De laatste tijd lijkt het apocalyptische horror genre erg in trek te zijn, denk hierbij maar aan S.T.A.L.K.E.R. en aan Fallout 3. Metro 2033 is een First Person Shooter die zich ook in dit genre bevindt. We waren hier op de redactie dan ook erg benieuwd of Metro 2033 nog iets nieuws kan bijbrengen aan dit genre. Deze review is geschreven na het spelen van de PC-versie.
Metro 2033 is gebaseerd op het gelijknamige verhaal van de Russische schrijver Dmitry Glukhovski. Alles speelt zich af in de ondergrondse metro tunnels in Moskou. Daar bevinden zich de enige menselijke overlevende van een nucleaire ramp, die de stad heeft vernield en de lucht heeft vergiftigd. Jij speelt de rol van Artyom, die samen met zijn stiefvader is opgegroeid in een metrostation. Op een dag verschijnt Hunter op het station. Hij verteld dat het metrostation waar jij verblijft vernietigd dreigt te worden door de Dark ones. Dit zijn mutanten die je brein binnendringen, en je dingen laten zien en horen die zij willen. Hunter laat weten dat hij verder gaat op onderzoek. Hierbij vraagt hij aan jou om naar station Polis te reizen, om daar hulp te halen als hij zelf niet meer terugkeert. Aangezien dit ook het geval blijkt te zijn, zit er niets anders op dan naar Polis af te zakken.
Voordat je aan deze reis begint is er eerst een proloog missie waarin je wegwijs wordt gemaakt over de controls, bewegingen en acties. Na het bovenstaande verhaal mag je ammunitie en wapens bij elkaar zoeken en starten aan de tocht. Tijdens de eerste missies word je steeds vergezeld door enkele medemaats. Het valt al snel op dat Metro 2033 een lineaire First Person shooter is. Je kan zelf niet echt bepalen welke weg je volgt, in een ondergrondse tunnel zijn er sowieso al niet veel richtingen die je uitkan. Je wordt wel meteen meegezogen in de horror sfeer. De tunnels zijn bij momenten erg donker en je hoort steeds geluiden van grommende mutanten. Gelukkig is Artyom wel voorzien van een flashlight. Door een batterij eigenhandig op te laden krijg je zelfs meer lichtvolume. Je hebt ook een gasmasker ter beschikking. Die heb je telkens nodig als je de vergiftigde buitenlucht ingaat. Op je horloge kan je zien hoe lang je gasmasker nog effectief blijft. Het is noodzakelijk om tijdig een nieuwe filter in het gasmasker te steken, anders zal je beeld troebel worden en zal je uiteindelijk sterven. Je gasmasker kan ook schade oplopen tijdens gevechten. Daarnaast heb je nog een kompas en een aansteker op zak.
Aangezien er in het spel geen geld te vinden is, doen de kogels dienst als betaalmiddel. Dit zorgt af en toe wel voor een dilemma. Als je een aantal kogels uitgeeft om een beter wapen te kopen, dan kan het wel eens zijn dat je tijdens een vuurgevecht ineens zonder ammunitie komt te zitten. In dit geval kan je wel nog steeds rekenen op je mes. Doordat de kogels niet zo dik gezaaid zijn in het spel, is het soms beter om tegenstanders te vermijden. Als je in een kamp terecht komt waar een heleboel mensen staan, kan je er op een stealth manier langs proberen te sluipen. Hierbij moet je heel goed opletten voor boobytraps die her en der zijn verspreid. Als je bijvoorbeeld tegen een laag gespannen touw aanloopt zal er snel een heleboel volk op je hielen zitten. Na zo een nucleaire ramp zou je verwachten dat er eensgezindheid tussen de mensen zou zijn. Dit is echter niet het geval, want de overlevenden zijn onderverdeeld in verschillende kampen. Zo heb je de communistische en de fascistische aanhangers. Hierdoor krijg je niet enkel gemuteerde beesten die je willen vermoorden, maar ook mensen van vlees en bloed.
De graphics zien er erg goed uit. Ondanks dat je meestal in een grauwe omgeving rondloopt zijn de beelden toch om van te genieten. Vooral de lichteffecten zijn erg goed uitgewerkt. Dit merk je aan je eigen flashlight, maar ook aan de zonnestralen die je in verdere levels af en toe te zien krijgt. De controls zijn hetzelfde als bij de meeste shooters op PC. Hierdoor heb je ze al snel onder de knie. Wat wel nieuw is, is het gebruik quick time events. Als bijvoorbeeld een monster op je springt, moet je snel een bepaalde knop, die op het scherm verschijnt, een paar keer na elkaar snel indrukken om je los te trekken. Wat me wel een beetje stoort aan dit spel is het feit dat de actie een beetje slecht is verdeeld. Soms loop je tien minuten rond zonder dat je iemand tegenkomt, terwijl je op een ander moment ineens tien monsters gelijk achter je aan krijgt. Vooral bij de eerste missies miste ik bij momenten wel wat actie. Gelukkig geeft de sfeer wel het gevoel dat er op ieder moment iets kan gebeuren. Sommige missies zijn ook vrij eentonig. Een ander nadeel is de duurzaamheid van de game. De singleplayer krijg je in minder dan tien uren uitgespeeld. Doordat je niet echt keuzes kan maken in het spel, nodigt dit ook niet echt uit om het verhaal een tweede maal te doorlopen. Vooral het ontbreken van een multiplayer modus is een groot gemis te noemen.
Conclusie
Metro 2033 is al bij al wel een goede shooter te noemen. Vooral de beklemmende sfeer doet je bij momenten huiveren. Dit is vooral te danken aan de mooie graphics en het goede geluid. Daarbij krijg je nog een sterk verhaal wat de game spannend maakt. Helaas is er bij momenten wat te weinig actie, en ontbreekt een multiplayer modus. Dit maakt dat Metro 2033 misschien geen echte topper te noemen is. Maar voor gamers die houden van een spannende First Person shooter met een sterk verhaal, is het zeker een aanrader.