18 januari 2018: Nintendo kondigt groots een gloednieuwe manier van gamen aan in de vorm van Nintendo Labo. Na de uitvinding van de D-pad, dual screen gaming, het groots maken van 3D games en 3D gaming en het populariseren van motion controls, is dit de volgende poging van het Japanse bedrijf om de horizon van gamers te verbreden. Karton, dat in combinatie met hun console/handheldhybride zou moeten zorgen voor een hele andere manier van gaming, zonder dure plastic accessoires. Maar hoe goed werkt dat nu echt? Dat zochten wij voor jullie uit.
Natuurlijk is dit niet de eerste keer dat ondergetekende aan de slag mocht met Nintendo Labo. Bijna twee maanden geleden mocht ik al een preview schrijven naar aanleiding van een evenement dat Nintendo rondom hun nieuwe concept organiseerde. Ik wist dus al enigszins wat ik kon verwachten op het gebied van gameplay. Dat is echter slechts een derde van de lol. Voor je mag spelen, moet je immers eerst...
Bouwen
Nintendo Labo 01: Mixpakket bevat een rits aan kleine Toy-Cons, die je zelf in elkaar moet zetten alvorens je ermee kan spelen. Concreet krijg je de benodigdheden voor een vishengel, twee autootjes, een huis, een piano en een motorstuur, samen met toebehoren die je kunt gebruiken, zoals doelwitten, knoppen en een Joy-Con-houder.
In de doos van dit eerste pakket vind je een Nintendo game cartridge, 28 kartonnen platen en een zakje met hulpmiddelen als elastiekjes, stickers en touw. En die ga je allemaal nodig hebben om de Toy-Cons te kunnen maken. Gelukkig hoef je echter niet overweldigd te worden, want de game cartridge bevat niet enkel de spellen, maar ook instructies die je stap voor stap laten zien hoe elk object in de doos gemaakt kan worden.
Nintendo Labo is uiteraard gericht op kinderen, en dat is ook te zien aan hoe deze instructievideo’s zijn vormgegeven. Overal op het Nintendo Switch-scherm prijken felle kleuren en hyperactieve elementen die het aantrekkelijk maken voor de jongste gamers onder ons. Dit gaat gepaard met video’s die je in 360 graden kan bekijken en die je stap voor stap en op jouw tempo laten zien wat je moet doen, zodat er geen onnodige fouten hoeven te worden gemaakt. Ondertussen word je ook nog geholpen door tekstuele uitleg, die vol zit met kleine speelse grapjes die kinderen ongetwijfeld zullen vermaken. Tijdens deze bezigheid zal jij als bouwer of meekijkende ouder je je keer op keer verbazen over hoe gecompliceerd deze ogenschijnlijk eenvoudige kartonnen creaties eigenlijk zijn en over hoe perfect alles past. Zelfs aan de aandachtsspanne van het kind is gedacht.
Grotere Toy-Cons kunnen je al gauw een paar uur bezighouden, veel te lang voor de wat drukkere kids, die niet al te lange tijd op hun achterste kunnen blijven zitten. Instructies voor deze Labo-onderdelen zijn daarom opgebroken in secties. Na elke sectie adviseert de Switch je om wat anders te gaan doen, wat ook goed is om rust van het scherm te krijgen. Deze momenten zijn niet willekeurig, maar vinden plaats op momenten dat je bouwsel een staat heeft bereikt waarbij het makkelijk is op te bergen om er op een andere dag mee verder te kunnen gaat. Daar worden mama en papa ook wel zo vrolijk van. En als het dan uiteindelijk af is, is het tijd om te…
Spelen
Elk van de vijf Toy-cons in het mixpakket komt met zijn eigen software die het complementeert. De modelauto verandert je Switch bijvoorbeeld in een controller, terwijl je met het huis je Switch in een gigantisch raam transformeert. De vishengel laat je, zoals je wel kon raden, vissen, terwijl je met de piano kunt pingelen als Wibi Soerjadi. Het stuur laat je tenslotte racen alsof je op een motor zit, compleet met een draaibare gashendel, toeter en startknop.
Toen ik de eerste keer met Labo aan de slag mocht, was ik niet volledig overtuigd dat dit echt de moeite waard zou gaan worden, hetgeen vooral was te wijten aan de software. De spellen die we mochten spelen op het event hadden een behoorlijk techdemo-gevoel, in plaats van dat het volledige games waren. En dat zou in theorie de pret behoorlijk kunnen drukken. Helaas is dat gevoel enkel sterker geworden nu ik er een week mee heb mogen rotzooien.
Dat het game-aspect van de modelauto weinig meer is dan een beetje tegen elkaar spelen is prima. Doordat er twee auto’s worden meegeleverd is er een multiplayeraspect en modelauto’s zijn nooit meer dan dat geweest. Bij de rest van de ‘’games’’ is dit echter wat moeilijker te verkroppen.
Zo werkt vissen bijvoorbeeld goed. De Toy-Con reageert precies zoals verwacht en het hengelen voelt prettig. Als je de hengel naar links beweegt, zie je de lijn op het scherm bijna exact hetzelfde doen, waardoor de Toy-Con echt voelt als een verlengstuk van je digitale hengel. Maar met slechts een locatie, een handjevol vissen en geen betere hengels of aas of iets dergelijks om vrij te spelen, is het een game die niet lang zal kunnen vermaken. Zelfs het vissen in het 3DS Mii Plaza had meer om het lijf dan dit, wat eigenlijk best wel treurig is.
Eenzelfde argument gaat op voor het racen met het stuur en spelen met het beestje dat woont in het Nintendo Labo-huisje. Het werkt allemaal prima, verbazingwekkend goed zelfs als je bedenkt dat het karton is, maar er zit totaal geen diepgang in. Alle races heb je binnen een uur wel uitgespeeld, zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad, en korte minigames met je beestje spelen voelt meer als bezigheidstherapie dan als daadwerkelijk gamen. De track editor van het racestuur kan de levensduur enigszins oprekken, maar is feitelijk te beperkt om echt veel leuks mee te kunnen doen.
De piano tenslotte, herbergt redelijk wat diepgang. Niet enkel voor kinderen die graag willen pingelen, maar ook voor zij die zelf liedjes zouden willen schrijven. Er is een complete studio met meerdere sporen, waarin je de geluiden, toonhoogte en vibrato kan aanpassen. De meest logische functie, waarmee kinderen wordt geleerd hóé ze moeten spelen, ontbreekt echter. Wat dat betreft stelt dus ook deze ‘’game’’ teleur. Bovendien is het liedje dat je kan componeren beperkt tot een lengte van slechts een minuut.
Ontdekken
Het argument kan gemaakt worden dat Nintendo Labo niet draait om bouwen of spelen, maar om ontdekken. In die context zou je kunnen zeggen dat de meegeleverde producten meer dienen als een kennismaking en tutorial. Dit wordt ondersteund door het feit dat de software een aparte sectie heeft waarin je leert hoe de Toy-Cons werken en die je op weg helpt om je eigen creaties op te zetten.
Hiervoor moet je natuurlijk weer zelf knutselen, iets waar je hopelijk na een aantal uren Labo-bouwen een beetje feeling voor hebt gekregen; maar dat is iets waar Nintendo je niet bij kan helpen. In plaats daarvan biedt het een verrassend uitgebreide toolkit aan waarmee je zelf software in elkaar kan zetten om in combinatie met je eigen Toy-Cons te gebruiken. Deze toolkit oogt wat grauwer en minder aantrekkelijk dan de rest van de software, maar is daardoor wel makkelijk te bevatten. Een wat ouder kind zou dan ook moeiteloos zijn visie tot uiting moeten kunnen brengen. Indien hij die heeft.
Het probleem bij een concept als dit, is dat een belangrijk deel van de ervaring komt van de verbeelding van de gebruiker. Lang niet elk kind is echter zo creatief aangelegd. Ikzelf vond vroeger ook het bouwen van LEGO leuk, maar dan wel volgens het boekje. Zelfs iets opzetten was aan mij, en met mij vele kinderen, niet besteed. En de drempel van Labo ligt toch wel wat hoger dan bij LEGO. Dan kan Nintendo nog zoveel opties bieden en het allemaal zo makkelijk mogelijk maken, maar dat is een euvel dat niet overwonnen kan worden, waardoor er een reële kans is dat je kind Labo al snel links zal laten liggen.
En hoe verder?
De levensduur van Nintendo Labo zal dus voor een belangrijk deel afhankelijk zijn van de persoonlijkheid van de speler. Mocht die echter wel heel fanatiek hiermee aan de slag gaan en een onderdeel van de Toy-Con vernielen, dan is er geen man overboord. De uitdruk van elk van de kartonnen platen kan gratis worden gedownload op de website van Nintendo, zodat je zelf een vervanging kunt bouwen. Mocht je echter liever kant en klaar spul hebben, dan kan ook dat geregeld worden. Elk van de vijf Toy-Cons kan los worden besteld bij de grote N, zodat je makkelijk een vervanger in elkaar kan zetten. Bij regulier gebruik zien we dit echter niet al te snel nodig zijn. Het karton is niet ontzettend stevig, waardoor het juist goed werkt, maar is op de kwetsbare plekken voldoende beschermt door de manier waarop het in elkaar zit. Mors er alleen geen drinken op. Dat zal het immers echt geen goed doen.
Conclusie
Nintendo Labo in zijn geheel zal enkel een lang leven beschoren zijn bij een specifiek soort kind dat niet enkel uitpuilt van nieuwsgierigheid, maar ook gezegend is met creatief denkvermogen. Elk ander zal na het bouwen van de Toy-Cons en het even spelen ermee al snel erop uitgekeken zijn, hetgeen vooral te wijten is aan het gebrek aan diepgang van de meegeleverde games. Persoonlijk had ik liever € 30,- of zelfs € 40,- betaald voor bijvoorbeeld alleen de vishengel met een uitgebreide fishing game, dan dat ik nu voor € 70,- een vijftal kleine ervaringen krijg. En ik denk dat veel kinderen liever ook meer van hun favoriet hadden gehad, dan een Jack of all trades. Nu is het immers zo dat de software de Toy-Con complementeert, in plaats van andersom, en dat is het paard achter de wagen spannen. Potentie is er zeker, maar Labo in zijn huidige vorm is zeer voor verbetering vatbaar.