Megatagmension Blanc + Neptune VS Zombies

In de gamingcommunity bestaat iets dat men ‘’franchise fatigue’’ noemt. Franchise fatigue is het fenomeen waarbij gamers een serie zat worden, ongeacht of de games goed zijn of niet, doordat er teveel van worden uitgebracht in korte tijd. Idea Factory is dit stadium allang gepasseerd met de Neptunia-games, waarvan er nu elf zijn verschenen sinds 2010, met een twaalfde op komst. Dat de koek nu toch langzamerhand wel echt op is, bewijst Megatagmension Blanc + Neptune VS Zombies.

In Megatagmension hebben de godinnen van Gamindustri besloten de mensheid te bestuderen door studenten te worden aan Gamacademi. Hun blijde schoolleven komt echter spoedig tot een einde, want door een gebrek aan studenten sluit de instelling na dit schooljaar zijn deuren. In een poging om dit te voorkomen, heeft de filmclub besloten mee te doen aan een wedstrijd om zo aandacht voor de school te genereren. Hun zombieflick wordt echter wel heel snel heel realistisch, wanneer echte zombies het eiland overspoelen.

Geen greintje inspiratie

Terwijl ik dit typ, zit ik al bijna een uur naar mijn scherm te staren zonder inspiratie om verder te schrijven. Ik wil jullie graag meer vertellen over het verhaal dat je in Megatagmension meemaakt, maar ik krijg tot mijn ergernis geen letter op papier omdat er simpelweg niets noemenswaardigs is. De eerder beschreven opzet van deze spin-off was natuurlijk al ontzettend cheesy, maar het wordt er allemaal niet beter op als je verder speelt. De kracht van Hyperdimension-games lag namelijk altijd in diens verhaal en de vele grappen en referenties die hierin verweven zaten. Megatagmension’s grappen slaan echter nagenoeg altijd de plank mis.

De ‘’film’’ die je maakt is bovendien totaal incoherent en dat trekt door naar de game die je speelt. Ergens is er een plot over een groot kwaad dat de zombies veroorzaakt, maar het wordt allemaal zo vaag gehouden, dat je je als speler totaal niet geboeid bent. Het lijkt er dus op dat ik niet de enige ben die wat inspiratie kon gebruiken voor deze game. Maar misschien pak ik ontwikkelaar Tamsoft wat te hard aan, want ze doen in ieder geval een ding goed.

De vorige Hyperdimension-game van Tamsoft, Hyperdimension Neptunia U: Action Unleashed, rekende ik af vanwege de onnodige hoeveelheid fanservice. De karakters kwamen met regelmaat halfnaakt in beeld als ze teveel schade kregen en net zoals bij Tamsofts eigen franchises, Senran Kagura en Onechanbara, fixeerde de game zich hier zo erg op dat het storend werd. In Megatagmension zie je echter enkel halfnaakte vrouwen als je ervoor kiest ze deze outfit aan te doen. Er word je dus geen strobreed in de weg gelegd om ten volste van de gameplay te genieten, behalve het feit dat het er nauwelijks is.

Another ten bite the dust

Ik verwijt Megatagmension absoluut geen gebrek aan levels, want met tientallen prachtige en kleurrijke levels heb je als speler absoluut niets te klagen. Het probleem is echter dat je nauwelijks wat doet in deze levels. Op boss fights na, kunnen al mijn gevechten namelijk op dezelfde manier worden samengevat: duik in een groep vijanden en doe een combo om de EXE Drive-meter te vullen. Doe vervolgens een groepsaanval en ga door naar de volgende stage.

Nu kan ik gaan opscheppen dat dit komt omdat ik mad skills heb, maar de moeilijkheidsgraad van Megatagmension ligt gewoon zo absurd laag dat het bijna lachwekkend is. De vijanden staan vaak niets doen en als ze al aanvallen zijn ze zo belachelijk traag dat je rustig opzij zou kunnen hinkelen. Zelfs richting het einde van de game, toen mijn karakters twintig levels lager waren dan aanbevolen, speelde ik de reguliere levels in minder dan een minuut uit, waardoor ik net onder de twee uur bezig was met het uitspelen van het verhaal.

Megatagmension heeft naast een singleplayer ook een multiplayer, maar deze verandert niet bijster veel. Spelen met iemand anders kan leuk zijn, maar de gameplay blijft hetzelfde en vijanden lijken ook niet geschaald te worden naar de grotere tegenstand. Dus zelfs met unieke multiplayerlevels blijft het vooral meer van hetzelfde.

Conclusie

Megatagmension Blanc + Neptune VS Zombies heeft buiten het uiterlijk om nog maar verdomd weinig te maken met de Hyperdimension Neptunia-serie. De kenmerkende humor van de serie is mondjesmaat vertegenwoordigd en slecht uitgewerkt en zonder de fanservice van Tamsoft moet de game het dan ook helemaal hebben van diens gameplay. Op dat gebied scoort het echter nog het slechtste, met levels die binnen een minuut uitgespeeld zijn en het gebrek aan enige vorm van uitdaging. Zelfs als een Neptunia-fan, kan ik deze game simpelweg niet aanbevelen.