendo 3DS en dat valt ook wel te zien. De eerste drie (zes) delen deden qua uiterlijk van de overworld en karakters erin denken aan oudere Pokémon games. Je kon wel onderscheiden wie wie was, maar daar was alles toch ook wel mee gezegd.
Met net zoals Pokémon, hebben de pixelige sprites in Inazuma Eleven plaats gemaakt voor volledig 3D-geanimeerde semi-chibi karakters. Het vinden van je teamgenoten werd nooit eerder zo makkelijk gemaakt en de wereld die wordt neergezet in Inazuma Eleven: Go heeft er zeker baat bij, want zo wordt het een stuk interessanter om te verkennen.
Ditmaal is er bovendien weinig dat je stopt om aan je nieuwsgierigheid toe te geven. Random battles doen zich nog slechts sporadisch voor, waardoor je rustig je tijd kunt nemen om nieuwe gebieden te verkennen. Zoals we al gewend zijn, liggen op zijweggetjes vaak schatten verstopt, al zijn ze wel in veel mindere getale te vinden dan in eerdere producten van de serie.
Mocht je dan toch in een voetbalgevecht terecht komen, dan zal je waarschijnlijk al gelijk één ding opvallen. Het kwartet dat eerder je eer moest verdedigen is namelijk nu uitgebreid tot een team van vijf spelers. Op het eerste gezicht is dit geen wereldschokkende verandering, maar gaandeweg zie je al snel de meerwaarde van een extra achterhoede. De veranderingen in gameplay beperken zich echter niet tot de random battles, want ook de matches hebben een make over gekregen.
Natuurlijk is het basisprincipe hetzelfde. De bal moet in het netje van je tegenstander en niet in die van jou. En om dat doel te bereiken worden allerlei super aanvallen uit de spreekwoordelijke hoge hoed getrokken. Spelers bewegen automatisch met de bal naar voren of verdedigen het doel, tenzij jij met je stylus een ander pad uitstippelt of een pass aangeeft.
Nu die fundering weer bij iedereen op het hersenvlies staat, maken we het iets ingewikkelder. Inazuma Eleven 2 en 3 voegden verschillende soorten super aanvallen toe. De moves die een B naast de naam hadden prijken, konden schoten op doel stoppen, terwijl die met een L je juist vanuit het hele veld een goal lieten maken. Combineer dit met een C waarmee je een schot op doel van extra kracht kan voorzien, en een goal was vrijwel een zekerheid.
Mocht je echter niet teveel TP meer hebben, dan kon je in plaats van super aanvallen overschakelen op tactieken. Hiermee kun je je spelers in een bepaald patroon laten bewegen om zo de bal richting doel te krijgen of juist te onderscheppen. Natuurlijk kan dit niet onbeperkt, maar het is een leuk trucje om achter de hand te houden. Dit alles is te vinden in de vierde generatie Inazuma Eleven, maar in tien jaar hebben de voetballers wel wat nieuwe kunstjes opgepikt.
Onder de atleten bevinden zich nu namelijk spirit summoners, spelers met een wil die zo ijzersterk is, dat ze het een vorm kunnen laten aannemen die ze assisteren op het veld. Zo kun je onder andere een ridder, samurai en magiër voorbij zien komen, al is dit slechts een kleine greep uit het arsenaal. Elke fighting spirit heeft een unieke aanval die ze kan helpen schoten te blokkeren, te passeren of juist richting doel te sturen, maar ook buiten deze aanvallen hebben ze nut.
Wanneer een speler een fighting spirit heeft opgeroepen, worden zijn stats namelijk geboost. Deze boost is zo overweldigend dat je reguliere spelers passeert alsof het trage sumoworstelaars zijn en super aanvallen worden gereduceerd tot simpele trucs. Ze zijn zo belachelijk sterk dat je daarom maximaal drie fighting spirits tegelijk op het veld mag hebben. Toch is dat niet genoeg beperking.
Het enige wat hoofd kan bieden aan een fighting spirit is namelijk een andere fighting spirit. In de praktijk draait het spel dus nog vooral om de spelers die op dat moment één op het veld hebben staan, en staat de rest er maar een beetje bij voor oud vuil. Het feit dat je fighting spirits levelen en met elkaar kunnen combineren om nog sterker te worden, draagt hier niet positief aan bij. Daar hebben ze bij Level-5 volgens mij toch niet goed over nagedacht.
Wat wel slim is, is het feit dat het uitzicht op het veld is aangepast. Waar je voorheen in vogelvlucht je spelers aanstuurde, kun je ze nu bekijken vanuit een schuin boven hangende camera. In eerste instantie is het even wennen, maar het geeft je een veel natuurlijker overzicht over de flow van de game. Ook kun je nu een speler van de tegenstander aantikken, waarna alle nabije spelers van jouw team erop af stormen. Zo kun je een potentieel gevaarlijke spelers weghouden van de bal. Tenzij hij een fighting spirit heeft opgeroepen natuurlijk, want dan kun je het vergeten.
Conclusie
Inazuma Eleven: GO is de logische volgende stap in de franchise, met een gigantische sprong in het visuele aspect en nieuwe elementen op het voetbalveld. Het tackelen van spelers werd nooit eerder zo logisch en het nieuwe aanzicht erop zorgt dat je net wat dichter op de actie staat. Het nieuwe fighting spirit systeem is echter veel te overheersend en doet hierdoor behoorlijk wat afbreuk aan de game in zijn geheel.