De meeste dromen zijn bedrog, een onvergetelijke citaat uit het beste nummer van de Nederlandse zanger Marco Borsato. Deze plaat stond niet voor niets wekenlang in de hitlijsten, want het bracht ons een duidelijke voorstelling: dromen kunnen en zullen nooit of te nimmer uitkomen. Ze kunnen daarentegen wel een paar gebeurtenissen uit het verleden doen ophelderen, bijvoorbeeld bij mensen die leiden aan een extreme vorm van geheugenverlies. Deze facetten spelen een belangrijke rol in Lost Odyssey, een fantastische RPG van Mistwalker voor de Xbox 360.
Mistwalker bestaat uit een aantal getalenteerde Japanners (helden) die ieder hun specialiteit hebben gebruikt om van Lost Odyssey een episch iets te maken. Aan het hoofd van de ontwikkeling staat Hironobu Sakaguchi, de bedenker en grondlegger van de befaamde Final Fantasy-reeks. Blue Dragon was zijn debuut bij Mistwalker, en verscheen eveneens exclusief voor de Xbox 360. Andere belangrijke namen die een impact hebben gehad zijn Kiyoshi Shigematsu en Nobuo Uematsu, die respectievelijk fungeerden als schrijver en componist.
Hun werk is direct zichtbaar, laten we dat voorop stellen. Lost Odyssey kent namelijk een schitterend verhaal vol met emoties, clichés en corruptie. Dit komt voornamelijk door de interessante personages die op een geloofwaardige manier overkomen. Er zijn dus in het algemeen leuke cutscenes en zware dialogen die een clichéonderwerp weten om te toveren tot iets meeslepends. In de game kruip je in de huid van Kaïm Argonar, een stille huurling met een zeer bijzondere gave. Hij is namelijk door een vloek onsterfelijk geraakt en moet al 1000 jaar toekijken hoe slecht de wereld in elkaar zit. Na verloop van tijd verliest hij door de vloek zijn geheugen en daarmee begint Lost Odyssey. Samen met een paar soortgenoten en vrienden moet hij een kwade magiër zien te stoppen, maar de rode draad van het verhaal ligt echter bij het terugvinden Kaïm’s herinneringen.
Het terugvinden gaat grotendeels met behulp van ‘dromen’. Absoluut bedoeld voor liefhebbers, want deze dromen worden gepresenteerd als redelijk lange lappen tekst. Deze teksten brengen echter relevante feiten over Kaïm aan het licht, die overigens niet alleen ontzettend goed worden verwoord, maar tegelijkertijd ook zo geloofwaardig en zielig overkomen dat ze verlangen naar meer. De eerder genoemde Shigematsu is hiervoor verantwoordelijk geweest, ondersteund door de componist Nobuo Uematsu. Hij zorgde voor de meeslepende melancholische muziek bij de teksten. Eigenlijk geldt die kwaliteit voor de hele game, want hij heeft samen met zijn orkest echt schitterend werk afgeleverd. Ik ben zelfs zó onder de indruk dat ik op Ebay de soundtrack heb besteld!
Evenals de stemacteurs overigens, die perfect passen bij hun personages. Zo hebben we de hilarische rokkenjager Jansen, die eigenlijk tijdens het avontuur niets zinnigs te melden heeft. Heeft hij dat wel, dan komt dat op zo een onwijs grappige manier uit zijn mond dat ik mezelf betrapte op een hemelse lachbui, tot huilens toe. Als we kijken naar de graphics, dan presteert Lost Odyssey wat minder. De ene keer zien de filmpjes en zelfs de omgevingen er mooi uit, terwijl de andere keer de textures van een belabberd niveau zijn. Dit bewijst maar weer eens dat de Unreal 3-engine zijn beste tijd gehad heeft.
Iets dat volgens veel mensen ook geldt voor het turn-based systeem, waar Lost Odyssey uitermate gebruik van maakt. Het kan werkelijk niet traditioneler en is in anno 2008 nog weinig geloofwaardig. Ze hebben hier en daar wel geprobeerd om er een nieuwe wind door te laten waaien, maar helaas zonder al te veel succes. Zo is er het Skill Link systeem: een manier waarop onsterfelijken – Kaïm dus – skills van niet-onsterfelijken kunnen leren en daarmee een specifiek personage kunnen worden. De onsterfelijken moeten dat op deze manier doen omdat ze door het geheugenverlies de skills vergeten zijn. Het tweede ‘nieuwe’ systeem is Ring Assembly, dat veel weg heeft van het systeem uit Shadow Hearts. Een ringdrager (je kunt iemand uitrusten met effectieve ringen) moet op het juiste moment een ring gelijkstellen met een ‘target ring’ die op de tegenstander zit. Dit houdt in dat speciale eigenschappen van de ring geactiveerd worden. Dit kan variëren van het casten van Poison, tot extra schade tegen steenachtige monsters.
Je merkt het al: Lost Odyssey kent geen merkwaardige aspecten in het gevechtsysteem. Niet dat het storend is, integendeel, ik had juist enorm veel zin om lekker in alle rust old-school de gevechten aan te gaan. Het enige jammerlijke vind ik dat ze niet meer originele dingen hebben gebracht, want dat is iets wat de game nekt en daarmee schrik je een hoop aantal mensen af. En dat is zonde, want dat Lost Odyssey technisch goed in elkaar zit mag duidelijk zijn.
Met nadruk op ‘goed’, want dat het niet niet het woordje ‘uitstekend’ verdiend ligt aan de slowdowns bij de cut-scenes. Hoe mooi en hoe meeslepend ze soms ook zijn, ze worden meermaals getergd door irritante vertragingen en dat gaat ten koste van de animaties. Toch komt dat niet alleen daardoor, want het feit is dat sommige animaties te houterig voor woorden zijn. En dan doel ik met name op het rondlopen met Kaïm want zijn bewegingen met het rennen en schatkisten openen zijn ronduit belachelijk. Het komt allemaal wat simplimistisch over, blijkbaar wilden ze daar zo min mogelijk moeite aan besteden.
Hetzelfde geldt waarschijnlijk voor het aanpassen van je personage, dit is namelijk eveneens zo min mogelijk gemaakt. Enkel het wapen en enkele accessoires kunnen gewisseld worden. Ik had veel liever gezien dat je allerlei kleren en dergelijke kon vinden of kopen, maar het mag helaas niet zo zijn. Misschien is het wel beter zo, want na het verslaan van vijanden ontvang je enórm veel geld en ringen. En dat terwijl de gevechten – en dus de game – nog niet eens zo moeilijk zijn. Een opmerkelijk iets, aangezien je in Lost Odyssey niet kunt grinden vanwege de levelcap bij een bepaald gebied. Je blijft dus in principe even sterk als je tegenstander, ongeacht of je nou veel of weinig monsters hebt verslagen.
Conclusie
Na het schrijven van deze volwaardige recensie, ben ik tot de conclusie gekomen dat Lost Odyssey een verplichte aankoop is voor iedere RPG-liefhebber in bezit van een Xbox 360. Het verhaal wordt op een sensationele manier uit de doeken gedaan en de game kent daarbij emotionele en meeslepende gebeurtenissen. Audiovisueel doet de game het ook netjes, voornamelijk de soundtrack is fénomenáál. Minpunten als een onorigineel vechtsysteem, irritante slowdowns en weinig opties voor je personage zorgen ervoor dat Lost Odyssey niet de epische titel is geworden waar we zo op hoopten.