Hoewel er de afgelopen jaren geen tekort meer is aan JRPG’s, verschijnen Japanse SRPG’s als Fire Emblem en Disgaea nog altijd maar mondjesmaat in Europa. Een nieuwe franchise in dit genre is dan ook een redelijke speciale gebeurtenis, waar wij graag deel van uitmaken.
Dat Natural Doctrine van Japanse makelij is, zou je niet gelijk zeggen als je screenshots van de game ziet. Met orcs, goblins, trollen en skeletten doet de game namelijk meer denken aan een Westerse creatie. Ontwikkelaar Kadokawa Games toont zich hiermee bereid om risico’s te nemen en haalt daarmee direct een wit voetje binnen. Hun creatieve waaghalzerij gaat echter veel verder dan alleen het aanboren van Westerse folklore.
Het traditionele SRPG-systeem moedigt je aan om zoveel mogelijk units op een (groep) vijanden te hopen. Je kunt units dan naast elkaar zetten of ze koppelen om een boost te krijgen. Natural Doctrine spoort je juist aan om units uit te splitsen om zo meer grond te dekken. Door je aanvallen op een unit te richten en zo links te maken, versterk je jouw aanval. Hierbij geldt de grondregel dat de link sterker wordt als de afstand tussen de karakters langer is. Als je iets ingewikkelder gaat werken, mik je op meerdere karakters. Als de aanvalslijnen elkander kruisen, krijg je ook een skill link. Ook hier is de afstand een belangrijke factor.
Maar belangrijker dan skill links, is initiative. Elk karakter heeft een beurt waarbij het kan aanvallen. Door de goede skills op het juiste moment te gebruiken of karakters vanaf de goede plek het offensief in te laten zetten kun je deze volgorde onderbreken en de beurt van je andere karakters vervroegen. En als je dan helemaal slim speelt en karakters op reserve zet, kun je beurten blijven stelen als je de volgende vijand met initiative weet te doden.
Hoe goed het concept ook is, in de praktijk blijkt het lang niet altijd goed te werken. De game is te beknopt in het toelichten van het behoorlijke vernieuwende gevechtssysteem, waardoor het lang duurt voordat je er het maximale uit kan halen. En dan nog is het vaker frustrerend dan wat anders. Wat jij kan, kunnen vijanden namelijk ook. Prima dat ze beurten stelen, dat is hun goed recht. Maar wanneer er zoveel vijanden op het veld zijn dat je tijdens hun beurt rustig een glaasje Cola kunt gaan drinken, urineren en een sigaretje roken en vervolgens ook nog deze review kunt gaan lezen, dan wordt het een verdomd saaie ervaring. En dan denk je dat het eindelijk voorbij is, maar dan hebben ze reserves opgesteld en begint het feest opnieuw.
Als je de O-knop ingedrukt houdt, dan kun je de beurten iets sneller laten verlopen. Maar dan komt de spreekwoordelijke strop. Natural Doctrine is namelijk tandenknarsend moeilijk. De levels zijn zo opgezet dat er eigenlijk maar één strategie is om te winnen. Vijanden reageren namelijk altijd op exact dezelfde manier op jouw acties, waardoor het een kwestie is van trial and error. Een vreemde keuze, die in combinatie met algemene traaaaaaaaagheid van de game de ervaring behoorlijk drukt.
En toch, toch bleef ik de game spelen. Absoluut niet om het dertien in een dozijn verhaal dat mij probeert aan te spreken en gedeeltelijk om mijn professionele nieuwsgierigheid te verzadigen, maar vooral omdat de game zoveel in huis heeft en ik bleef hopen dat dat tot uiting zou komen. Met elk nieuw karakter komt er weer een nieuwe laag diepgang in het gevechtssysteem, maar als de lagen zich stapelen wordt het al snel een wankel geheel.
Buiten de singleplayer is er ook een multiplayer aspect aanwezig in Natural Doctrine, welke wij graag hadden besproken voor de review. Doordat wij de game echter al voor release in handen hadden, waren de servers nagenoeg leeg.
Conclusie
Natural Doctrine haalt de J uit JRPG en vervangt het door een M van masochist. Je moet namelijk wel heel erg houden van vernedering om deze game op te pakken als je niet al heel erg bedreven bent in het TRPG-subgenre. En zelfs als je games als XCOM en Tactics Ogre aan de lopende band verslindt, moet je je afvragen of je het nog steeds leuk vind als de uitdaging meer zit in de game-mechanieken dan de vijand.