Ik denk dat we het er allemaal over eens kunnen zijn dat de E3 van dit jaar enigszins teleurstellend was. De grootste klappers waren al voor de start van het evenement uit de doeken gedaan of simpelweg weer eens gelekt. Zo ook een crossover game tussen Nintendo’s Super Mario en Ubisofts Raving Rabbids, dat ik destijds nog afschreef als simpelweg een gerucht. Slechts twee maanden later is hier dan toch echt dé game die waarvan ik het bestaan altijd betwijfeld heb.
De opzet van het spel is in wezenlijkheid simpel. De knotsgekke Rabbids zijn zoals altijd op avontuur en laten chaos en vernieling achter op elke plek waar ze zijn geweest. Zo ook in de kelder van een zekere uitvindster, die een high-tech speeltje heeft gemaakt dat twee voorwerpen met elkaar kan fuseren. Rabbids plus een high-tech speeltje staat natuurlijk garant voor problemen en wanneer een van de konijnen de bril op zet, zijn de rapen dan ook al snel gaar.
Clash of worlds
Na een samenloop van omstandigheden – laten we de openingscutscene maar niet helemaal spoilen – belanden de Rabbids zo in het Mushroom Kingdom, waar ze fuseren met allerlei voorwerpen en personen. Zo maakt een Rabbid en een verfkwast samen een Rabbid met een punkkapsel.
Deze nieuwe, gemuteerde Rabbids zijn niet bepaald blij met hun nieuwe uiterlijk en worden daarom al snel agressief tegen eenieder die ze tegenkomen, waaronder Rabbids die trekjes van Luigi en Peach hebben overgenomen. Die twee konijnen scharen zich daarom aan de zijde van ’s werelds bekendste loodgieter om hun broeders en zusters een halt toe te roepen en hun transformatie ongedaan te maken.
Advance Emblem: Tensei
Nog verrassender dan het feit dat Mario en de Raving Rabbids nu in één game zitten die niet Super Smash Bros. is, is het type game dat hieruit resulteert. Ditmaal red je het koninkrijk niet door opperbest te platformen of door in minigames te duiken, maar wordt het probleem opgelost middels de alom bekende tactical role playing game-formule.
Mario en zijn kompanen worden tijdens elk gevecht met de Rabbids in een afgesloten veld geplaatst, dat á la Fire Emblem, Langrisser of Advance Wars in vakjes is verdeeld. Vooral met de laatste vertoont het spel veel gelijkenissen, daar ook Mario + Raddids de nadruk legt op combat op afstand.
De tegenstanders en jij mogen beurtelings jullie karakters bewegen over het speelveld, waarbij de hokjes dienen als een handige maatstaf voor je mogelijkheden. Hiernaast kan elk karakter een keer per beurt zijn of haar wapen gebruiken, een skill activeren en, indien de bijbehorende vaardigheden zijn vrijgespeeld, een of meerdere dash of jump attacks uitvoeren, al dan niet met behulp van andere karakters.
Ouderwets tegendraads
Het vrijspelen van deze vaardigheden gaat op een andere manier dan je waarschijnlijk gewend bent. Kingdom Battle heeft namelijk geen levelsysteem of andere vorm van progressie op basis van verslagen vijanden. Je karakters worden sterker door verder in het verhaal te komen, door betere uitrusting in te zetten en door orbs te gebruiken die je gaandeweg verdient. De enige voordelen die ‘’goed’’ spelen met zich meebrengt, is een betere rating aan het eind van een gevecht en als gevolg daarvan meer gouden muntjes.
De reden dat ik ervoor gekozen heb om goed tussen aanhalingstekens te zetten, is omdat ik twijfels heb bij de manier waarop je performance beoordeeld wordt. Dat je ideaal gezien alle drie je karakters in leven houdt, lijkt me logisch. Het level zo snel mogelijk uitspelen staat echter haaks op de gameplay. TRPG’s draaien om strategie, voorzichtigheid en goed uitgedachte plannetjes in de praktijk brengen. En daar schort het een beetje aan in dit spel. Want op de boss fights na, heb ik nooit de nood gezien om mijn standaardtactieken of team te wijzigen, daar die keer op keer voldoende bleken om de klus te klaren.
De kleur van sleur
Nu is het niet helemaal eerlijk om Mario + Rabbids: Kingdom Battle af te rekenen op de moeilijkheidsgraad. Een game met Mario in de hoofdrol moet immers toegankelijk zijn voor beginners, daar veel kinderen blindelings spellen met de besnorde Italiaan in huis halen. En met de hoeveelheid TRPG’s die ik door de jaren heen verslonden heb, ben ik het stadium beginner al heel ver voorbij. Een lage instapdrempel mag echter geen excuus zijn voor een gebrek aan variatie in de levels.
De verschillende soorten Rabbids waar je tegen vecht, zijn op twee handen te tellen als je reskins even wegdenkt en komen slechts zelden met meer dan twee of drie soorten tegelijk op het slagveld. Deze slagvelden zijn al net zo repetitief, met tal van muurtjes en halfhoge muurtjes om dekking te zoeken en pijpen die je snel laten reizen. Er zijn enkele levels die deze formule doorbreken door bijvoorbeeld stage hazards als vallende vuurballen toe te voegen, maar deze zijn veel te sporadisch om tegenwicht te bieden aan het knagende gevoel dat je aan iets anders toe bent eens je halverwege de game bent. Dat de levels relatief kort zijn maakt echter, in combinatie met de draagbare aard van de Nintendo Switch, een hoop goed.
Nuance
Op iemand die globaal kijkt naar mijn recensie, zal het allicht overkomen alsof Mario’s nieuwste uitstapje het beste vermeden kan worden. Dat is echter niet per definitie juist. Ubisoft heeft genoeg goeie ideeën verwerkt in hun crossover-kindje, maar is vergeten op sommige I’s van een puntje te voorzien toen de uitgever het geboorteformulier invulde. Het resultaat is een game die in veel gevallen nét tekortschiet om zich te meten met de grootste jongens. Natuurlijk, als je op zoek bent naar een uitdaging als TRPG-fanatiekeling, zal je hier je heil niet vinden. Maar de doorsnee speler zal zich best amuseren met Kingdom Battle. Een nette 80 een twintig uur op de klok lijken dan ook wel voldoende om dit hoofdstuk af te sluiten. Je voelt de bui echter al hangen…
Ondanks de kleurrijke werelden die Mario + Rabbids je voorschotelt, ondanks de vaak redelijk doeltreffend grappig bedoelde fratsen van Rabbids en ondanks de vele herkenbare audiovisuele referenties naar beide series, is de game namelijk te vroeg de deur uit gegaan. Het tijdelijk volledig bevriezen van je scherm op elk mogelijk moment is schering en inslag, soms wel om de twee minuten, en zorgt niet zelden voor vreemde en frustrerende taferelen. Zo viel Mario bijvoorbeeld tijdens zo’n freeze meermaals door platformen heen, waardoor ik tijdens het oplossen van een puzzel fysiek vast kwam te zitten en opnieuw kon beginnen, miste ik de punchline van menig grap en zag ik karakters flinke schade oplopen van god weet welke vijand. Een net verschenen patch verbetert dit probleem, maar lost het absoluut niet op.
In een wereld werkte het skippen van (een gedeelte van) je beurt tevens niet, waardoor ik gedwongen werd skills te gebruiken die ik niet wilde gebruiken, om zo maar de beurt automatisch naar een einde te dwingen. Het zijn slechts kleine ergernissen, maar samen zijn ze vervelend genoeg om een domper te zijn op de vreugde. De nette 80 wordt daarom een 76, met de voetnoot dat dit een momentopname is en dat de 80 alsnog geldt mochten de problemen gepatched worden.
Conclusie
Hoewel Mario + Rabbids: Kingdom Battle een prima TRPG is voor zij die niet (al te) bekend zijn met het genre en een ander soort ervaring biedt aan verknochte Mario- of Rabbids-fans, is het lang niet zo goed als dat het zou kunnen zijn. De levels zijn te repetitief en zijn op een handjevol stages na volledig inwisselbaar, en systeemproblemen kunnen op den duur best wel vervelend gaan worden. Als dit gerepareerd wordt, kan de game een prima instap-game zijn voor zij die interesse in TRPG- of strategygames hebben, maar de mensen die al jaren ervaring onder de gordel hebben, kunnen hun geld beter elders investeren.