De opzet is als volgt: tijdens een routine quest waar Kazuma, Aqua, Megumin en Darkness doorheen stuntelen, stuitten ze op een zwarte steen met daarop tekst. Ons kwartet heeft al de nodige ervaring met vervloekte voorwerpen en besluit het daarom te laten beoordelen door Wiz. Die ontdekt dat de steen materialen gevoerd kan worden om hele bijzondere kledij uit te spugen, maar dat bij elk gebruik een vloek over iemand in de nabijheid wordt uitgesproken. Genoeg reden om het niet te gebruiken zou je zeggen, maar als je Konosuba kent, zag je al aankomen dat iemand van het debiele trio dat Kazuma vergezeld de steen zou gebruiken terwijl Wiz dit aan het ontcijferen was.
Tweeledig
Het duurt dus niet lang voor de eerste tekenen van de vloek zich openbaren. Tot overmaat van ramp blijkt de steen ook nog eens gestolen en worden de avonturiers nu beschuldigd van de diefstal. Enkel door de steen te blijven gebruiken en kleding te blijven maken binnen een deadline, kunnen ze de galg ontlopen, waardoor de vloek herhaaldelijk moet worden getriggerd.
De vloek in kwestie is gelukkig niet dodelijk. Het neemt het diepste verlangen van één persoon en spiegelt die. Darkness, de eerste die wordt getroffen, verliest bijvoorbeeld haar masochistische trekjes en wordt een volledige dominatrix. En dat blijft zo, tot ze haar fantasie volledig kan uitleven. Dit mag bovendien niet lang te duren, opdat de verandering permanent is.
Elke chapter heb je daarom twee doelen: je maakt één kledingstuk om de vloek mee op te heffen en één kledingstuk voor de edelman die hun leven bedreigt. Daarvoor zijn echter materialen nodig, welke ons team met een chronisch geldgebrek niet zomaar kan gaan kopen.
‘’Gameplay’’
Het is hiermee dat Konosuba meer is dan enkel een visual novel, al moet ik daar wel bij zeggen dat dit enkel geldt als je technisch correct wil zijn. Elke deadline wordt opgehakt in blokken van vijf dagen, waarin je drie dagen moet werken en / of questen om geld en voorwerpen te vergaren, één dag rust met eventueel een character event en een dag om kleding te maken. Dit kunnen degene zijn die het verhaal te vorderen, maar je hebt ook optionele kleding die je relatie met de zeven beschikbare vrouwen (Yunyun, Wiz, Chris, Darkness, Aqua, Megumin en Sena van best girl naar trash) verbetert. Hierdoor krijg je korte scènes van de dames in allerlei outfits met een hoog fanservice- en waifu-gehalte, hetgeen natuurlijk de hele insteek was van een game die volledig om kleren draait. Op zich is daar ook niets mis mee, want het zou zo een aflevering van de anime kunnen zijn. Anderzijds is dat echter ook juist de zere plek.
Zoals we gewend zijn van games gebaseerd op anime, is er alles aan gedaan om te zorgen dat de game daar zo goed mogelijk op aansluit. Dezelfde artstyle, dezelfde stemacteurs en dezelfde toon zijn aanwezig. Fans zouden ook niets anders willen. Wat ik echter zelf denk wat ze wél zouden willen, is een game die meer inhoud heeft dan een willekeurige OVA van de serie. De content van deze hele game zou zo in één episode van 25 minuten passen en de enige reden waarom je vier tot zes uur nodig hebt voor de credits, is vanwege de kleine gesprekken die volgen op activiteiten en welke je aangaat om je relatie met een van de dames te vorderen. Om alles te zien heb je veel meer tijd nodig, maar dat is omdat je de game op zijn minst tien keer uit moet spelen daarvoor. Dan krijg je een respectabele spelduur van een dikke veertig uur die past bij het prijskaartje, maar laten we eerlijk zijn, niemand gaat het zo rekenen. Daarom kan ik niet anders concluderen als dat het spel zijn waarde enorm overschat heeft, zelfs als het voor fans van de serie zonder twijfel enorm vermakelijk is. En dat trekt de score fors omlaag.
Conclusie:
Konosuba: Love for These Clothes of Desire voelt aan als een extra aflevering die je zou vinden op de blu-ray release van de anime. Dat is goed, omdat de productiewaarde dermate hoog zijn dat ze de anime matchen en omdat de stijl goed gevangen is. Echter is het ook slecht, daar je voor een game van € 49,99 eerder een volledig seizoen verwacht aan content. Het spel is dan ook wel leuk, maar heeft minder vlees op de botten dan Megumin op haar borstkas.
