Metal Gear Solid V: The Phantom Pain

Vorig jaar kwam Konami met Metal Gear Solid V: Ground Zeroes op de proppen. Een lang verwachte sequel in de serie. Terwijl menig fans de game zeer goed konden pruimen was de game van opmerkelijk korte duur. Met één "main mission", een handjevol "side ops" en enkele leuke secrets met een knipoog naar de klassieke Metal Gear Solid, bleef je als fan toch ietwat op je honger zitten. Het was dan ook zo dat menig critici de game hard aanpakte voor de schaarse content voor een toch bijna premium prijssetting. Konami had echter laten weten dat Ground Zeroes diende als een proloog op de volgende sequel “The Phantom Pain”.

The Phantom Pain begint zelf met een proloog in diens eigen verhaal waar je als Punished “Venom” Snake wakker wordt na een negen jaar durende coma als een direct gevolg op de gebeurtenissen in Ground Zeroes. In dit eerste uurtje dien je als Venom Snake te ontsnappen aan een groep die duidelijk uit is op je leven. De ene vreemde gebeurtenis na de ander vindt plaats zoals we dit wel gewend zijn in Hideo Kojima games, wat het eerste uur van de game inzet als uiterst verwarrend doch epische intro met voldoende spektakel om je helemaal klaar te stomen voor de hoofdschotel.

Vrijheid in een open-wereld.

Zoals lang aangekondigd werd komt The Phantom Pain met een open-wereld structuur, waar we reeds een voorproefje van kregen in Ground Zeroes. Deze structuur is een enorm verandering in de serie waar de focus zo hard op het brengen van een verhaal lag dat de games altijd steunden op boeiende gescripte spelscenarios. Het baarde mij dan ook wel wat zorgen dat deze game mij persoonlijk een pak minder ging liggen dan alle voorgaande delen. Echter was ik nog nooit zo verkeerd in mijn vrees voor een grote aanpassing in een game als voor deze. De nieuwe structuur werkt zo knap dat ik mij moet afvragen waarom andere ontwikkelaars bijna nooit slagen in dergelijke ommezwaai.

De nieuwe structuur komt effectief met een pak minder focus op het verhaal. Maar stelt echter helemaal niet teleur wat betreft het epische verhaal en cinematische momenten. Deze zijn er namelijk nog steeds. Maar je hebt nu alleen veel meer vrijheid om te kiezen wat je gaat toen tussen deze stukken verhaal. Het verhaal ontpopt zich namelijk in de Story Missions waarvan er ongeveer een vijftigtal zijn. Daarnaast heb je echter een honderdtal side ops die zeker niet minder interessant zijn.

Basisje bouwen.

The Phantom Pain is vrijwel een groter uitgewerkte versie van Peace Walker, een Metal Gear Solid titel die op PSP verscheen en tevens ook de prequel is op Ground Zeroes en The Phantom Pain. In deze game had Hideo Kojima namelijk een concept uitgewerkt waar je als speler een basis diende uit te bouwen. Dit is dus opnieuw van de partij. Vertrekkende vanuit deze basis en de Air Command Center, dien je als speler zelf te gaan plannen hoe je welke missies gaat aanpakken. Eenmaal je een missie gekozen hebt zijnde het nu een side-ops of een story mission, moet je gaan kiezen waar de helikopter je gaat droppen. Van zodra Venom Snake op de grond staat is de ganse aanpak tot het volbrengen van je objectives volledig in handen van de speler. Tijdens de missies dien je echter hier en daar iets te stelen of te kidnappen met de "Fulton" tool. Deze gekke tool kan zowat alles met een ballon de lucht in schieten om terug te brengen naar je basis. Van geit tot soldaat en van tank tot geuze resource containers, zolang je maar de nodige upgrades vrijgespeeld hebt. Het is namelijk zo dat na elke missie je geld verdient waarmee je uitbreidingen kan gaan financieren aan je basis.

Je hebt ook personeel nodig op je basis en gelukkig loopt er teveel personeel bij de vijanden. Op de een of andere manier, vermoedelijk door het uitzonderlijke respect voor de legendarisch krijger Big Boss, zijn de soldaten onmiddellijk gebrainwashed na gekidnapt te zijn en kun je deze onmiddellijk gaan inzetten op functies die hun het beste liggen. De ene soldaat is goed in research de ander dan weer in combat. Voor je het weet heb je dus een ganse leger tot je beschikking die je aan het werk zet in hun eigen missies. Hoe knotsgek dit ook klinkt, het werkt ontzettend leuk en leunt mooi aan tot het open principe van deze Metal Gear game.

Vriendjes op het veld.

Tijdens missies ben je niet meer alleen, je krijgt hulp in de vorm van “buddies”. In het begin is dat niet veel meer dan een paard, maar later krijg je er ook een hond, een vrouwelijke sniper en een soort tank op twee poten bij. Deze buddies zijn zo verschillend van elkaar dat je ze wel allemaal wilt gaan gebruiken. Het paard bijvoorbeeld is uiterst handig als vervoermiddel maar helpt je ook bij het verkennen van een basis. Quiet, de vrouwelijke sniper, is dan weer handig als backup voor als je ontdekt wordt en de hond helpt bij het detecteren van vijanden en allerlei resources die je kunt meenemen naar je basis. Al dien je te kiezen bij het begin van een missie wie je wilt gaan inzetten als buddy, je kan tijdens je missies deze gewoon gaan omruilen. Het is zelf bijzonder vermakelijk om een paard gedropt te zien worden met een ontvlambare parachute.

Zoals reeds genoemd is het dus volledig aan de speler om te kiezen hoe hij diens missies wilt gaan volbrengen. Je kan een missie volbrengen met 100% stealth maar je kan ook gewoon aan de voordeur gaan aankloppen en binnenvallen met een bazooka op je schouders. De AI van de vijandelijke troepen is echter zo knap uitgewerkt dat welke manier je ook te werk gaat, ze het je absoluut niet gemakkelijk gaan maken. Zodra je ontdekt wordt gaan de vijanden bijzonder tactisch en slim te werk. Ze zullen zichzelf alvast niet voor je bazooka gaan aanbieden maar gaan liever gaan schuilen achter een grote rots om daarna proberen je te flanken. Ook als je denkt dat dit allemaal praktischer is als je ‘s nachts erop uit trekt voor een missie zul je snel gaan merken dat de vijand absoluut geen bende debielen zijn. Word je namelijk ontdekt, dan zullen ze alles inzetten om je te vinden. Ze maken dan bijvoorbeeld gebruik van flareguns om de donkere gebieden toch op te lichten waardoor je absoluut niet stil zal kunnen blijven liggen in één of andere schaduw. En als ze je toch uit het oog verloren zijn dan gaan ze ook gebruik gaan maken van mortars om op de locatie te gaan vuren waar ze jou het laatst hebben gespot. Hoe je de missie ook volbrengt op het einde van het verhaal heb je het gevoel dat je als speler je eigen verhalen aan het schrijven bent.
Ook staat er geen score systeem in de weg om jou te pesten als je geen stealth hebt gebruikt. Er is wel degelijk een rating voor hoe goed je de missies hebt volbracht maar deze houdt met veel meer rekening dan alleen hoeveel mensen je hebt omver gemaaid of hoeveel keer je werd gespot. Heel veel missies zijn zelf puur op snelheid uit te spelen met een S rating los van hoe je tekeer gaat met je wapens. Er zijn wel items die een rating restrictie zullen afdwingen.

“Base Invaders”

De basis die je als speler opbouwt heeft ook een heel andere functie, toch als je beslist om de online functies te gaan activeren. Andere spelers kunnen namelijk jou basis binnendringen om proberen resources te stelen van je. Je dient als online speler dus ook rekening te gaan houden me (met) defensie op jou basis. Je kan de uitrusting van je personeel gaan verbeteren, je kan allerlei plaatsbare wapens gaan uitzetten op je basis die je eerder tijdens missies met het fulton systeem hebt “geleend” en je kan proberen zelf de andere speler te lijf gaan. Deze multiplayer integratie zorgt voor extra vertier voor spelers die daar zin in hebben. Het is op elk moment mogelijk om de online functie te activeren of te verbreken. Het is zelf volledig optioneel.
De basis invasie multiplayer component is voorlopig de enige multiplayer component dat Kojima heeft opgeleverd maar binnenkort komt er ook nog een volledig competitieve multiplayer download, Metal Gear Online, met verscheidene game modi. Deze download zal gratis zijn voor eigenaars van Metal Gear Solid V: The Phantom Pain en gaat de game een volwaardige multiplayer functie bieden waar spelers het in teams tegen elkaar gaan moeten opnemen.

Conclusie

Met Metal Gear Solid V: The Phantom Pain zet Hideo Kojima een absoluut meesterwerk neer. Mogelijks zelf de beste Metal Gear titel sinds het begin van de serie 28 jaar terug. Nu meer dan ooit begrijpen we dat Ground Zeroes wel degelijk meer een demo rol vervulde wat vermoedelijk ook financieel nodig was om The Phantom Pain ontwikkeling te verantwoorden. 

The Phantom Pain is groots in alle facetten van het woord. Hoe Kojima erin geslaagd is om een lineaire game met een diepe, soms wat gekke verhaallijn volledig om te draaien naar een spel waar de speler centraal staat en waar deze veranderingen toch niet in de weg komen te staan voor wat de serie net zo goed maakt, is ontzettend sterk! Metal Gear Solid V: The Phantom Pain maakt vlotjes kans om game van het jaar te worden en indien er een titel zou uitgaan voor het beste spel van de laatste tien jaar dan zal deze titel ook daar in de spotlights staan!