LAN Party Adventures

Toen ik zag dat er een game uitkwam met de naam LAN Party Aventures, was ik dan ook best wel nieuwsgierig wat deze game te bieden had. Het leek mij een soort simulator waarin er van jou wordt verwacht dat jij de computers opstelt om vervolgens deel te kunnen nemen aan de LAN Party. Dit blijkt precies te zijn wat deze game is. 

Pedro is vermist

De game speelt zich af rond het jaar 2000, toen PC's steeds vaker in een LAN werden opgesteld en mensen in een groep met en tegen elkaar gingen gamen. Jij speelt een persoon die zijn school niet heeft afgemaakt, maar erachter komt dat hij een talent heeft voor werken met computers. 

Al snel blijkt dat je geld kan verdienen door de LAN Party's op te zetten. Kennelijk kunnen in de wereld van deze game mensen niet zelf een groep computers fatsoenlijk aan elkaar verbinden en netwerkkabels in switches stoppen. Je wordt er kennelijk goed genoeg voor betaald, zodat je kunt stoppen met je opleiding om LAN Party's voor mensen op te zetten. Je zet een groep computers bij elkaar, sluit ze aan en zorgt ervoor dat ze in een netwerk met elkaar kunnen praten. Je begint klein, namelijk in je eigen slaapkamer, maar later zul je steeds grotere ruimtes moeten vullen met steeds meer computers. 

Dit gaat allemaal prima, tot je een keer een LAN Party opstelt voor één van je beste vrienden Pedro. De LAN Party is een succes, maar wanneer Pedro vertrekt, ziet niemand jouw kameraad nog terug. Hij lijkt van de aardbodem verdwenen. 

Het is dan ook tijd om actie te ondernemen en er lijkt meer dan toeval te spelen, want bij iedere LAN Party kun je weer informatie achterhalen waar Pedro zich bevindt. Eerst organiseer je een nerdfeestje op de school waar Pedro zat, zodat je kunt inbreken op de computers van de leraren en kan bekijken wat ze daar te vertellen hebben en daarna bijvoorbeeld is er een LAN Party in de winkel waar Pedro vaak kwam om games te kopen. 

Rommelen met kabels

Het klinkt allemaal heel romantisch voor iemand die ooit eens dit werk heeft gedaan. De goede oude tijd dat je nog echt ouderwetse CRT-monitoren en van die grote PC-kasten moest aansluiten met VGA-kabels, en hoe geweldig en overzichtelijk dat was. Als deze game me één ding leert, is dat nostalgie niet altijd in lijn is met de werkelijkheid. Zo romantisch was het niet. Altijd zat je te rotzooien met de kabels en het werd altijd een bende bij mij. 

De game slaagt er heel goed in om weer te geven hoe vervelend dit eigenlijk was. Dit komt omdat je niet goed om kan gaan met kabels. Je kiest bijvoorbeeld een stroomkabel en sluit vervolgens de PC aan op een wandcontactdoos. Vervolgens heb je niet echt de mogelijkheid om te bepalen hoe de kabel bij de wandcontactdoos gaat. Meestal gaat die heel lelijk om alle computers heen en ligt hij enorm in de weg. 

Het grootste nadeel zijn echter de netwerkkabels. Ik heb nog nooit gehoord dat netwerkkabels niet langer dan vijf meter mogen zijn, maar in deze game is dit het geval. Dit blijkt altijd net even wat te lang, waardoor je de computer moet verplaatsen. Normaal verplaats je dan een computer, maar in deze game moet je eerst de PC volledig loskoppelen om het vervolgens weer aan alles aan te moeten sluiten. 

Wat ik uiteindelijk heb gedaan, is dat ik alle monitoren, PC's, muizen, toetsenborden, modems en switches op één hoop hebt gegooid en alles aan elkaar aan heb gesloten, zodat je geen last hebt van te korte kabels. Het ziet er niet uit en het is totaal niet hoe dit werkt, maar dan kan ik tenminste verder komen. 

Na het gerotzooi met het aansluiten van de PC, kun je gaan werken aan het achterhalen waar Pedro is. Eigenlijk is dit altijd hetzelfde trucje. Je moet inloggen op een PC waar je het wachtwoord niet van weet, maar er is altijd een hint. Volg je de hints letterlijk op, dan kun je relatief eenvoudig de passwords hacken en kun je de informatie ophalen om naar het volgende level te gaan. 

Vermoeiende gameplay

Ik moet zeggen dat ik zelden een game zo vervelend ben gaan vinden na een uur als deze game. Op een gegeven moment ben je dat gezeur met kabels wel een beetje zat en ook steeds maar zoeken naar een wachtwoord wordt uiteindelijk vervelend. Verder was het verhaal leuk bedacht, maar de manier hoe je het mysterie ontrafelde, vond ik niet heel origineel. Ik moet ook wel zeggen dat dit niet iets is wat ik had verwacht. Ik wilde gewoon een game waar ik lekker PC's kon aansluiten aan elkaar en dat is precies wat deze game doet. 

Wat ik wel erg leuk vind van de game, is de aankleding. Dat is echt die typische aankleding van alles rond het jaar 2000. Er is een level waarbij je een LAN party in een winkel moet bouwen en daar staan allemaal van die mooie grote dozen waar de games in zitten. Die games hebben allemaal titels die lijken op originelen, maar dan net anders zijn. Het is leuk bedacht en het zag er leuk uit. 

Voor de rest is de besturing redelijk gedaan. Om de één of andere reden kun je wel bukken, maar niet springen. Die laatste was me goed uitgekomen, want dan kon je op de tafels komen en de kabels wat beter ordenen, maar er is geen enkele kans daarvoor. Daar komt nog eens bij dat het bukken zelden enig nut heeft. 

Conclusie:

LAN Party Adventures laat je teruggaan naar een tijd waarin je nog echt zwaar materiaal op tafels moest leggen en je alles aan moest sluiten op volledig andere manieren dan nu. Voor mensen die daar de romantiek van inzien, klinkt dit als een schot in de roos, maar dat is het helaas niet. Het blijkt vooral gehannes te zijn met kabels die constant te kort zijn om de PC's mooi op te stellen. Het feit dat je niet op tafels kunt springen en de kabels goed kunt ordenen, is een enorme misser. Hoewel het verhaal leuk is, zal het niet het plezier in deze game verhogen. Ik kan het dan ook helaas niet aanbevelen aan iemand.