De term mobiele game is er een die in de afgelopen jaren steeds meer een negatieve naklank heeft gekregen. Games voor tablets en smartphones worden vaak gezien als inferieur, gemaakt zonder liefde en geproduceerd voor het geld. En dat is gedeeltelijk te danken aan bedrijven die hun spellen zó vol stoppen met microtransacties en pay-to-win-formules dat ze nagenoeg onspeelbaar worden zonder. Mobiele games waren echter ooit heel wat anders. Natuurlijk, ze hadden lagere productiewaardes dan spellen voor klassieke handhelds en consoles, maar ze hadden een duidelijke eigen aantrekkingskracht waaraan je ze direct kon herkennen. En in Mushroom Wars 2 zie je daar nog wat van terug.
MW2 verscheen oorspronkelijk in 2016 voor iOS en kwam sindsdien naar de PC en verschillende consoles. Helaas had onze redactie eerder nooit de tijd voor handen om het spel onder de loep te nemen. Met de recent verschenen Switch-port van de game kregen we toch nog een kans, die we maar wat graag aannemen. Een spel dat oorspronkelijk voor smartphones verscheen, zal immers heerlijk spelen op het grote touchscreen van de Switch, toch?
Why?
Helaas is dat niet het geval. Hoewel de game in theorie makkelijk te spelen zou moeten zijn zonder gebruik van de JoyCons, ontbreekt ondersteuning voor deze besturingswijze volledig. Hierdoor ben je aangewezen op de traditionele analoge sticks en actieknoppen die we gewend zijn en die simpelweg niet hetzelfde niveau van precisie weten te behalen. Gelukkig is dit geen gigantisch euvel, maar wel een opvallende ontwerpkeuze van ontwikkelaar Zillion Whales, en bovendien slechts een van velen.
Wanneer je het spel begint, begin je waarschijnlijk met het (deels) doorlopen van de nagenoeg verhaalloze campaign. In honderd levels –wat betekent dat de DLC die reeds verschenen is niet bij deze versie zit— leer je hoe je legertjes van paddenstoelmannetjes aanstuurt, leer je over de drie soorten gebouwen die je kunt bouwen en maak je kennis met de speciale krachten die de helden van de paddenstoelenrassen tot hun beschikking hebben.
In een soort RTS light-stijl moet je in elk level het speelveld, of specifieke delen ervan, veroveren terwijl jij het geheel in vogelvlucht overziet. In tegenstelling tot de traditionele real-time strategy games kun je er echter niet zelf nieuwe gebouwen bijzetten of verschillende soorten troepen maken, waardoor je opties vrij beperkt zijn. Het duurt dan ook niet lang voordat alle levels, ondanks de gimmicks die zo nu en dan de boel opschudden, op elkaar beginnen te lijken, hetgeen doortrekt naar hoe je het spel speelt.
RUSH!
In normale RTS-games zijn er verschillende soorten units of zelfs rassen die ieder hun eigen sterke en zwakke kanten hebben. Niet in Mushroom Wars 2. Elk paddenstoelenras heeft zijn eigen gebouwen, maar de krachten die ze hebben zijn identiek, waardoor ze feitelijk niets meer zijn dan pallet swaps. De enige strategische keuze die je kunt maken bij de opzet van je leger, is wie je de leiding geeft. Die leider heeft namelijk vier skills zijn tot beschikking, die het tij van een gevecht in theorie kunnen keren en daarmee strategische diepgang aan het spel moeten toevoegen. In werkelijkheid is er echter maar één winnende strategie: meer is beter.
De mushroom men dienen niet enkel als je legertje dat vijanden aanvalt, maar ook als de HP van je gebouwtjes. Heb je vijftig ventjes in je toren en stuur je de helft eropuit? Dan heeft je toren direct de helft van zijn HP verloren, waardoor die kwetsbaarder wordt voor vijandelijke aanvallen. Het voortdurend en rap produceren van meer kanonnenvoer is dan ook een must als je in de aanval wilt gaan of als je jouw gebied wilt verdedigen.
Natuurlijk moet je tactisch denken om binnen dit scenario een goed einde teweeg te brengen. Wanneer stuur je units eropuit en wanneer bouw je je reserves op? Welke gebouwen val je aan en wanneer gebruik je de skills van je leider? Dit zijn allen dingen die je in overweging moet nemen en voor een RTS is dit de basis waarop voortgebouwd moet worden. In Mushroom Wars 2 is dit echter de hele beleving en dat is wat ik bedoelde toen ik zei dat het duidelijk een mobiele game is. Het spel is simpel qua opzet en heeft niet teveel diepgang, zodat je het snel en makkelijk op kunt pakken als je even je darmen aan het legen bent; precies zoals een dergelijke game hoort te zijn. Maar dit is niet Mushroom Wars 2 op iPhone en iPad, maar Mushroom Wars 2 op Nintendo Switch, die in het hogere prijssegment van indie-titels zit. En daarvoor voelt de campaign wat te karig. Maar allicht kan de multiplayer soelaas bieden.
Wat gebeurt er?
Toen ik van de campaign naar de multiplayer ging, werd ik direct in de eerst match al onaangenaam verrast. Niet door problemen met de matchmaking of door technische issues, maar doordat het leek alsof ik een ander spel speelde. In de singleplayer zag je de HP van de gebouwen van je tegenstanders, wanneer je kon upgraden en wanneer een van je gebouwen in gevaar was. Niet in de multiplayer.
Hier moet je zelf alles in het oog houden en zijn de visuele hints waar je in de singleplayer op bent gaan vertrouwen nergens te vinden. Wederom, geen gigantisch probleem, maar wel nogmaals een opvallende ontwikkelkeuze. Een singleplayer moet je immers voorbereiden op het online gebeuren, vooral als dit het hart van je spel is, hetgeen bij MW2 overduidelijk het geval is. Het spel is namelijk een heel stuk vermakelijker wanneer je het op die manier speelt.
Het gebrek aan visuele hints in je sessie maken het geheel een stuk hectischer dan dat het in de singleplayer was, waardoor je het gebrek aan opties en diepgang al snel niet meer door hebt. Je bent immers te druk met het voortdurend reageren op je tegenstander(s) en het bouwen van een tegenoffensief. Ook hier is de game terug te leiden naar zijn mobiele roots. Het is namelijk het leukste als je het samen met vrienden speelt, bij voorkeur in dezelfde kamer. En door de lage instapdrempel is het niet al te moeilijk om deze op te trommelen. Ik waag echter te betwijfelen of jullie hier lang plezier van gaan hebben, zelfs als je in acht neemt dat er tientallen maps zijn.
Conclusie
Als een mobiele, simpele RTS-game is Mushroom Wars 2 best een aardig spelletje. Als een Nintendo Switch-game waar je redelijk diep voor in de buidel mag tasten is het wat karig. De game kan best leuk zijn, maar is dat vooral als iets dat je snel even tussendoor doet om wat tijd te overbruggen. Een Nintendo Switch is echter nu eenmaal niet zoiets dat je even uit je broekzak trekt. En bij langere speelsessies begint het gebrek aan diepgang en complexiteit, vooral in de singleplayer, al snel de overhand te nemen.