Kingdom Hearts is, samen met Final Fantasy en Dragon Quest, het paradepaardje van de Japanse uitgever Square Enix. De serie heeft miljoenen fans wereldwijd, die halsreikend uitkijken naar de release van het langverwachte derde deel. Toch hebben diezelfde fans ook de nodige klachten over de serie, zoals het feit dat de verschillende games op allerlei platformen verschijnen, waardoor het verhaal volgen een hele dure investering wordt.
Met Kingdom Hearts 1.5 en 2.5 nam Square Enix deze belemmering grotendeels weg, door Kingdom Hearts Final Mix, Kingdom Hearts: Re: Chain of Memories, Kingdom Hearts 2: Final Mix en Kingdom Hearts: Birth by Sleep – Final Mix allen speelbaar te maken te maken op de PlayStation 3, terwijl de cutscenes en achtergrondinformatie van Kingdom Hearts: 358/2 Days en Kingdom Hearts: Re: Coded ook op de discs te vinden waren.
Met het aankomende Kingdom Hearts 1.5 + 2.5 ReMIX komen deze games ook naar de PlayStation 4, waardoor je, in combinatie met Kingdom Hearts 2.8: Final Chapter Prologue, de volledige serie kan ervaren op één console. En deze game gaan we vandaag onder de loep nemen.
Kingdom Hearts: Dream Drop Distance HD
Het hoofdmaal van Kingdom Hearts 2.8 is zonder twijfel de HD-versie van Kingdom Hearts: Dream Drop Distance. Deze voorheen 3DS-exclusieve Kingdom Hearts-titel recenseerde ik al in 2012, waar het een welverdiende tachtig uit honderd kreeg. Veel van de argumenten die ik destijds aandroeg houden nog steeds steek, maar omdat er meer veranderd is dan enkel de graphics, heb ik de game voor deze recensie nogmaals volledig doorgespeeld en er met een frisse blik naar gekeken.
Chronologisch gezien is Kingdom Hearts: Dream Drop Distance op dit moment de laatste volwaardige game in de Kingdom Hearts-timeline. In het geheime einde van Kingdom Hearts: Re: Coded worden Sora en Riku opgeroepen om naar Twilight Tower te komen, waar hun vaardigheden als Keyblade-gebruikers op de proef zullen worden gesteld door tovenaar Yen Sid. En dat is waar deze game begint.
Het Mark of Mastery-examen dat Sora en Riku dienen te af te leggen zal Kingdom Hearts-veteranen ongetwijfeld bekend in de oren klinken. Immers was dit een belangrijke gebeurtenis in Birth by Sleep. Yen Sid laat ons duo echter niet tegen orbs en elkaar vechten, maar stuurt Sora en Riku op pad om een zevental slapende wereld te ontwaken.
Het concept van een slapende wereld is eigenlijk vrij simpel, ongeacht hoe absurd het klinkt. Het zijn werelden die na de gebeurtenissen van Kingdom Hearts hersteld werden, maar zich nooit helemaal los konden maken van de duisternis waar ze eerder in vastzaten. De planeten zijn verlost van de Heartless, maar werden in ruil daarvoor overrompeld door Dream Eaters.
Kies je compagnon
Dream Eaters zijn gewelddadige wezens die anders zijn dan Heartless, Nobodies en Unversed, maar desondanks ook al kwetsbaar zijn voor de Keyblade. In mijn oorspronkelijke recensie kraakte ik deze wezens af en bestempelde ik ze als inspiratieloos, maar na het leren van hun oorsprong in Kingdom Hearts χ heb ik deze mening enigszins moeten bijstellen. Ze missen nog altijd de charme die met name de Heartless in mijn ogen hebben, maar ze zien er op het grote scherm stukken beter en overtuigender uit dan dat ze destijds op de Nintendo 3DS deden. De extra polygonen laten zo niet alleen de vijanden, maar ook je vrienden beter uit de verf komen.
De rol van Dream Eaters in Dream Drop Distance is namelijk niet beperkt tot die van vijand. Aangezien Donald en Goofy geen Keyblade-gebruikers zijn, kunnen ze niet meereizen naar de slapende werelden die Riku en Sora bezoeken en dus leren de jongens al snel hoe ze hun eigen Spirit Dream Eaters moeten maken. Deze goedaardige Dream Eaters vergezellen ons duo op hun avonturen en vechten aan jouw zijde tegen de kwaadaardige Nightmare Dream Eaters die de slapende werelden in hun greep houden.
Mocht het je te heet onder de voeten worden, dan kan je zelfs een eenheid vormen met jouw persoonlijke Dream Eaters, waardoor je in het geval van Sora de meest absurde aanvallen kunt uitvoeren, terwijl Riku’s Keyblade versterkt wordt met vechtstijlen die doen denken aan Birth by Sleep.
Een trage start
De teamaanvallen zijn niet de enige vernieuwingen aan het gevechtssysteem die Dream Drop Distance introduceert. Het reload-systeem, waarbij skills en magie in een deck zitten en herladen, kennen we al uit Birth by Sleep en Re: Coded, maar het Flowmotion-systeem is een heel ander beestje.
Met Flowmotion kunnen onze helden gebruik maken van hun omgeving voor contextgevoelige acties, zoals het grinden op rails, jezelf lanceren vanaf een muur of het gooien van een vijand, om grootse combo’s aan elkaar te rijgen terwijl je wacht tot je skills herladen zijn. Sommige boss fights vereisen zelfs dat je van deze mogelijkheid gebruik maakt, wat frustrerend was met de Circle Pad Pro van de 3DS, maar het tempo lekker opvoert met een fatsoenlijke controller. Je kunt het zelfs uitbuiten om platform-stukken heel wat sneller te maken. Helaas geldt dat echter niet voor het verhaal.
Mijn grootste heikel punt van de originele Dream Drop Distance, was hoe lang het duurde voordat het verhaal eindelijk op gang kwam en hoe snel het einde van de game hierna kwam. En die mening is onveranderd gebleven. KH3D is en blijft een tussendeel en zal dus natuurlijk niet zo’n belangrijke rol binnen het universum vervullen als dat de genummerde delen doen. In plaats daarvan legt het de fundamenten voor nieuwe plotpunten in Kingdom Hearts 3. Dit doet het echter bijna volledig in de laatste twee uur van de game, waardoor de pak ‘em beet achttien uur ervoor wat saai ogen in vergelijking. En dat is jammer, want verder is het een zeer degelijke game.
Kingdom Hearts 0.2: Birth by Sleep – A Fragmentary Passage
Dream Drop Distance HD mag dan wel het leeuwendeel van Kingdom Hearts 2.8 zijn, maar het is A Fragmentary Passage waar fans van de serie het meeste naar uitkeken, daar het een compleet nieuwe game is die volgt op de gebeurtenissen van Birth by Sleep. Aan het einde van deze game viel Aqua in het Realm of Darkness en werd haar lot in het duister gehouden. A Fragmentary Passage schijnt echter wat licht op de zaak.
In de schoenen van Aqua reis je door het duistere rijk, waar je stuit op verschillende werelden die tijdens de gebeurtenissen van Kingdom Hearts al ten onder waren gegaan. Wat hierbij opvalt is dat deze werelden er een heel stuk realistischer uitzien dan wat we van de serie gewend zijn, wat ongetwijfeld te danken is aan de omschakeling naar de Unreal Engine 4. Square Enix heeft laten weten dat ze hiermee een voorproefje willen geven van wat we van Kingdom Hearts 3 kunnen verwachten, wat dan ook verklaart waarom de game feitelijk een zeer uitgebreide techdemo is van slechts vier uur.
Geen kantjes eraf gelopen
Techdemo of niet, A Fragmentary Passage doet op het gebied van gameplay niet onder voor enig ander deel in de serie. Aqua is niets van haar kracht verloren en is vanaf het begin van de game bewapend met haar Keyblade, vier krachtige soorten magie, verschillende vechtstijlen en Shotlock.
Met dit arsenaal onder de knop zal KH0.2 nooit bijzonder lastig worden op het gebied van combat, maar dat compenseert het met enkele verdomd leuk gevonden puzzels die je bezig houden en antwoorden geven op enkele vragen waar Kingdom Hearts-fans al sinds het eerste deel mee zitten.
Kingdom Hearts χ Back Cover
Net zoals 358/2 Days en Re:Coded is ook Kingdom Hearts χ Back Cover geen game, maar een samenvatting van een eerder verschenen game. In dit geval gaat het om Kingdom Hearts: Unchained χ, een free-to-play game op mobiele devices die je in de schoenen van een eigen gemaakt karakter plaatst in een tijd ver voor de gebeurtenissen van Birth by Sleep.
Back Cover pakt de cutscenes van deze game en naait ze aan elkaar om spelers van 2.8 te trakteren op een animatiefilm van ruim een uur, welke ons leert hoe het tot de Keyblade War heeft kunnen komen en waar Dream Eaters vandaag komen. Het is enkel interessant voor de meest hardcore Kingdom Hearts-fan en die zal waarschijnlijk liever zelf Unchained χ spelen.
Conclusie
Een opgewaardeerde spin-off, een uit de kluiten gewassen techdemo en een aan elkaar genaaide film maken van Kingdom 2.8 het zwakste deel in de ReMIX-serie. Desondanks is het een broodnodige toevoeging die ervoor zorgt dat de hele serie eindelijk op één platform speelbaar is. Kingdom Hearts: Dream Drop Distance komt bovendien veel beter uit de verf op het grote scherm, terwijl A Fragmentary Passage een glimps van de toekomst is. Alleen de toegevoegde waarde van Back Cover gaat compleet aan mij voorbij.