Kid Icarus: Of Myths And Monsters

Zo hoor je jaren niets van Nintendo’s huisengel Pit en zo krijg je in het tijdbestek van een half jaar wel drie Kid Icarus games op de 3DS. De eerste game wist mij persoonlijk niet te overtuigen dat Pit zich kan meten met andere Nintendo grootmachten als Mario, Pikachu en Zelda. Zal deel twee daar verandering in brengen?

Kid Icarus: Of Myths And Monsters verandert in principe niet bijzonder veel aan de formule die de eerste game had, maar de veranderingen hebben wel een goed voelbare impact. Zo is het niet meer zo dat wanneer je naar onder valt je het leven laat. In plaats daarvan ben je nu vrij om te gaan en staan waar je wilt, iets wat voor interessante mogelijkheden toe staat. Zo zijn de levels stukken groter alsdan voorheen en zijn ben je vrij om deze te verkennen.

De levels zitten vol verborgen schatten en paden, maar vooral vijanden. Kid Icarus: Of Myths And Monsters heeft dan ten opzichte van zijn voorganger niets aan moeilijkheid ingeboet. Waar ik de gemiddelde platform-game met twee vingers in mijn neus uitspeel, heb ik aan alle tien mijn vingers vaak niet genoeg om een level in KI:2 uit te spelen. De nieuwe levelstructuur draagt hier zeer zeker aan bij. Want hoewel het een verademing is ten opzichte van de benauwde structuur van de platform-secties van het eerdere deel, werkt het ook nadelig. Veel kamers in sommige levels lijken erg veel op elkaar waardoor je op den duur gedesoriënteerd raakt.

Door deze nieuwigheden zal je meer tijd doorbrengen in Kid Icarus dan in welke platform game uit die generatie dan ook. Of je dit wilt beschouwen als een nadeel als voordeel mag je zelf beoordelen. Een absoluut voordeel is dat de camera deze keer een heel stuk dichter op de actie staat, waardoor je moeilijke sprongen een heel stuk beter kunt timen. Je doel in KI:2 is om een drietal wapens te vinden en leren gebruiken. Deze heb je uiteindelijk nodig om de dreiging die de wereld van Pit bedreigt in de vorm van Orcus te verslaan.

Conclusie

Kid Icarus: Of Myths And Monsters neemt enkele elementen de eerste game en verbetert deze terwijl het de zwakkere elementen verwijderd. Feitelijk resulteert dit in een overzichtelijker speelveld in een mooiere omgeving met Metroidvania invloeden. Helaas lijken veel delen van levels soms op elkaar, waardoor het verkennen van omgevingen in combinatie met de moeilijkheidsgraad een hels karwei wordt