Basketbal is in de Benelux maar een slap aftreksel in vergelijking met de status van de sport in Amerika. Daar is basketbal samen met American football zo'n beetje belangrijkste sport van het land. Bijna dagelijks lopen enorme sporthallen vol om de grote sterren te zien spelen. Geen wonder dat 2K Sports basketbalgames jaarlijks met hoge verwachtingen onthaald worden door de fans. Wij zijn voor jullie nagegaan of die verwachtingen ook terecht waren.
Jaarlijks vechten 2K Sports en EA een bikkelharde strijd uit wat betreft basketbal. Vorig jaar trok 2K dankzij de toevoeging van de Shot Stick aan het langste eind. In 2K7 is dit verder uitgewerkt. Zo heb je nu nog meer bewegingen en animaties bij topspelers als James LeBron en Kobe Bryant. Om deze speciale bewegingen onder de knie te krijgen zul je wel eerst vele uren moeten oefenen, zelfs al ben je een ervaren rot. De moeilijkheidsgraad is in 2K7 namelijk flink wat opgeschroefd. De kennis van aanvallen, verdedigen, knoppencombinaties en inzicht in basketbal zijn vereisten om een aardig potje te kunnen basketballen op een hogere moeilijkheidsgraad. Als beginner zul je het erg moeilijk hebben, zelfs op de laagste moeilijkheidsgraad. Laat dit je niet afschrikken, want na vele uren ‘ballen’ wordt de game leuk en interessant. Toch is de hoge moeilijkheidsgraad zeker een struikelblok voor mensen die gewoon eventjes een balletje willen werpen.
Op het eerste zicht lijkt de besturing vrij eenvoudig en gebruik je enkel de knoppen A, B, X en Y. Na een tijdje zul je echter merken dat je met deze knoppen niet kan dunken, geen tegenstanders kunt ontwijken en enkele andere mogelijkheden ook niet kunt uitvoeren. Hier komen de triggers in het spel. Met LT en RT kun je namelijk verscheidene offensieve acties opzetten. Zo kun je bijvoorbeeld een spectaculaire dunk uitvoeren door X samen met de RT in te drukken. Aanvallen krijg je na een tijdje wel redelijk onder de knie, maar verdedigen is een ander verhaal. Zeker op een hogere moeilijkheidsgraad is het verdomd moeilijk om een waterdichte defensie op poten te stellen. Ook om de complexere defensieve mogelijkheden te gebruiken moet je een beroep doen op de triggers. Zo kun je jouw speler zich breed laten opstellen, waardoor het voor de tegenstander onmogelijk wordt om een pass te geven.
Een andere toevoeging aan de game zijn de zogenaamde ‘Signature Moves’. In realiteit hebben sommige topspelers een speciale manier van schieten of dunken, en dit heeft 2K allemaal in de game weten te verweven. Een hele klus, maar het is enorm cool om Kobe Bryant op zijn eigen speciale manier een dunk te zien uitvoeren. Wat echter minder leuk is, zijn de vrije worpen. Nadat een tegenstander een fout op je heeft gemaakt, mag je vrij op doel werpen. Zowat iedere speler heeft een andere manier van snelheid om te werpen, waardoor het erg moeilijk is te scoren. Pas nadat je de spelers uren bestudeerd hebt zul je doorkrijgen hoe snel zij schieten. In het begin ben je dus eigenlijk op geluk aangewezen als het om vrije worpen gaat.
Grafisch gezien kan de game niet echt als next-gen bestempeld worden. Je ziet wel het zweet op de lichamen en de shirtjes bewegen wel mee met de spelers, maar het ziet er gewoon niet goed uit. Vooral tijdens een close-up van een speler lijkt deze next-gen onwaardig. Ook tijdens het laden van een game zien de graphics er ronduit slecht uit. Daarnaast hebben de jongens van 2K Sports waarschijnlijk nog nooit gehoord van collision detection. Een speler die zijn hand door het hoofd van een andere speler weet te steken, het is spijtig genoeg eerder regel dan uitzondering. De muziek bestaat uitsluitend uit hiphop en R&B, waardoor sommigen al snel naar de muteknop zullen gaan grijpen. De commentators leveren puik werk af en rammelen gelukkig niet steeds opnieuw dezelfde one-liners af. In NBA 2K7 is er veel keuze wat betreft speltypes. Van het snel spelen van een partijtje tot de langer durende modi. In 24/7 Next maak je zelf een personage, waarvan je van kop tot teen zijn uiterlijk kan bepalen. Na een bezoek aan de plastisch chirurg ga je met je vrienden het veld op. En wie staat er toevallig op dat veld? Inderdaad, een van de beroemdste basketballers die de wereld ooit gekend heeft, Shaquille O’Neil. Nadat je Shaq met een clean sweep van het veld hebt geveegd, stijgt je respect. Hierdoor kun je dan weer deelnemen aan toernooien uit de buurt. Door toernooien te winnen word je ontdekt door enkele talentscouts en uiteindelijk is het de bedoeling om het tot het talententeam te schoppen.
Een andere belangrijke spelmode is The Association. Hierin krijg je meerdere seizoenen de verantwoordelijkheid van coach en manager van een team op je schouders. Zo zul je coaches moeten inhuren, de trainingen regelen en ga zo maar door. Trainingen zijn erg belangrijk, want als je spelers niet of slecht trainen, raken ze uit vorm en zul je zelfs tegen de zwakste teams roemloos ten onder gaan. Online heeft 2K Sports de game in positieve zin weten te veranderen. Waar het vroeger erg moeilijk was een match te vinden, geraak je nu zonder problemen de room in. Omdat je nu tegen echte tegenstanders kunt spelen, is het gewoon veel leuker om online een potje te basketballen. Met andere woorden, de Xbox Live-mode is sterk verbeterd.
Conclusie
Al met al is NBA 2K7 een degelijke basketballgame geworden. Na lang oefenen zul je zeker plezier beleven aan de game. Voor dit echter het geval is, zul je zeker al meer dan tien uur gesukkeld hebben met de knoppencombinaties en het opstellen van een goede verdediging. Ook de graphics zijn niet om over naar huis te schrijven en de muziek zal niet iedereen weten te bekoren, maar deze minpuntjes zijn vrijwel verwaarloosbaar. Toch weet de game niet de volle potentie uit het concept te halen, wat toch wel jammer is. Maar als je van basketbal en een erg uitdagende game houdt, moet je deze NBA 2K7 gewoon aanschaffen. Het is gewoon de meest realistische basketbalsimulatie tot op de dag van vandaag.