In het najaar van 2007 werd Metroid Prime 3: Corruption uitgebracht voor de Nintendo Wii. Met dit spel is er een einde gekomen aan één van de meest indrukwekkende trilogieën die de gamegeschiedenis gekend heeft. Althans, dat is de mening van ondergetekende en waarschijnlijk ook van vele andere gamers die Nintendo een warm hart toedragen. Over één ding kunnen we het allemaal eens zijn: Metroid Prime was gewoon een ontzettend goed uitgewerkte trilogie. Nu we twee jaar verder zijn, heeft Nintendo alle de games nogmaals uitgebracht op één schijf, met ondersteuning voor breedbeeld en met Wii-besturing. In deze review geven we aan waarom je deze game wel of niet zou moeten kopen.
Eigenlijk zijn er weinig redenen op te noemen waarom je de game niet zou moeten kopen. De beste reden die je verzinnen kunt, is dat je alle drie de delen al hebt. Ondanks dat de Wii-besturing een stuk beter is ten opzichte van de besturing op de GameCube, is dit geen absolute reden om het spel aan te schaffen. Metroid Prime en Metroid Prime 2: Echoes zijn al redelijk oude games en eigenlijk is het enige echte nieuwe de besturing en om daar nu vijf tientjes voor neer te tellen… Ik denk niet dat het je aan te raden is. Bovendien is Metroid Prime 3: Corruption exact hetzelfde als het origineel.
Heb je de drie games nog niet, dan zijn er redenen te over om de game wel aan te schaffen. Metroid Prime kent namelijk niet echt een genre waartoe je het kunt rekenen. Er zijn stukken waarbij je denkt dat je een shooter aan het spelen bent, stukken waarbij RPG-elementen een belangrijke rol spelen en stukken waarbij de game op een platformer lijkt. Je verkent uitgestrekte werelden, wordt steeds iets sterker en je krijgt de nodige wapens en upgrades. Hoofdrolspeelster Samus Aran krijgt steeds meer nieuwe vaardigheden, die ze gebruiken kan om nieuwe gebieden te bereiken. Sommige gebieden zijn namelijk niet direct bereikbaar en vereisen bepaalde vaardigheden, vizieren of wapens. Dat zelfde geldt voor de vijanden die je het leven zuur proberen te maken gedurende de game.
Naast het feit dat de gameplay zeer divers en ontzettend goed uitgewerkt is, is het audiovisuele aspect ook fantastisch. Qua graphics is het spel misschien wel van een wat lagere standaard dan dat we anno 2009 gewend zijn, maar destijds zag het er fenomenaal uit. De grootste gebieden stralen echter nog steeds een geweldige sfeer uit. Vooral in de eerste twee delen, die minder filmisch zijn dat het laatste, is de sfeer absoluut fantastisch. Dit is vooral te danken aan het feit dat je het gevoel hebt dat je alleen bent op de diverse planeten. In deel drie is de sfeer op een andere manier geweldig. Hier heeft Retro er namelijk voor gekozen om meerdere mensen op de planeet te droppen. Daarnaast is er voice-acting aanwezig, wat er voor zorgt dat er een filmische sfeer ontstaat. Wel heel anders dan de eerste delen, maar toch wel erg indrukwekkend.
In eerdere artikelen over de serie heb ik wel eens gezegd dat Metroid Prime eigenlijk een kunststukje is. Zoals hierboven al vermeld werd, zetten de graphics een geweldige sfeer neer, maar het beste van de game is misschien wel de muziek. Zelden zijn er zulke prachtig gecomponeerde tracks ten gehore gebracht in een game. In de eerste twee delen versterken ze het gevoel dat je alleen bent, terwijl er in het derde deel voor een Hollywood-achtige soundtrack gekozen werd.
Metroid Prime is ongetwijfeld het beste deel van de reeks, omdat het allemaal erg nieuw en origineel was qua gameplay. Echoes stond vooral bekend om de geweldige eindbazen, die overigens erg pittig waren. De game deed iets nieuws met de donkere en lichte wereld, maar werd over het algemeen net iets minder ontvangen dan het eerste deel. Corruption vernieuwde op het gebied van besturing en gaf daarmee zijn visitekaartje af. Daarnaast ging het de filmische kant op, wat voor sommigen en groot pluspunt was en voor anderen een lichte teleurstelling. Alle drie de games nemen per stuk zo’n vijftien uur in beslag, dus een uurtje of 45 kun je je wel met de trilogie vermaken.
Conclusie
De Metroid Prime Trilogy kost ongeveer vijftig euro en geeft je drie fenomenale games. Als je de games al in je bezit hebt, is het niet noodzakelijk ze aan te schaffen, omdat er buiten de besturing vrijwel niets is veranderd. Ben je nog niet bekend met de trilogie, dan kan ik je zeker aanraden om er eens kennis mee te maken. De games kennen een enorme veelzijdigheid aan gameplay en kennen dankzij de mooie graphics en de magistrale soundtrack een enorm indrukwekkende sfeer. De games zijn uitdagend en origineel en zullen je de nodige uren vermaak bieden. Een trilogie die je als gamer eigenlijk niet mag missen.





Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie