Op het moment dat ik dit schrijf ben ik net begonnen aan mijn derde jaar bij GameQuarter. In die drie jaar heb ik honderden games gerecenseerd. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit soms voor problemen zorgt, vooral bij het bedenken van inleidingen. Met name als het alweer een platformer op de 3DS betreft. Het feit is namelijk dat de 3DS een broedplaats is voor indie ontwikkelaars. En indie ontwikkelaars houden van platformgames. Het resultaat is een stortvloed van originele en minder originele platformers. Jett Rocket II: The Wrath Of Taikai valt hier ergens tussenin.
In Jett Rocket II kruipen we wederom in de huid van Jett. Nadat hij in de originele Jett Rocket robotkeizer Taikai ten val bracht, keerde hij terug naar zijn alledaagse vredige leven. Dit is echter van korte duur, want de slechte robot en zijn leger zijn terug en ontvoeren de hulpjes van Jett. Wat volgt is de gekende tweedimensionale run and jump gameplay van weleer. Natuurlijk heeft Shin’En hier een eigen twist aan gegeven, want na een sprong kan Jett zich als een kanonskogel in elke richting lanceren. Op deze manier kan hij beschadigde dozen en pilaren vernielen, vijanden verslaan en hogere platformen bereiken.
Dit wordt extra leuk als het traditionele zijaanzicht in sommige levels wordt ingewisseld voor 3D-omgevingen met dynamische camera, welke je spijtig genoeg niet zelf kunt bewegen. Dit zorgt ervoor dat sommige gedeeltes van deze levels frustrerend worden door een ongelukkig geplaatste camera. Gelukkig zorgt het prettig gelaagde 3D-effect voor tegenwicht voor het camera issue.
De 3D-omgevingen zijn een stap vooruit ten opzichte van de klassieke 2D levels, maar Jett Rocket II laat zich pas van zijn beste kant zien tijdens de boss fights. Hierbij moet je de grotere robots uit Taikais leger te lijf gaan. Dit resulteert in pittige confrontaties, waarbij je het aanvalspatroon van de vijanden moet bestuderen om uiteindelijk te overwinnen. Dit gaat alles behalve makkelijk en het is dan ook frustrerend dat er geen retry optie is voor de momenten waarin je al weet dat je het niet meer gaat halen.
Deze momenten kun je minder frequent maken door je verzamelde zonnecellen bij gokautomaten in te wisselen en zo een buffertje aan te leggen, waardoor je extra vaak geraakt kunt worden alvorens te sterven. Dit zijn overigens niet de enige minigames die je kunt vinden in Jett Rocket II, want tussen de werelden door zul je moeten reizen door middel van een luchtduik, jetski of ruimteschip, met ieder hun eigen kleine minigame. Het spijtige hieraan is dat dit ruimteschip het hoogtepunt van de game was. Kan hier geen volledige game rondom gebouwd worden Shin’En? Die mag dan ook wel iets langer zijn dan vier uur!
Conclusie
Jett Rocket II is een degelijke, maar enigszins standaard platformer met enkele leuke extraatjes. Het spijtige is echter dat deze extraatjes beter zijn dan de hoofdmoot van de game, waardoor je van boss fight naar boss fight leeft. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?