Specifiek is het thema dat we ditmaal gaan verkennen exhibitionisme. De titulaire Kotoko is een scholiere in Japan en gaat gebukt onder een hoop stigma’s die daarmee verbonden zijn. De druk is hoog en gedreven door de volwassenen om haar heen, voelt de jonge vrouw een hoop stress om de schijn van haar perfecte leventje op te houden. Ze studeert zich een slag in de rondte, hetgeen ten koste gaat van normale tienerdingen als socialiseren, liefde en zelfontplooiing. Of nou ja, grotendeels dan.
Een ontwaking
Behalve een modelstudent- en dochter, is Kotoko ook een aantrekkelijke meid vanuit het oogpunt van de moderne maatschappij. Ze is slank gebouwd en heeft een zandloperfiguur, maar is ook gezegend met een voorgevel waar actrices goud geld voor betalen. Overal waar ze gaat, wordt ze daarom nagekeken, iets waar ze zich bewust van is, zelfs als ze niet begrijpt waarom het gebeurt. De meeste vrouwen zouden hier boos om worden of zich op zijn minst oncomfortabel voelen, maar niet Kotoko.
Wat onze hoofdpersoon ontdekt, is dat op deze manier bekeken worden bevrijdend werkt. Zelfs als het op perverse wijze is, zien de mannen die zo naar haar kijken Kotoko zelf en niet het imago dat ze heeft gecreëerd. Ze zoekt daarom steeds meer de grens op en daagt mannen die happen zelfs uit door bijvoorbeeld bewust een knoop op haar bloes te openen. Dat dit op den duur verder zou escaleren, kon je van mijlenver zien aankomen.
In dubio
Een concept als dit biedt mogelijkheid tot een heel bijzonder verhaal; een grimmige vertelling van hoe experimentatie tot uitbuiting kan leiden. Kotoko’s a Little Weird is niet dat verhaal. Het doet zijn best het te zijn en heeft daarbij wat aardige momenten, maar het heeft duidelijk niet de diepgang of het budget om de potentie volledig te benutten. Echter kun je dat ook niet verwachten, want dit is geen game van een grote of zelfs kleine studio. Dit is een doujin-titel.
Doujin zijn wat wij hier in het Westen op zoiets als een GameJolt zouden verwachten. Het zijn kleine games, gemaakt door amateurs die het naast hun baan doen, met nauwelijks tot geen budget en gemaakt in een engine als Godot of RPGMaker. En Kotoko? Die ademt dit uit elke spreekwoordelijke porie. De game is volledig gemaakt in laatst genoemde engine, met enkel custom artwork voor een handjevol karakters en tijdens de seksscènes. Je hebt het allicht al gezien op de screenshots, maar die art is nou niet bepaald om over naar huis te schrijven, hetgeen eveneens logisch is. Art is duur en als je je niet wil verlagen tot het gebruik van AI, moet je al geluk hebben dat jouw circle een getalenteerd artiest bevat. Heb je dat niet, dan zal je de lat lager moeten leggen, in dit geval net boven de grens van wat ik redelijkerwijs acceptabel vind voor een betaalde game.
De reddende engel
Als je naar gespiekt hebt bij de score, zal je zien dat de game ondanks deze kritiekpunten een krappe voldoende krijgt. De reden hiervoor is tweeledig. De eerste heeft alles te maken met het onderwerp. Ik heb bijna honderd van dit soort games gerecenseerd in de afgelopen jaren en dit is de eerste waarin dat exhibitionisme wordt verkend. Er is veel ruimte voor verbetering, maar met weinig tot geen concurrentie krijg je meer speling.
De tweede is de hoeveelheid content ten opzichte van de prijs. Ik heb zes eindes kunnen vinden, welke mij per stuk ongeveer twee uur van mijn leven hebben gekost. Reken dus op een slordige twaalf uur voor je alles hebt gezien wat Kotoko’s a Little Weird te bieden heeft, terwijl de game nog geen € 10,- kost. Ook dan ligt de lat niet zo hoog, waardoor de game met de hakken over de sloot de sprong weet te maken.
Conclusie:
Door een onderwerp te behandelen dat slechts zelden aan bod komt en een ruime hoeveelheid content aan te bieden tegen een zachte prijs, is Kotoko’s a Little Weird erin geslaagd om zich boven water te houden in een markt die snel wordt gevuld met releases in alle soorten en maten. Desondanks is het weinig bijzonders en zijn er vele betere alternatieven als jij niet specifiek een interesse hebt in deze fetisj.