Een nieuwe Mario Golf. Dat werd tijd. Vooraf wel een waarschuwing. Verwacht je hele hectische taferelen met allerlei obstakels en koddige gebeurtenissen, dan kan je beter teruggrijpen naar de oudere delen. Mario Golf: Super Rush is spaarzaam in zijn gekkigheid, maar zet wel vol in op een nieuwe manier om te golfen met elkaar. Rennend achter de bal. Of dat leuk is? Nou, daar gaat toevallig onderstaande tekst over.
In Mario Golf: Super Rush wordt het golfen dynamischer gemaakt. Na het slaan van de bal, mag je daar als speler zelf achteraan rennen. Eenmaal bij de bal aanbelandt, kan je de bal weer een stukje verder richting de hole helpen. De catch van dit mechanisme is dat ook je tegenstanders te allen tijde achter hun bal aanrennen. Je hebt de mogelijkheid om tegenstanders omver te rennen als je jouw ‘dash’ gebruikt terwijl je langs ze oprent. Dit vertraagt de tegenstander en geeft jou de mogelijkheid om eerder bij je bal te zijn. In theorie een grappige en chaotische toevoeging, maar in de praktijk wat eentonig en zonder veel strategische mogelijkheden.
Bogey
Het tekort aan mogelijkheden komt ook heel erg naar voren in de Golf Adventure Mode ofwel de campagne. Het begint aardig veelbelovend als jij je Mii-karakter aanmaakt om op avontuur te gaan. In de wereld waar je rondloopt, tref je verschillende NPC-karakters waarmee je kan kletsen over de achtergronden en strategieën van de verschillende soorten golf. De gesprekjes zelf verlopen zelfs voor Nintendo-begrippen erg duf. In de tekstbubbels vind je, als vanouds, de verhalen, maar de karakters staan nu wel in overdrive om hun standaard geluidjes en beweginkjes te tonen.
De campagne mag gezien worden als een uitgebreide tutorial voor de rest van het spel. Dit kan tweeledig worden opgevat. Enerzijds leer je alle aspecten en disciplines van deze golfgame. Maar anderzijds mag je ook steeds pas een stapje verder als je de vorige opdracht hebt behaald. De game biedt tijdens de campagne amper afleiding van de opdrachten die je lineair moet doorlopen. Daarbij mag ook opgeteld worden dat het met de save-functie erg slecht gesteld is. Als je tijdens een opdracht van achttien holes rond de vijftiende in de problemen raakt, mag je deze hele uitdaging weer van voor af aan herhalen.
De klassieke opbouw zorgde bij mij met name voor extra frustratie bij het XC (Cross Country) Golf-gedeelte. In deze spelmodus dien je binnen een maximaal aantal slagen alle holes te bereiken, waarbij je zelf de volgorde dient te bepalen en hoogteverschillen tussen de verschillende holes moet overbruggen. Een modus die een bepaald puzzelelement in zich heeft, zoekend naar de juiste volgorde. Maar ook één die ik met veel herstarten en proberen moest doorlopen, vrij vroeg in de campagne.
Par
Het echte aanbod van deze game vind je om de campagne heen. Hiervoor dien je wel de storymode door te spelen om alle courses vrij te spelen. De kern van deze titel is het plezier van een online of offline potje golf tegen elkaar. De groepsgrootte maakt voor een regulier potje golf niet uit, maar zodra je ook met elkaar over het veld wil rennen kom je een vreemde beperking tegen. Dit kan slechts met twee spelers tegelijkertijd op hetzelfde apparaat. Speedgolf met de familie, een modus waarin niet het aantal slagen maar de tijd telt, zit er dus niet in. Het ontbreken van een degelijke offline meerspelerstand bij de hectischere opties is een gemis en niet des Nintendo’s. Wil je met een grotere groep spelen, dan zal je je heil online moeten zoeken. Ondanks de verouderde wijze van online matchmaking, heb je een potje redelijk snel opgezet en kan je aan de slag.
Het valt eigenlijk in alle modi en in de campagne op dat deze golfgame een groot deel van de gebruikelijke chaos mist. De banen worden nergens echt bizar en missen de decoratie en gekkigheid die andere Mario-gelicenseerde games wel hebben. De eigen smoel vind je terug in het rennen achter de bal, maar ook dat voelt niet volledig afgewerkt aan. Eenmaal een ren-animatie is ingezet, speelt deze soms door tot ver achter de bal, waarna je weer terug mag lopen. Er is een sprankje hoop onder de noemer Battle Mode. In een chaotische arena die tegemoet komt aan de verwachtingen zoals hierboven geschetst, is het de bedoeling om drie holes te behalen. De catch is: elke hole die geput is, verdwijnt. Hierdoor vind, met name met vier spelers, steeds meer strijd plaats om de overgebleven holes. Dit is wat ik graag zie in een crazy-ass sportgame. Helaas is deze modus heel karig en heb je slechts twee arena’s waarin je het op deze manier tegen elkaar op kan nemen. Het is te hopen dat gratis DLC hier in de toekomst nog meer aan toevoegt.
Birdie
Er is een hoop te klagen over deze golf-game. Maar eerlijk gezegd, kan ik hem ook niet volledig naast mij neerleggen. Er schuilt een best uitgebreide golfsimulatie onder het kleurrijke jasje. Ballen kunnen met de nodige spin worden weggeschoten. De wind en hellingsgraad voeren hun trucjes met de zwaartekracht uit. Voluit slaan behelst vaak een risico in de afwijking van je slag, maar met te beheerst slaan kun je de tegenstander een grote voorsprong geven. Al dat soort kleine elementen komen leuk samen in de diverse modi maar zullen vooral bij een klassiek potje golf in optima forma te beleven zijn.
Conclusie
Mario Golf: Super Rush voegt wat gekkigheid toe aan het genre maar doet dit niet voldoende. Wat overblijft is een game die tussen een simulator en een partygame in balanceert en geen kant weet te kiezen. Dit neemt niet weg dat het slaan van een balletje lekker aanvoelt en er niks zo spannend is als een wedstrijd tegen een vriend die op de achttiende hole nog beslecht moet worden.