Na het matig ontvangen Kane & Lynch: Dead Man zou je denken dat uitgever Square Enix het niet ziet zitten om een vervolg uit te brengen. De game kende teveel gebreken om een topper te worden. Toch heeft de uitgever IO Interactive gevraagd om een vervolg te ontwikkelen, genaamd Kane & Lynch 2: Dog Days. Een gewaagde zet, dat zeker, maar is het ook de juiste?
In dit tweede deel heeft Lynch een leven opgebouwd in Shanghai en komt Kane nog eenmaal langs om een simpele deal af te ronden, om zo met een flinke koffer bankbiljetten terug naar huis te gaan. Helaas voor hem en Lynch loopt het anders. Al snel blijkt dat de deal niet zo gemakkelijk uit te voeren is als gedacht en volgt er een heuse klopjacht naar de twee geduchte criminelen. Een goed verhaal voor een verbluffende singleplayer, maar ondanks dit goede recept is het eindresultaat tegenvallend.
De singleplayer is namelijk verschrikkelijk eentonig en kort. Je zult er rond de vier uur over doen om de verhaallijn uit te spelen. In deze vier uur doe je niets anders dan het ene gebouw in en het andere gebouw uitgaan nadat je weer tientallen vijanden omver hebt geknald. Het moge duidelijk zijn dat je met Kane & Lynch 2 een hersenloze shooter in huis haalt, maar iets meer diepgang was meer dan welkom geweest. De omgevingen lijken ook nog eens erg veel op elkaar, waardoor de game nog eentoniger wordt. De enige reden waardoor de game soms toch smakelijk is, zijn de teksten van Kane & Lynch. De twee criminelen komen regelmatig grappig uit de hoek, waardoor er om de zoveel tijd wel eventjes gelachen kan worden. Toch zijn deze grappige teksten niet genoeg om de game een hoog cijfer op te geven, want mede de gebrekkige camera gooit hiervoor roet in het eten.
De gebrekkige camera is zo vervelend door de grafische stijl die de ontwikkelaar heeft gekozen. Een schokkende camera volgt je namelijk, waardoor je geen enkele sprint kunt trekken zonder een hyperactieve camera te hebben. Om dit tegen te gaan, is er een optie in het menu, maar deze lost niet veel op. De effecten die gevormd worden door de camera zijn irriterend en hebben geen meerwaarde. Wij hadden dan ook liever gezien dat er een vaste camera was zonder al die effecten. 
Na deze alinea’s zul je vast en zeker denken dat Kane & Lynch 2: Dog Days een meer dan verschrikkelijke game is. Toch heeft de game zijn positieve kanten, wat de game toch wat glans geeft. Zo is het mogelijk om de story mode met z’n tweeën te doorlopen. Deze co-op mode is vrij aangenaam, al begint het spel op de moeilijkste moeilijkheidsgraad behoorlijk te irriteren door foutjes in de gameplay. Als je de meest voorkomende wapens gebruikt, heb je voor vijanden een heel magazijn nodig om ze naar de hel te knallen. Daarnaast werkt de dekking niet altijd. Een graad lager is de co-op mode echter wel aardig te pruimen en is het nog enigszins leuk om het spel met z’n tweeën te doorlopen.
Naast de offline co-op is er ook een arcade mode, waarin je missies moet uitvoeren, zoals het stelen van miljoenen of het stoppen van bandieten. Deze mode is vrij vermakelijk, maar kent ook weer zijn foutjes. Zo zullen spelers van je eigen team plots voor je gaan lopen in een schietgevecht, waardoor je je teammaat bijna om legt. Als reactie hierop zal de rest van jouw team je als een verrader zien en je afschieten, waardoor je weer opnieuw moet beginnen. Niet echt motiverend om nog een potje te starten dus.
Naast de arcade mode zijn er ook multiplayer modi voor online aanwezig. Deze modi bleken veel potentie te hebben en zijn achteraf dan ook vermakelijk. De multiplayer brengt geen simpele Team Deathmatch, maar heeft originele spelvormen die het aantrekkelijk maken om online te spelen. De online modi zijn niet altijd even goed uitgewerkt, waaronder het gebrek dat er voor zorgt dat je soms niet weet wie je teammaten zijn. Gelukkig roepen je teammaten via een in-game stem al snel dat je uit je doppen moet kijken, dus meestal is deze fout op tijd te corrigeren.
Conclusie
Kane & Lynch 2: Dog Days was op papier een potentiële topper, maar is dit uiteindelijk niet geworden. De game kent meer negatieve dan positieve kanten en komt hierdoor slechts op een krappe voldoende. De co-op en online multiplayer redden de game van de ondergang. Het is jammer dat er weinig gedaan is met het concept dat op tafel lag, want Kane & Lynch 2 had de zure nasmaak van het eerste deel enigszins kunnen wegspoelen.