Het is 1944. Italië wordt met de harde hand geregeerd door Mussolini, in die tijd niet veel meer dan een marionet van de Duitsers. In het Noorden van Italië is dit overal te merken. Zo ook bij de tweelingzusjes Martha en Guilia. Hun vader is een Duitse generaal die vaak moet vechten tegen het Italiaanse verzet en hun moeder is een Italiaanse die met harde hand de kinderen opvoedt. Het is een tweeling die zo erg op elkaar lijkt, dat zelfs hun ouders ze niet uit elkaar kunnen houden. Omdat Martha doof is, wordt zij een beetje beschermd, waar Guilia steeds de klappen vangt op het moment dat er wat is. Op 19 juli 1944 vindt Guilia het levenloze lichaam van haar tweelingzus in het meer vlak bij hun huis. Omdat haar moeder Martha altijd voortrok, besluit zij te liegen dat dit het lichaam van Guilia is.
In de dagen daarop probeert Guilia zich aan de leugen vast te houden, maar dit heeft wel gevolgen voor haar eigenwaarde. In een nachtmerrie snijdt ze de huid van het gezicht af van Martha en zet ze het op haar eigen hoofd terwijl ze zegt dat het haar spijt dat zij Martha haar identiteit gestolen heeft. Verder wordt ze ook geconfronteerd met haar moeder, die te gemakkelijk verder gaat met haar leven met de wetenschap dat Guilia in de kist ligt. Kennelijk zit ze er niet mee dat één van haar dochters zojuist dood is gevonden in een meer.
Wat wel duidelijk is, is dat Martha geen natuurlijke dood is gestorven. Guilia is er al snel van overtuigd dat ze is vermoord. Het is dan ook logisch dat zij zich afvraagt wie haar vermoord heeft. Wanneer ze bij het meer is en daar een rode jas vindt en erachter komt dat haar moeder veel heeft gedaan met exact dezelfde stof, weet ze het bijna zeker. Haar moeder heeft Martha vermoord.
De game Martha is Dead heeft voor zijn release al voor de nodige ophef gezorgd. Zo is de release uitgesteld, omdat PlayStation vereiste dat bepaalde onderdelen in de game zouden worden aangepast, omdat de content te grafisch is. De ontwikkelstudio LKA heeft bevestigd dat het verzoek van PlayStation is gehonoreerd en daarmee is het probleem van de kaart. Het laat echter wel goed zien dat deze game niet voor iedereen geschikt is. Hoewel het meest controversiële moment in een droomsequentie is, is de scene waarbij zij de huid afsnijdt van haar tweelingzus’ gezicht vrij ongemakkelijk om te zien.
Italië
Als iemand aan mij vraagt wat de mooiste streek in de wereld is, dan zeg ik Zuid-Frankrijk en Noord-Italië. Deze twee streken hebben werkelijk alles wat een mooi landschap hoort te hebben. Mooie oude stadjes, grote landhuizen die zo oud zijn dat ze in het landschap zijn gegroeid, prachtige meren en rustige heuvels. In de zomer is er veel zon, maar ook voldoende regen om alles prachtig groen te laten zijn. Ondanks het donkere verhaal weten de makers deze sfeer goed in de game te krijgen. De omgeving waar alles zich afspeelt, ligt tussen diverse rustieke dorpjes in, waardoor je een geweldig uitzicht hebt vanaf het terras. Er is een prachtig mausoleum. Een kapelletje. Het bos voelt echt aan als een oud bos, met modderige bospaden en waar de zon niet al overal door komt. Het huis is mooi, niet al te groot, behoorlijk Rooms-Katholiek en typisch Italiaans.
Ondanks deze prachtige omgeving, ligt er een donker randje om alles heen. Tijdens het hele verhaal is de dreiging van de oorlog steeds aanwezig. Het geluid van explosies, vliegtuigen en schoten zorgen ervoor dat je het niet vergeet. Het verhaal komt ook niet om de oorlog heen en beide zijn met elkaar verweven.
De keuze om de vertelling van de game volledig in het Italiaans te doen is fantastisch. Ik heb het spel volledig in het Italiaans gespeeld en daarna ook gedeeltelijk in het Engels, maar in het Engels haalt toch een stukje authenticiteit weg. Dit betekent niet dat de voice acting in het Engels minder goed is. Die is prima. Maar het is natuurlijk geloofwaardiger om een game die zich afspeelt in Italië, ook in het Italiaans te spelen.
Fietsen en foto's maken
Als Guilia loop je door de open, maar kleine spelwereld in first person. Het is de manier zoals horror games dit vaker doen. Als je naar beneden kijkt, zie je werkelijk een lichaam. Het hoofd zit vast aan een romp. Dit klinkt raar, maar bij heel veel FPS-games, zweef je als het ware door de lucht. Omdat je dan ook werkelijk door de omgeving loopt, is het looptempo wat aan de trage kant.
Ik denk dat, om dat langzame lopen wat te compenseren, er de mogelijkheid is om te fietsen naar plekken die wat verder van het huis liggen. Het fietsen valt echter een beetje tegen. Je stapt op een fiets en vervolgens lijkt het alsof er een caravan aan je fiets hangt. De besturing doet totaal niet wat je verwacht. Het nut van de fiets is ook niet helemaal begrijpelijk. Grote delen van de game loop je door een bos en je kunt niet fietsen over de bospaden. Als je mij vraagt wat het nut is van deze feature, dan kan ik geen reden bedenken waarom hij is toegevoegd.
Wat wel goed gedaan is, is de cameramodus in de game. De hobby van Guilia is fotografie en om dat te doen heeft ze meerdere camera’s. De camera die ze gebruikt is een klassieke Rolleicord. Dit is een detail waarbij de maker van de game laat zien hoever hij wil gaan om de game zo authentiek mogelijk aan te laten voelen. Rolleicord is een camera die in Duitsland werd gemaakt voor de amateurfotograaf. Het is niet raar dat de dochter van een Duitse generaal deze camera gebruikt.
De bediening van de camera is eenvoudig en een les in de geschiedenis over fotocamera’s. Op de camera is geen preview versie, dus je schiet de foto en later moet je de foto ontwikkelen. Of de foto is gelukt of niet, kun je van tevoren niet goed bepalen. Dat zie je pas als de foto is ontwikkeld. Er zijn diverse lenzen voor diverse situaties. Je hebt een groothoeklens, een oranje lens voor in de mist, een blauwe en rode lens om overbodige kleuren te voorkomen. Je hebt diverse soorten rolletjes om de iso-waardes te bepalen. Er is een speciale infrarood lens die belangrijk is voor de voortgang van het verhaal. Ook ontbreekt de flitser niet en heb je een tripod, waar je de camera op neer kunt zetten. Vervolgens moet de foto op de klassieke manier worden ontwikkeld. Dit hele proces zit goed in elkaar en is zeker leerzaam hoe ze in die tijd met foto’s om gingen.
Performance issues
In de versie waarmee ik de game heb gespeeld waren er veel FPS drops. Dan viel het beeld dusdanig lang stil bij het draaien dat je heel even niet wist waar je was. Dit werd op den duur vrij irritant, want dit gebeurde meerdere keren in een minuut. Ik speel op de PC en heb de grafische instellingen verlaagd, maar dat mocht niet helpen. In eerste instantie speelde ik met Ray-Tracing ingeschakeld, maar dit bracht zo’n verschil in de performance, dat ik het uit heb gezet. Dat is jammer. Met dit soort games is het belangrijk dat je de game zo mooi mogelijk kunt krijgen en ray-tracing is zeker iets dat daar een bijdrage aan kan leveren. Na een update heb ik de ray-tracing weer ingeschakeld en met DLSS op performance-modus leek het wel goed te werken.
De textures waren niet altijd even geweldig. Hoewel het huis en het meer fantastisch mooi gemaakt zijn, is door het bos lopen iets minder. Ik weet niet wat ze in gedachte hadden met het maken van het bospad, maar er zaten heel vreemde zwarte vlekken in, die ik op geen mogelijkheid weg kreeg. Het leek wel of er dikke zwarte plassen olie op het pad lagen. Hoewel het tijdens het lopen over een pad opvalt en het er niet uit ziet, is het niet zo dat het spel onspeelbaar is. Het voordeel van een pad is dat je er snel overheen loopt en dan is het weg.
De ontwikkelaars hebben aangegeven dat voor dergelijke bugs een day-one patch komt, met de review kan ik echter niet wachten op deze patch, dus tot zover zal ik dit mee moeten nemen in mijn eindoordeel.
Conclusie
De game is aan de korte kant. Dat is voor dit type game niet vreemd. Het is geen grote open wereld game, maar een kleine indie game die zijn uiterste best doet om een goed verhaal neer te zetten. Dergelijke games worden ook wel walking simulators genoemd. De game is zeer goed geslaagd in het vertellen van het verhaal, hoewel het niet voor iedereen is . Het is hard en heel bloederig. Hoewel de maker er alles aan doet om aan te geven als de game ver gaat en je de mogelijkheid krijgt om de moeilijkste scenes in de game over te slaan, kan het op momenten best rauw op je dak vallen . Kun je echter tegen dergelijke content, dan ligt er een prachtige game klaar. Hij is grafisch bijzonder mooi. Het is kleurrijk en sfeervol. In het Italiaans is deze game net wat beter dan in het Engels. Foto’s maken in deze game is een absoluut leuk tijdverdrijf en het is nog leerzaam ook. Alles bij elkaar is het een prachtige game met een goed verhaal. Misschien hier en daar wat lang, maar zeker niet slecht.