Kan jij een fikse uitdaging op zijn tijd waarderen? Kick jij op een sterk verhaal? Is jouw honger naar een ijzersterke game niet te stillen? Mocht je antwoord op de bovenstaande vragen ‘ja’ zijn, dan is Narco Terror wellicht niets voor jou. Ben jij echter iemand die wel houdt van iets vreemds op momenten, lees dan gerust verder. Narco Terror een vreemde game noemen gaat wellicht wat ver, maar echt verzadigd voelden wij ons niet toen de credits olijk over het scherm rolden. De titel van de game klinkt explosief, terroriserend en lijkt steek te houden met drugs, maar verslavend was het niet.
Stefan
Narco Terror trapt furieus af met een introductiescène waar de heren van The Expendables nog een flinke punt aan kunnen zuigen. Hoofdpersoon van dienst sprint zijn benen onder het lijf vandaan om vervolgens met een flinke sprong een helikopter vast te grijpen, de ruit kapot te slaan en de piloot een enkeltje naar beneden cadeau te doen. Vervolgens ontdek je dat je dochtertje is ontvoerd, wat jij natuurlijk niet zomaar over je heen laat gaan. Een achtervolging door tropische wouden, havens en bunkers staat je te wachten, wil je je dochtertje ooit nog in je armen kunnen sluiten.Laten we positief beginnen, door een flink pluspunt te noemen van de game. Co-op, zowel online als offline. Games met een maat spelen is leuk! Veel ontwikkelaars lijken te vergeten dat er gamers zijn die graag een game met meerdere tegelijk spelen. Ontwikkelaar Deep Silver is echter de held van de dag, door de alom geroemde functie in de game te stoppen, wat het spelen van Narco Terror dan ook een stuk plezanter maakt.
Narco Terror neemt zichzelf niet serieus en daar knelt het schoentje. Een game die zichzelf niet serieus neemt, kan best tof zijn. Vaak is het zelfs glimlachen geblazen, maar in het geval van Narco Terror is het eerder wenen geblazen. Waarom? De gameplay is simplistisch, wat prima is, indien het wordt gecompenseerd door een goed verhaal of een opbouwende moeilijkheidsgraad. Geen van beide is van toepassing op Narco Terror. Vooral dat laatste punt, de moeilijkheidsgraad, is een doorn in het oog. Wij speelden de game op ‘hard’, wat naast ‘hardcore’ het moeilijkst is. Feit is dat ‘hard’ helemaal niet hard is. Wij stierven meer door elkaars fratsen dan door de loeiharde tegenstand. De game wordt nergens moeilijk, waardoor je veel te snel en vooral veel te gemakkelijk door de levels huppelt.
Dit huppelen gebeurt echter vrij simplistisch. Narco Terror is een twin-stickshooter, met daarnaast de functie om je kogels te upgraden, wapens aan te schaffen en te upgraden, te springen en granaten te gooien. Herladen hoef je niet doen en je basispistool heeft oneindige ammunitie, waardoor je nooit om kogels verlegen zit.
Sander
Dat Narco Terror in alles wat de game uitstraalt een dertien-in-een-dozijn-shooter is, dat moge duidelijk zijn. De game heeft zo goed als geen verhaal en nodigt de gamer zelden uit om verder te spelen. Het spelen met twee spelers is inderdaad van grote toegevoegde waarde, want ik had mijzelf de game niet alleen op een vrije avond zien uitspelen. Het is een feit dat je de game binnen een uur of vijf al helemaal hebt doorlopen, dus één avond was in dat geval voldoende geweest.
De kracht van de game lijkt dus te liggen in het plezier hebben met een maat. Toch vertoont dit pluspunt hier en daar wat scheurtjes. Zo kunnen speler 2 tot en met 4 ten alle tijden ten tonele verschijnen, maar wanneer deze even de sessie verlaat, dan kan het vervolgens helemaal opnieuw beginnen met het opbouwen van een arsenaal. Wapens zijn namelijk niet meer geüpgraded. Er is dus eigenlijk maar één oplossing voor handen: de game in één ruk uitspelen.
Bij het beoordelen van een game als Narco Terror moet er gekeken worden naar het specifieke genre. De game is duidelijk over-the-top, maar dat is wat de ontwikkelaar voor ogen had. De game is simplistisch, maar ook dat had de ontwikkelaar zelf voor ogen. Tel daar het relatief lage prijskaartje bij op en je komt tot de conclusie dat Deep Silver enkel en alleen de bedoeling had om je een paar uurtjes hersenloos schieten voor te schotelen. Als wij ons dan toespitsen op de prijs/kwaliteitsverhouding, dan kunnen wij niets anders concluderen dan dat de prijs te hoog ligt.
Conclusie
Narco Terror is zoals gezegd een dertien-in-een-dozijn shooter. In het genre twin-stickshooters is er veel beter te krijgen en daarom raden wij eigenlijk iedereen aan om verder te kijken dan hun neus lang is. Narco Terror biedt een paar uur hersenloos schieten, alleen of voor meerdere spelers. We moeten beamen dat de game ongetwijfeld een glimlach op je gezicht zal tonen, maar daar zijn goedkopere alternatieven voor in het leven.