Jarenlang anime kijken, Japanse games spelen en manga lezen hebben wij een hoop dingen geleerd over het land van de rijzende zon. Over cultuur, over clichés, over de taal en over hun vele eigenaardigheden. Zo zijn Japanners bijvoorbeeld gefascineerd over Westerse mythologie en geschiedenis. Dit kun je zien in dingen als Campione, Fate en Versus Tales X. Jeanne at the Clock Tower past naadloos in dit rijtje.
Deze visual novel van Liar-Soft brengt ons naar de Tweede Wereldoorlog, waar een soldaat genaamd Roland en zijn vriend Olivier gedwongen worden om een noodlanding te maken in vijandelijke gebied, nadat hun vliegtuig uit de lucht wordt geschoten. Je zou denken dat onze heren hiermee al volop in de penarie zitten, maar het wordt nog erger. Wanneer ze hergroeperen worden ze niet achtervolgd door Duitse troepen, zoals je zou mogen verwachten, maar door ruiters die niet onder de indruk lijken door het spervuur van een machinegeweer en een prachtige vrouw te paard die mensen als prooi beschouwt. En zo eindigt het verhaal voor Roland…
Althans, zo lijkt het
Want op het volgende moment ligt zijn hoofd op de schoot van een liefelijke blondine die zijn lichaam uit de nabijgelegen wateren heeft getrokken. Zij is Jeanne, de enige inwoner van een plaatselijke kerk die al zo lang ze zich kan herinneren erin verblijft. En ze is maar wat blij voor het eerst contact te hebben met een ander mens. Roland is echter minder euforisch en probeert bijna panisch zijn vriend te vinden, om tot zijn gruwel te ontdekken dat hij gevangen zit in een andere wereld in het verleden.
Het een leidt tot het ander (lui, maar ik wil niet het eerste hoofdstuk verpesten) en uiteindelijk slaagt het duo erin om de ketenen die hen binden deels te ontdoen. Met die ontdekking komt echter ook het besef dat Jeanne niet zomaar een jonge vrouw is. Zij is een incarnatie van Saint Jeanne D’Arc van Frankrijk, de dochter van God met titels als The Holy Maiden en La Pucelle d'Orléans. Tegelijkertijd is er nog een Jeanne D’Arc, die God heeft afgewezen en eenieder op haar pad tot verdoemenis veroordeeld. Om het nog erger te maken zit de ruiter die Rolands leven wilde beëindigen nog altijd achter hem aan.
Geschiedenis
In zowel het verhaal van de game als de letterlijke game zelf is Jeanne D’Arc het centrum van dit alles. Verwacht daarom bekende figuren uit haar verleden, zoals Gilles de Rais, Duke Philip of Burgundy en Pierre Cauchon te zien, evenals prominente locaties uit de honderdjarige oorlog waar ze in gevochten hebben. Je zult er geen examen in Franse historie mee kunnen voltooien, maar voor iemand die niet veel weet van de geschiedenis van de zuiderburen, is het best een interessante manier om een globaal idee te krijgen. Je speelt een visual novel als deze echter niet omdat je slimmer wil worden.
Als een op zichzelf staand verhaal van vijftien á twintig uur, heeft Jeanne at the Clock Tower best wat positieve punten. De karakters hebben diepgang en zijn vrijwel allen voorzien van sterke voice acting. Hierbij wordt geen onderwerp geschuwd en wordt goed getoond hoe verwerpelijk de Christelijke kerk daadwerkelijk is geweest door de jaren heen en hoe walgelijk de mens kan zijn als die daar gebruik van maakt. Tegelijkertijd grijpen de meer mythische elementen terug naar oudere Christelijke verhalen en wordt de genealogie van het geloof gebruikt om het verhaal in onverwachte bochten te sturen. De kern van dit alles, de relatie tussen de hoofdkarakters, pakt desondanks vrij voorspelbaar uit tot mijn spijt.
Erotiek
De Vader mag dan wel verboden hebben om deel te nemen in vleselijke geneugten voor de huwelijkse bonden zijn gesloten, maar daar lijkt niemand in deze game zich echt wat van aan te trekken, ondanks het feit dat Zijn naam voortdurend genoemd wordt. Oftewel: er wordt flink wat geflikfooid! Die erotische scènes zijn echter zonder twijfel het minste deel van de game.
Er is niet één simpele reden hiervoor, maar eerder een hoop kleine tekortkomingen. Zo klinken bijvoorbeeld alle vrouwen, op één na, hetzelfde als het moment suprême is aangebroken. Dit wordt vergezeld door still images die slechts zelden wijzigen gedurende de minutenlange scènes, art die niet onaardig, maar ook zeker niet bijzonder is, en een enorme nadruk op forse boezems. Dit alles zorgt ervoor dat de verschillende erotische momenten niet weten te prikkelen en in mijn gedachten een beetje zijn samengesmolten tot één matig geheel dat bovendien meestal niets fundamenteels bijdroeg aan het verloop van het verhaal. Sterker nog: ik denk dat de game beter was geweest zonder de scènes en op de nodige momenten enkel het had benoemd zonder het te tonen. Zowel de versie op Steam als MangaGamer zijn echter altijd ongecensureerd.
Over die art gesproken: dat is waar Liar-Soft nog wel misschien de grootste misser maakt. Niet tijdens de seksueel getinte momenten, maar in de dialogen. Want hoewel het compleet normaal is dat enkel het gezicht wijzigt gedurende een gesprek, kan het niet zo zijn dat uitlijning van dat wijzigende stuk van afbeelding voortdurend zichtbaar is, zoals je ook kunt zien op de screenshot ervan.
Conclusie
Als een fictief verhaal dat Franse geschiedenis combineert met religie en mythische verhalen is Jeanne at the Clock Tower best een goed ogend vertelsel. Maar eens men naar de details gaat kijken, vallen de – soms letterlijke – scheuren op. De erotische scènes doen eerder hieraan af dan dat ze er aan bijdragen, maar gelukkig nooit zo erg dat de boeiende combinatie van fictie en feiten gaat vervelen.