Just Cause

De laatste jaren zijn de zogenaamde 'open world' games zeer in trek, niet in het minst door het gigantische succes van de GTA-reeks. Met de komst van de nextgen consoles lijkt het er dan ook op dat de developers de extra reken- en grafische kracht graag gebruiken om hun games open te trekken zodat je niet langer het gevoel hebt dat iemand je handje vasthoudt. We zien deze evolutie in alles genres: RPG, racegames maar vooral in de actie games. Ook Just Cause belooft ons totale vrijheid in een gigantische virtuele wereld. Maar is die wereld wel zo interessant om in rond te lopen?

In Just Cause speel je Rico, een soort super-anti-ongelooflijk-mega-stuntman-held, die verwikkeld raakt in een oorlog tussen een corrupte regering, rebellen en drugkartels. Het verhaal stelt eigenlijk weinig voor en dat wordt meteen al duidelijk bij het begin van het spel. Je wordt gewoon uit een vliegtuig gedropt en vliegt in zalige vrije val het tropische eiland tegemoet waarbij je via je parachute veilig de begane grond of de in beweging zijnde voertuigen bereikt (meer daarover later). Vanaf dan kom je terecht in een soort over-the-top actiefilm zoals we die kennen uit Hollywood. Vanaf het begin voel je je een soort kruising tussen Rambo en Vin Diesel die om één of andere reden terechtgekomen zijn in een echte versie van FarCry. De cutscenes, die best knap zijn gemaakt, breiden het verhaaltje aan elkaar maar verwacht echt geen Shakespeariaanse toestanden.
 
Het hele spelconcept van Just Cause draait rond de volledig overdreven moves en acties die je kan uitvoeren met het hoofdpersonage. Zo kan je je in één beweging met een grapple-gun vasthaken aan een voorbijrazende auto, je parachute opentrekken waardoor je na enkele seconden tientallen meters in de lucht hangt en dan in vrije val een motorboot kapen. Deze zogenaamde stunts maken een belangrijk deel uit van de gameplay omdat je heel vaak tijdens missies voertuigen moet kapen of tenminste de personen in die voertuigen moet trachten uit te schakelen. De manier waarop je dit doet is doorgaans zo overdreven en zo totaal onmogelijk in het echt dat je net daaruit voldoening haalt.
 
Hoe spectaculair en vernieuwend dit allemaal aanvoelt in het begin, na een tijdje begint het ook wel wat te vervelen. Het is één ding om een actievol gameplay element in je spel te stoppen, maar als de missies die gameplay niet aanvullen, dan krijg je vrij snel het gevoel dat je eerder een techdemo speelt dan een echt spel. En op dat vlak stelt Just Cause eigenlijk wat teleur. De zowat 21 missies zijn zelden echt verschillend van elkaar qua inhoud en een nogal vergevingsgezind auto-aim systeem zorgt ervoor dat de uitdaging vaak ver te zoeken is. Daarbij komt nog dat je gezondheidsmetertje nogal snel terug volloopt waardoor je vrij makkelijk doorheen het spel loopt. Het enige waar het spel wat uitdaging biedt is als je het riskeert om je met een vliegtuig of helicopter te verplaatsen, want blijkbaar zijn de anti-air skills van je vijanden een pak groter dan hun andere 'beat the intruder' vaardigheden. Voor de rest kan er weinig gebeuren. Zorg dat je te voet de vijand te lijf gaat en dat je af en toe even adempauze neemt en je bolt met je ogen toe door te missies. Dat de vijanden ook niet echt beschikken over een geavanceerde AI maakt het des te makkelijker.
 
De groep eilanden waarop dit alles zich afspeelt is gigantisch groot, volgens bepaalde bronnen zelfs groter dan San Andreas in GTA. Op zich is dit een technisch pareltje, en het ziet er ook wel fantastisch uit. Alleen is het wat jammer dat zowat alles wat op het eiland de moeite waard is om terug te vinden, meteen op de kaart zichtbaar is. Daardoor valt de uitdaging en het verkenningswerk een beetje weg. Daarbij komt nog dat er naast de aangeduide points-of-interest op de kaart eigenlijk bitter weinig interessantst te vinden is op de eilanden. Je kan wel een hoop extra zijmissies uitvoeren maar de meeste daarvan zijn eigenlijk zeer identiek qua inhoud waardoor je na een 20-tal keer spelen van een zijmissie het gevoel hebt dat het meestal gewoon meer van hetzelfde is. Er is meer dan genoeg te doen, maar de variatie is zo beperkt dat het snel gaat vervelen. Je verplaatst je door de wereld te voet of door één van de vele voertuigen te gebruiken. Deze kan je vrijspelen via de missies, kapen in de gekende GTA-stijl of met meer spectakel door de bestuurder uit het voertuig te kegelen na een stunt-drop. Het moet wel gezegd dat de besturing van de auto's en motorfietsen nogal lastig zijn waardoor je vaak last zal hebben om op de baan te blijven. Aangezien je personage zo goed als onkwetsbaar is, is dat echter niet meteen een probleem.
 
Zelfs al slaag je er niet meteen in om een voertuig te kapen, bijvoorbeeld doordat je veel te ver in de jungle bent gaan rondlopen, dan nog kan je altijd een 'vehicle drop' vragen waardoor je heel snel van de ene locatie naar de andere kan gaan met een voertuig naar keuze. En als je zelfs dat te lastig vindt, dan kan je nog altijd vragen om van een bepaalde locatie weggeplukt te worden, een zogenaamde extraction, waardoor je meteen op punt x kan verdergaan. En eigenlijk maar best ook, want zoals je al kon kezen is er in de gigantische wereld bijster weinig interessants uit te voeren en als je telkens die gigantische afstanden zelf zou moeten afleggen, dan zou de verveling nog sneller toeslaan.
 
Door de missies en verschillende zijquests uit te voeren kan je ook respect verdienen van de rivaliserende bendes en rebellen en op die manier kan je ook betere wapens unlocken of snellere/krachtigere voertuigen bemachtigen. Het is wel zo dat je eigenlijk nooit echt behoefte krijgt om een zijmissie te doen omdat de spullen die je krijgt via de hoofdverhaallijn altijd meer dan voldoen om zowat het hele spel zonder al te veel moeite uit te spelen. Er is trouwens geen multiplayer te vinden in dit spel, dus online zal je de levensduur van dit spel niet kunnen verlengen.
 
Op grafisch vlak is Just Cause, zeker op de xbox360, best knap. De groep eilanden zijn ongelooflijk mooi weergegeven met een zeer hoog detailgehalte. De fauna en flora zien er zonder meer subliem uit en het volledige eiland met zijn bruggen, waterlopen, watervallen enz ziet er echt uit als een tropisch eiland dat iedereen wel tijdens zijn vakantie zou willen bezoeken maar gewoon niet kan betalen wegens te ver vliegen. De grafische pracht beperkt zich jammer genoeg wel eerder tot het eiland zélf, mooie dorpen of gigantische steden moet je niet gaan zoeken. Het moet wel gezegd dat ook de verdere grafische afwerking, en dan vooral de animaties, nogal standaard zijn qua kwaliteit. Zo loopt Rico zonder problemen los door vegetatie, wat het realisme toch een beetje een deuk geeft, maar realisme is dan weer hetgeen je in dit spel niet moet gaan zoeken. Verre van. Het is niet slecht maar echt baanbrekend werk is hier nu ook niet geleverd. De engine draait heel vlotjes zonder merkbare framedrops of popups (al een groot pluspunt op zich) maar voor de rest is er weinig next-gen te vinden. Ook niet verwonderlijk als je weet dat dit spel ook op de oudere consoles verschijnt.

Qua audio is er ook niks speciaal te vermelden. Meestal klinkt alles wel min of meer zoals het hoort, alhoewel ik hier en daar toch heb gemerkt dat bepaalde audio-effecten wegvallen of niet afspelen. Ook de muziek is hier en daar passend maar veel variëteit is er ook op dat vlak niet te vinden. Na enkele uurtjes spelen, en na een uur of zeven zit je hoedanook door de verhaallijn, gaat de muziek dan ook sneller irriteren dan aanvullen.

Eigenlijk kan ik niet meer doen dan concluderen dat Just Cause best wel een tof concept is en dat de makers een zeer goede job hebben gedaan met de engine, maar dat het hen vooral aan tijd (of geld) ontbrak om van Just Cause een soort GTA-in-de-jungle te maken. Had men wat meer aandacht gehad voor de verhaallijn, had men de zij-missies een stuk interessanter weten te maken en had men ervoor gezorgd dat er ook een reden was om echt naar andere wapens of voertuigen te gaan zoeken, dan was Just Cause zonder meer een echt zalig spel geworden. Nu is dit eerder een prima spel om eens te huren en wat onnozel te doen met de stunts en de over-the-top actie. Zoek je echter een RPG-met-actiesaus dat de grandeur, diepgang en 'polish' biedt van een RPG zoals Oblivion of een open-world spel zoals GTA, dan zal je met Just Cause van een kale kermis thuiskomen. Er is zeker genoeg fun te beleven aan dit spel, maar of het zijn volledige prijs waard is, daar heb ik toch ferm mijn twijfels over. Ik hoop in elk geval dat de makers over voldoende tijd en geld kunnen beschikken om aan een Just Cause 2 te werken die de minpunten van de eerste versie wegwerkt. De eerste Burnout-game was ook maar een middenmoot en iedereen weet wat een prachtige racegames dit nu geworden zijn, dus wie weet staan ons nog mooie tijden te wachten met Rico.