Ik ben een groot liefhebber van jaren ’80-muziek. Metallica, Michael Jackson, Phil Collins, U2; allen zijn het artiesten die dertig jaar geleden in het middelpunt van de belangstelling stonden. Een van de meest succesvolle SingStar-versies is dan ook SingStar 80s. Hoewel geen van de net genoemde artiesten hun intrede maakten in de karaokegame, was Sony er alsnog in geslaagd die authentieke 80’s-sfeer in de huiskamer te brengen. Tegenpool Lips komt nu met een soortgelijk spel, die door het leven gaat als 'Lips: I Love the 80s'.
Net als Singstar 80s is deze game volledig gebaseerd op liederen uit de jaren ’80. Wat opvalt is dat de tracklist totaal verschilt met die van de concurrent. Nu klinkt dit op papier natuurlijk beter, maar uiteindelijk kom je bij het opstarten bedrogen uit. Zo kom je regelmatig een flink aantal relatief onbekende titels tegen die gewoonweg niet het zingen waard zijn. Wat moeten we bijvoorbeeld met Mickey van Toni Brasil en Don’t Go van Yazoo, terwijl liederen als The Final Countdown, Wake Me Up Before You Go, Go en Ice Ice Baby in zijn totaliteit ontbreken?
Kwalijker vinden wij nog wel het feit dat het spel zelf totaal geen jaren ’80-sfeer uitstraalt. De menu’s ogen hetzelfde, de danspasjes zijn onveranderd en alweer is er geen sprake van enige vernieuwing of enkele verbetering. Zelfs sommige videoclips hebben in verhouding met andere karaokespellen een verschrikkelijke kwaliteit; dat kan dus echt niet voor een serie van dit kaliber.
Het enige voordeel aan de afwijkende muzieklijst is dat er een aantal leuke nummers tussenzit dat tot dusver nergens op een dergelijk muziekspel is verschenen. Hieronder vallen ‘Forever Young’ van Alphaville, ‘Come On Eileen’ van Dexys Midnight Runners en ‘The Riddle’ van Nik Kershaw. Toch kan deze kleine meevaller er niet voor zorgen dat I Love the 80s ook maar in de buurt mag komen van de vorige delen.
Conclusie
Meer woorden – hoewel het er in totaal niet veel zijn – willen we er niet over vuil maken: Lips: I Love the 80s doet de prachtige jaren ’80 geen eer aan en is daarmee het slechtste deel tot nu toe. Zo ontbreken er te veel liederen, ogen de menu’s even standaard als altijd en is er voor de derde keer op rij in de serie geen vernieuwing te vinden. Vandaar dat we wederom met dezelfde woorden eindigen als de vorige keer: waar blijft die vernieuwing?