Het schrijven van deze recensie valt mij zwaar. Ik heb uitgekeken naar Knack 2 – hij stond zelfs op mijn wishlist voor deze E3 – vanaf het moment dat ik de originele game uitspeelde. Maar achteraf zou ik willen dat ik geen recensie-exemplaar had aangevraagd. Niets kon mij namelijk voorbereiden op de teleurstellingen waarmee ik geconfronteerd werd bij het spelen van deze game.
Laat me allereerst stellen dat bij deze uitspraak, zoals bij bijna alles in het leven, context en nuancering nodig is om de lading juist over te brengen. Knack 2 is namelijk op veel fronten een prima game, die spijtig genoeg gehinderd wordt door een gigantisch probleem. Dat is echter iets waar we later nog op terugkomen.
Een nieuwe ontdekking
Wanneer het tweede avontuur van Knack begint, is er zowel in de game als erbuiten geen vuiltje aan de lucht. Lucas neemt Ryder en Knack mee naar een afgelegen eiland, waar hij een belangrijke archeologische vondst heeft gedaan: robots uit de tijd van de high goblins die in relatief goede staat verkeren. Misschien zelfs wel te goed, wanneer ze als zombies opstaan en de aanval inzetten.
De wederopstand van de robots blijkt geen geïsoleerd incident te zijn, want al snel stromen berichten binnen van menselijke nederzettingen die aangevallen worden door de wapens van oudsher. Het lijkt er dus op dat Knack zich schrap moet zetten om de wereld nogmaals te redden.
Net iets beter
Vanaf het moment dat de eerste cutscene eindigt en je de controle krijgt over Knack, is het een feest van herkenning als je de eerste game een warm hart toedraagt. Net zoals zijn voorganger is Knack 2 een action adventure met héle lichte platform-elementen erin verweven en waarbij de focus ligt op het vechten met en dwarsbomen van de goblins die mensen aanvallen. Alleen nu zijn er dus ook robots bij betrokken.
Gameplay-gewijs zijn de veranderingen zeker aanwezig, maar wel subtiel. Zo kent Knack wat nieuwe gevechtstechnieken, en leert hij er gaandeweg nog wat extra, en is hij in staat om vrij te wisselen tussen zijn grote en kleine vorm. Helaas is deze vrijheid vooral illusionair, want je zult altijd of mini-Knack zijn of de grootte die de game van je verwacht. Het is echter beter dan niets.
Groeispurt
Het wijzigende formaat van Knack is het gameplay-element waarmee de game zich onderscheidt van vergelijkbare spellen als Skylanders en Ratchet & Clank. Knack is namelijk geen mens. Hij is een Relic, een antiek voorwerp, dat leven is geschonken door een wetenschapper en in staat is andere relics in zich op te nemen. Zo kan hij groeien of juist krimpen om zich aan de situatie aan te passen. Denk aan krimpen om door een ventilatieschacht te gaan of juist groeien om een ijzeren deur te openen.
Relics zijn overigens niet de enige dingen die Knack in zijn lichaam op kan nemen. Het mannetje kan ook onder andere ijspegels, metaalsplinters en glasscherven gebruiken om zijn lichaam aan te passen, wat verschillende unieke mogelijkheden met zich meebrengt. Zo kan Knack vijanden bevriezen in zijn ijsvorm en doorzichtig worden als hij glas absorbeert. Helaas geldt ook hier dat de game precies bepaald wanneer je welke krachten tot je beschikking hebt, wat best wel teleurstellend is.
Nuance
Natuurlijk is dit niet de grote boze teleurstelling waar ik het in de inleiding over had. Ik had gehoopt dat we meer vrijheid over Knacks vormen zouden krijgen in een vervolg, maar ik begreep ook wel dat gezien de gameplay-formule de kans hierop klein was. Nee, het probleem dat ik nu wil aankaarten is veel groter dan een enkel onderdeel van de game, daar het een domper zet op de gehele ervaring. Knack 2 wordt namelijk tot mijn spijt geplaagd door game-breaking bugs.
Op het moment dat ik deze recensie schrijf, heb ik Knack 2 in totaal acht keer geïnstalleerd op twee verschillende PlayStation 4’s en heb ik mijn savefile twee keer volledig moeten verwijderen omdat de game het volgende level weigerde te laden. En nog lukt het me tot op heden niet om tot het einde van de game te komen. Desondanks heb ik, zelfs met al dit gedoe, wel ruim genoeg tijd in de game kunnen steken om dit artikel te kunnen schrijven. De recensie op deze manier afsluiten zou het spel van Sony Japan echter geen recht aan doen. Zelfs na al deze problemen is Knack 2 namelijk veel te leuk om het als een baksteen te laten vallen.
Bovendien ontdekte ik juist dankzij deze issues dat sommige levels veranderen als je een andere moeilijkheidsgraad kiest. Een geinig klein extraatje voor de trophy hunters onder ons of als je besluit de game opnieuw te spelen met een tweede speler.
Samenspel
Knack 2 is immers het leukste wanneer je samen met een vriend/vriendin/man/vrouw/aap/konijn of je Japanse opblaaspop speelt om samen de strijd aan te gaan met de goblins. Niet enkel omdat de game dan net wat hectischer en daardoor leuker wordt, maar ook omdat de vrolijke kleurtjes en lichthartige toon aanstekelijk werken. Het is dan ook moeilijk om niet te glimlachen als jullie samen met jullie Knacks spelen.
Dat de game zich niet aanpast wanneer je met zijn tweeën speelt is spijtig, maar het feit dat de twee Knacks kunnen samenwerken om unieke moves uit te kunnen voeren biedt tegenwicht. Doe jezelf echter wel een plezier en skip de cutscenes. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat die slechts leuk zijn voor de eerste keer, gezien het verhaal nou niet echt bijzonder is.
Conclusie
Als je jezelf vermaakt hebt met Knack, zal je je ongetwijfeld ook gaan vermaken van Knack 2. Het vervolg op de action adventure van Sony Japan biedt immers vooral meer van hetzelfde, met slechts marginale verbeteringen aan de gameplay. Mocht dat voldoende voor je zijn, dan wil ik je adviseren om even te wachten voor je het spel aanschaft tot er wat patches zijn verschenen, want op dit moment is het bugs galore.