Ik vind het altijd leuk om mensen in een eigen taaltje of dialect te horen praten. Vaak kan ik er niets van volgen, maar de vindingrijkheid in woordgebruik is voor mij genoeg. Sinds ik als noorderling in Brabant ben gaan studeren, heb ik al heel wat nieuwe woorden opgepikt. Zo betrap ik mezelf erop dat ik bij een bezoek aan noordelijkere regionen regelmatig iemand vaarwel zeg met houdoe, met gefronste blikken tot gevolg. Geen enkel dialect kan echter mijn taalkennis in korte tijd met meer woorden laten stijgen, dan het Nintendo DS-spel Naruto: Ninja Destiny heeft gedaan.
Ninja Destiny betekende voor mij de eerste kennismaking met het populaire animékarakter Naruto. Hierdoor ben ik, zij het op een wat stroeve wijze, in aanraking gekomen met termen als ‘jutsu’ en ‘hotage’. De verhaalmodus is schuldig aan deze stroeve kennismaking. In de zeer korte Story Mode wordt namelijk een bijzonder gefragmenteerd verhaal verteld. Ruim zestig afleveringen van de tekenfilms worden in een tijdsbestek van tien gevechten gepropt. Hoewel fans van de animéserie misschien nog een rode draad kunnen ontdekken, is dit voor de leek totaal onmogelijk. Nog voordat er ook maar een klap is uitgedeeld, ben je al bedolven onder allerlei niet nader toegelichte termen. Hierdoor bevat het verhaal meer los zand dan in de Sahara te vinden is.
In feite is Ninja Destiny een opgeleukte versie van het eerder in Japan verschenen vechtspel ‘Naruto: Shinobi Retsuden’. Verschil met de Japanse versie is vooral te vinden op het grafische vlak. De framerate is opgevoerd en de karakters zijn net iets scherper weergegeven. Deze verbeteringen zorgen ervoor dat Ninja Destiny een grafisch bijzonder mooie game is. Dankzij de verbeterde framerate worden de mooie driedimensionale beelden soepel op het scherm van je DS getoverd. De verschillende karakters kunnen hierdoor naar hartenlust hun ninjavaardigheden gebruiken.
Hoewel, naar hartenlust suggereert dat er een variëteit aan verschillende vaardigheden te gebruiken is. Dit valt in de praktijk echter vies tegen. Ninja Destiny strandt namelijk in toegankelijkheid. Door het ontbreken van een gedegen uitleg van de controls, lijkt alles in de eerste minuten nogal snel te gaan. Maar al snel blijkt dat een uitleg van de controls ook ronduit overbodig is, omdat deze voor iedereen te begrijpen zijn. Twee knoppen zijn gewijd aan standaardaanvallen, een knop aan springen en een knop aan een speciale aanval. Blokken doe je met de rechterschouderknop. Wanneer je in de lucht bent, kun je werpsterren op je tegenstander afvuren. Combinaties zijn slechts in beperkte mate mogelijk, zodat een kind al vrij snel de was kan doen.
Dat is dan ook het grote probleem van de besturing: het werkt naar behoren, maar is behoorlijk simpel. Die eenvoudigheid leidt ertoe dat je al snel meerdere malen achter elkaar dezelfde aanvalscombinaties uitvoert. Daarnaast kan de computergestuurde tegenstand al snel niet meer voldoende weerstand bieden, zelfs niet op de beschikbare hogere moeilijkheidsgraad. Dit komt vooral doordat er bijzonder krachtige speciale aanvallen beschikbaar zijn, die de computergestuurde vijanden om de één of andere reden niet al te frequent willen inzetten.
Voor deze speciale aanvallen dien je gebruik te maken van spirituele ninjakracht, die chakra genoemd wordt. Deze spirituele kracht wordt weergegeven in de chakrameter, welke onder de balk met levensenergie staat. Chakra kan bijgevuld worden door normale aanvallen los te laten op de tegenstander, of door vijandelijke aanvallen af te weren. Wanneer de meter gevuld is, kun je in ruil voor 75% van de meter de speciale aanval van een personage inzetten.
Helaas is de balans tussen de vijftien verschillende vechters onevenwichtig als gevolg van deze speciale aanvallen, doordat er een groot verschil in toegediende schade zit. Zo heeft Naruto zowel zijn Rendan jutsu, die rond de 40% schade toedient aan de levensbalk van de vijand, als zijn Rasengan jutsu, die maarliefst 75% schade doet. Er zijn echter ook strijders die slechts één speciale aanval hebben met maar 30% schade tot gevolg, waardoor deze personages een significant nadeel hebben ten opzichte van andere vechters. Voordelen als meer fysieke kracht of meer beweeglijkheid om deze ongelijkheid te compenseren zijn niet of nauwelijks aanwezig.
In gevechten tegen computergestuurde tegenstanders is deze ongelijkheid echter niet een erg groot probleem. Dit komt doordat de tegenstanders in de korte Story Mode en de eveneens niet bijster uitgebreide Single Player niet altijd lijken te begrijpen dat een pak rammel niet noodzakelijk is, maar dat ze aanvallen ook kunnen ontwijken. Wanneer je goed timet, kun je met een stap opzij de driedimensionale ruimte gebruiken om aanvallen te ontwijken en een tegenaanval in te zetten. Een tweede ontwijkmogelijkheid is er door te teleporteren, in ruil voor 25% van je chakrabalk. Via deze teleportatie kun je jezelf achter de rug van een tegenstander verplaatsen, zodat je een tegenaanval kunt inzetten. Hiermee kun je jezelf uit vele hachelijke situaties redden.
Mocht je onverhoopt toch door de tegenstander in het nauw gedreven zijn, dan kun je via het touchscreen nog voorwerpen gebruiken. Voor elke tweekamp krijg je zes willekeurig toegewezen voorwerpen, variërend van extra levensenergie tot dubbele aanvalskracht, waarmee je de ‘best-of-three’ gevechten tot een goed einde kunt brengen. Deze voorwerpen zijn op zich interessant, ware het niet dat ze slechts zelden nodig zijn om het pleit in jouw voordeel te beslechten. Dit alles met dank aan de matige tegenstand die de computer jou biedt. Mocht je een vriend hebben die het spel ook aanschaft, dan kan het tactisch inzetten van voorwerpen echter wel cruciaal en interessant zijn. Jammer genoeg is voor een potje Multiplayer vereist dat beide spelers een exemplaar van het spel hebben.
Conclusie
De variatie in taalgebruik in de Story Mode van Ninja Destiny is absoluut bovengemiddeld te noemen. Grafisch is Ninja Destiny eveneens goed verzorgd. Helaas gaat dit niet geheel op voor de overige aspecten van het spel. De rest van het spel komt eenvoudigweg diepgang tekort om het spel boven de grijze middelmaat uit te laten stijgen. De Story Mode en Single Player zijn niet uitgebreid genoeg om op lange termijn boeiend te blijven. Dit euvel wordt versterkt door de gameplay, die net iets te toegankelijk is om het spel interessant te houden. Een leuke meerspelermodus had het spel interessant kunnen houden, maar daarvoor heb je helaas twee exemplaren van het spel nodig. Naruto: Ninja Destiny legt een fundering waar het inmiddels aangekondigde vervolg op kan voortborduren. Doordat het spel niet diepgaand genoeg is om zich boven de middelmaat te verheffen, is het echter verstandiger dit tweede deel af te wachten.