Metroid Prime 4: Beyond

Het afgelopen half jaar zijn er diverse trailers geweest van Metroid Prime 4: Beyond en die maakte mij niet altijd even enthousiast. Zo waren er beelden van Samus op een motor in een saai en generiek woestijnlandschap, en zag ik niet de charismatische spelwereld terug die Metroid Prime Remastered wel had. Later in het jaar kwamen er berichten over NPC's in de game, waarvan één wel zo ontzettend vervelend leek te zijn dat het weleens de spelervaring zou kunnen verpesten. Nu de game uit is en ik hem heb gespeeld, kan ik eindelijk bevestigen dat het allemaal wel meevalt.

Samus, de grootste heldin in gaming

Er is weleens de klacht dat vrouwen meer worden gezien als sekssymbolen en dat ze er alleen maar zijn om de man op wat voor manier dan ook te behagen. Nintendo moet dit hebben aangevoeld in het begin van de jaren 90 toen ze kwamen met Metroid, waarbij de grootste plottwist was, dat je met een vrouw aan speelde. 

In Metroid Prime 4: Beyond speel je met dezelfde Samus. Ze is nog altijd de supersoldaat in datzelfde pak, maar vele ervaringen rijker. Ze heeft zeer veel voor- en tegenslagen gehad en zal die nu ook weer verduren.

De game begint op de planeet Tanamaar, waar Samus naartoe wordt gestuurd omdat een onderzoeksinstituut wordt aangevallen door de beruchte Space Pirates. Het lijkt wel of je in een singleplayer campaign bent van Halo. Overal om je heen wordt gevochten door mensen met harnas aan en jij loopt daar een beetje doorheen, terwijl de besturing wordt uitgelegd. 

Een officier legt uit dat je naar de hangar moet, want daar is het artefact waar het allemaal om draait. Na wat omwegen en een paar gevechten kom je aan bij de hangar en zie je dat de vijand al enorm zijn best doet om dit geliefde object mee te nemen. Je komt net op tijd om dit te stoppen. Dit gaat niet helemaal goed en de vijand weet het te beschadigen, waarbij het lijkt alsof dit heilige stukje staal explodeert.

n het eerstvolgende beeld zie je Samus in een compleet andere wereld. Deze compleet onbekende wereld zal ze volledig moeten verkennen om te achterhalen hoe ze weer terug kan komen in een wereld waar de mens domineert. Nu is de game echt begonnen.

Een diverse spelwereld

De spelwereld is prachtig. Je begint in het bosrijke Fury Green. Hier ontmoet je Myles MacKenzie. Dit is de NPC waar ik het eerder over had. Het is een stereotype nerd met een bril en irritante stem en hij gedraagt zich ook zo. Hij lijkt een typische cartooneske, hardwerkende hacker die meer vervelend overkomt dan handig. Ik moet hierbij zeggen dat je hem zelden ziet in de game. Deze introductie duurt ongeveer een kwartier en daarna ga jij verder en blijft hij achter om de wereld op afstand te onderzoeken. Vanaf dat moment heb je geen last meer van hem, dus alle commotie om dit personage is naar mijn mening erg overdreven. 

Fury Green bestaat uit een bos met in het midden een enorme boom, die me heel erg doet denken aan de Hometree in Avatar. Hij torent flink boven de andere bomen uit en is daarmee het herkenningspunt van dat gebied. 

Op den duur ga je uit het bos en kom je in een enorme woestijn, die fungeert als hub voor de spelwereld. De woestijn is enorm en er is niet veel te doen, maar vanuit deze enorm hete zandbak reis je naar belangrijke plekken.

De gameplay is typisch Metroid. Of je nu de 2D-variant speelt of Metroid Prime, die in first-person zijn, het draait allemaal om verkenning. Alle gebieden hebben een eigen thema en jij moet van het ene naar het andere gebied gaan om abilities vrij te spelen die jou verder brengen in de game.

In eerdere versies hadden ze niet een centraal punt die alle gebieden met elkaar verbond. Je liep van de ene biome naar de andere. Nu is er een enorme woestijn die alles met elkaar verbindt. Hoewel er in de woestijn niet veel is te doen, heeft het daarmee wel degelijk een functie. 

VI-O-LA

Om snel door die woestijn te reizen krijgt Samus op den duur haar VI-O-LA. Dit is een motor die met ongeveer 750 km/h door de woestijn raast. Ik denk dat je zonder woestijn en motorrijtuig deze game prima had kunnen maken, maar het is wel erg leuk om te springen van duin naar duin en af en toe een monster neer te maaien met het kanon dat de motor bemand. 

Niet alleen de VI-O-LA is iets dat je jezelf toe kunt eigenen, maar er zijn ook diverse upgrades die je in het verloop vrij speelt. Je zult in de regelmaat weer terugkomen in gebieden waar je al bent geweest, omdat daar iets is dat je eerder niet kon openen, maar nu wel. 

Er zullen mensen zijn die naar trailers van de game kijken en een klein beetje op het verkeerde been worden gezet. Voor hen wil ik zeggen dat dit geen shooter is zoals DOOM, net zoals DOOM geen Metroidvania is. Verwacht niet dat deze game boordevol actie zit. 

Het feit dat deze game geen echte shooter is, merk je direct. De combat is daar meestal wat te eenvoudig voor. Op het moment dat je mikt schiet je cursor als een magneet naar de vijand en kun je hem helemaal volstampen met lood, lasers, granaten, ijs, vuur en wat je allemaal kunt gebruiken om een vijand mee te vernietigen. 

Dat betekent niet dat deze game geen uitdagingen kent. Zo zijn er eindbazen en daar moet je wel degelijk goed mikken. Er zit aim-assist in de besturing, maar je moet wel je pookje gebruiken om de cursor bij te stellen om een gevoelige plek van de eindbaas te raken. Eindbazen zijn dan ook zeker een uitdaging. Er zijn er echter maar een paar, dus het is ook niet zo dat als je hier niet van houdt je de game beter niet kunt spelen. 

Vloeiende gameplay

Wat ik niet onvermeld kan laten, is hoe ontzettend vloeiend de game draait. Ik speel graag op handheld games en deze game draait op de Nintendo Switch 2 in performance mode met een iets lagere resolutie met een verbluffende 120FPS.. Als je naar de graphics kijkt van de game is dit een enorme prestatie. De ontwikkelaars hebben overduidelijk hun best gedaan om alles te optimaliseren tot het allerhoogste niveau. Ik heb geen moment last gehad van framedrops of vertragingen. Dat is uniek voor de consoles van Nintendo. 

Voor mensen die de oude Nintendo Switch nog gebruiken en de game willen spelen heb ik goed nieuws. De prestaties zijn daar misschien wat minder, maar ook zeker niet slecht. De resolutie is misschien wat lager, maar de framerate komt zelden onder de 60FPS. 

Betekent dit dat het allemaal helemaal geweldig is? Het antwoord is helaas: niet helemaal. 

Checkpoints, cutscenes en groene krystallen 

Het begin van de game is prima, maar naarmate de game vordert, kan de game op momenten opeens erg moeilijk worden en ga je weleens dood. In veel gevallen zijn er vaste save points, maar ook zijn er momenten dat er checkpoints zijn. Met checkpoints bedoel ik dat voor een bepaalde gebeurtenis de game vanzelf de progressie opslaat.

Wat ik niet begrijp, is dat de ontwikkelaars hebben gekozen dat met de checkpoints je teruggezet wordt naar een moment in de game vlak voor een cutscene. Je gaat dan dood, kiest om terug te gaan naar een checkpoint, zet twee stappen en dan krijg je een cutscene te zien die je al kent. Sommige kun je skippen, maar veel zijn dat ook niet en het slaat voor mijn gevoel helemaal nergens op. Het is een praktijk die twintig jaar geleden in bijna iedere game terugkwam , maar inmiddels bijna niet meer. In Metroid Prime 4 gebeurt dit bijna constant.

Ik heb nog één advies dat ik graag wil geven, dat helaas het een beetje op spoiler-gebied zit. Op het moment dat je VI-O-LA hebt en je de mogelijkheid hebt om door de woestijn te rijden, is het zeker aan te raden direct over de groene kristallen te rijden die je overal in de woestijn tegenkomt. Je moet namelijk een bepaalde hoeveelheid hiervan hebben en dit wordt pas echt duidelijk als je erg laat in de game bent. Je wordt erg slecht geïnformeerd dat je die groene kristallen moet verzamelen om naar het laatste gedeelte van de game te gaan en je kunt dan ook maar beter zo snel mogelijk beginnen met het verzamelen. 

Dit is ook hét grootste nadeel. Tegen het einde van de game liep ik tegen een vrij nare verrassing aan, namelijk het vooruitzicht dat ik uren moest gaan grinden met mijn motor om voldoende kristallen te verzamelen. Dat is niet meer van deze tijd en het is voor mijn gevoel ook volstrekt onnodig.

Een overgroot deel van de game is Metroid Prime 4: Beyond een heerlijke game. Hij ziet er prachtig uit en draait even vloeiend als een hazewindhond met doping. Een leuke game voor de Nintendo-liefhebber die nog even lekker wil scoren zo vlak voor de feestdagen. 

Conclusie:

Metroid Prime 4: Beyond is een prachtige game. De magie van het verkennen van een mooie spelwereld is er nog altijd en ondanks een enkele NPC die niet geweldig is, heeft deze game mij iedere seconde gefascineerd. Niet alleen door de geweldige spelwereld, maar ook door de snelheid en hoe vloeiend deze game blijft draaien op deze nieuwe console van Nintendo.