Ninja Gaiden 4

Laten we eerlijk zijn, niemand speelt Ninja Gaiden voor het verhaal. Net als bij Devil May Cry of Bayonetta is de story weinig meer dan een excuus om van de ene gevechtssequentie naar de andere te springen. Toch slaagt Ninja Gaiden 4 erin om zelfs voor deze lage standaard te onderpresteren.

Yakumo wordt op pad gestuurd om de Dark Dragon priestess te vermoorden, een missie die voorspeld werd in een oude profetie van zijn clan. De Dark Dragon zelf is een terugkerende bedreiging uit vorige games, die al meerdere keren verslagen en herrezen is. Wanneer Yakumo uiteindelijk oog in oog staat met zijn doelwit, stopt ze hem nonchalant en vertelt dat de profetie verkeerd geïnterpreteerd is. Ze moet juist geholpen worden om de Dark Dragon te laten herrijzen, zodat hij definitief verslagen kan worden.

Het absurde van dit verhaal zou charmant kunnen zijn, ware het niet dat Yakumo dit waanzinnige plan zonder veel vragen accepteert. Zijn redenering? Als ze liegt, vermoordt hij haar alsnog. Geen goede eerste indruk van deze nieuwe hoofdpersonage.

Yakumo: "too cool for school"

Onze nieuwe protagonist Yakumo is lid van de Raven clan en vervangt series veteraan Ryu Hayabusa als hoofdpersonage. Helaas mist hij volledig de charme van zijn voorganger. Yakumo is het schoolvoorbeeld van een te edgy anime-karakter waarbij ik onmiddellijk aan Ken Kaneki uit Tokyo Ghoul moest denken. Hij doet zo zijn absolute best om cool te zijn, dat hij vergeet likeable te zijn. Het is jammer, want een nieuwe held had de serie een frisse wind kunnen geven.

Gelukkig laat zijn vechtstijl al deze kritiek onmiddellijk vergeten. Yakumo hanteert standaard twee zwaarden maar kan met één druk op de knop overschakelen naar een blood stance. Deze nieuwe moves zijn trager, maar compenseren dit met spectaculaire aanvallen die het scherm vullen met chaos. Het systeem voelt intuïtief aan en geeft je constant de keuze tussen snelle precisie of brutale kracht.

Combat van wereldklasse

De gevechten zijn waar Ninja Gaiden 4 werkelijk schittert. De game leunt dichter bij deel twee dan bij drie maar vindt zijn eigen plek ergens tussenin. Het tempo ligt hoger en de actie is chaotischer dan voorheen, terwijl de precisie van de originele games behouden blijft.

Wat vooral opvalt, is hoe agressief de vijanden zijn. Waar concurrenten zoals Devil May Cry je de ruimte geven om stijlvol te zijn, geeft Ninja Gaiden 4 je geen seconde rust. Vijanden wachten niet beleefd hun beurt af terwijl jij je combo's uitvoert. Als je denkt dat button mashen je erdoorheen helpt, zie je binnen seconden je healthbar verdampen. Al in het eerste uur diende ik alle defensieve opties onder de knie krijgen om te overleven.

Je kunt niet midden in een combo vijandelijke aanvallen ontwijken, waardoor elke actie een berekend risico wordt. Dit maakt elk gevecht een intense dans waarbij één fout fataal kan zijn. Voor nieuwkomers is er een Hero mode die extra items geeft bij respawns en vijanden minder agressief maakt. Eerlijk gezegd raad ik deze mode af, want de uitdaging is juist wat deze serie zo bijzonder maakt. Als je dat niet aankan, is Ninja Gaiden waarschijnlijk niet voor jou.

Progressie

Het upgradesysteem heeft een merkwaardige metamorfose ondergaan. In plaats van wapens te upgraden, moet je nu rechtstreeks nieuwe moves unlocken met "NinjaCoin", eem in-game currency. Vervelend genoeg zijn zelfs basic moves, die in vorige games standaard waren, tnu achter deze progressiemuur geplaatst. De eerste uurtjes voelen daardoor onnodig beperkt aan.

De premium editie geeft je voldoende NinjaCoin om deze initiële frustratie te omzeilen, maar ook tijdens normale gameplay verdien je ruim voldoende om alles vrij te spelen. Je hoeft dus geen strategische keuzes te maken wat het systeem wat zwak maakt. Positief is wel dat je bij elke unlock de optie krijgt om de nieuwe move te oefenen. Dit helpt om stap voor stap je arsenaal uit te breiden zonder overweldigd te raken. In combinatie met de blood moves en nieuwe wapens is je uiteindelijke moveset groter dan ooit.

Performance-first level design

Waar de combat schittert, daar stelt het level design teleur. De omgevingen zijn eenvoudig en repetitief, waarbij je van de ene arena naar de andere loopt zonder veel variatie. Af en toe flitst er een glimp van creativiteit voorbij, vooral wanneer imposante vista's in de achtergrond het beeld vullen. Deze momenten zijn echter schaars.

De afwisseling komt vooral van grind sequenties en zweefpassages. waarbij je hindernissen moet ontwijken. Aanvankelijk zijn deze onderbrekingen welkom, maar ook zij worden snel repetitief. Hier had PlatinumGames echt creatiever mogen zijn, want dit is ver onder hun gebruikelijke standaard.

Vermoedelijk is deze beperkte focus een bewuste keuze om hoge performance te garanderen. De game draait constant op minimaal 60FPS en schakelt zelfs naar 120FPS als je setup dit ondersteunt. Op de PS5 Pro is er een extra modus die kwaliteit en performance combineert met PSSR. Aangezien de combat de absolute ster is, valt deze trade-off te rechtvaardigen.

Ryu's terugkeer en uitdaging

Naar het einde van het spel mag je eindelijk spelen met series icoon: Ryu Hayabusa. Helaas voelt dit meer als een toegift dan een volwaardige ervaring. Zijn arsenaal is beperkter dan dat van Yakumo en je herspeelt vooral levels die je al gezien hebt, inclusief dezelfde bosses. Het is leuk voor de nostalgie, maar voegt weinig substantieels toe.

Eenmaal uitgespeeld opent Ninja Gaiden 4 pas echt zijn deuren. Master Ninja difficulty wordt unlocked samen met extra challenges en chapter select. Hoeveel waarde je uit deze game haalt, hangt volledig af van hoeveel je jezelf wilt uitdagen. Voor perfectionisten die elke boss no-hit willen verslaan is er content voor tientallen uren.

Conclusie:

Ninja Gaiden 4 is onmiskenbaar beter dan zijn voorganger, maar slaagt er niet in de formule naar nieuwe hoogtes te tillen. De combat is van ongekende kwaliteit en de uitdaging blijft trouw aan de roots van de serie. Helaas wordt deze kwaliteit overschaduwd door repetitief leveldesign, een voorspelbaar verhaal en een protagonist die wat irriteert. Het is een solide terugkeer voor een geliefde serie maar niet de gehoopte comeback. Voor fans van uitdagende action games blijft het een aanrader maar verwacht geen revolutie.