Het leven op dat eiland is behoorlijk veranderd na de gebeurtenissen van de eerste NUKITASHI, welke je echt gespeeld dient te hebben als je het tweede deel wil kunnen volgen. De True Perverted Sex Law heeft van het eiland een nieuw pervers paradijs gemaakt, waarin onze hoofdpersonen nu worden geëerd als de helden van de Lewd War zoals we die zagen in het ware einde van deeltje een. Het enige verschil is dat Junnosuke in dit vervolg nooit een relatie is begonnen met Fumino en in plaats daarvan handwerk levert door middel van speeltjes die hij zelf maakt met zijn 3D-printer. Hij wisselt ontwerpen zelfs online uit met andere slangenworstelaars en schrijft er reviews van. Een van die creaties is echter anders dan de andere en hult onze held zijn genotsknop in bliksem en fel licht door de rauwe kracht van zijn masturbatie.
His Sexellency
Getuige van deze gebeurtenis zijn Rei, Touka en Ikuko. De Big Three van de FS stonden vaak oog in oog met Jun en zijn anti-seks beweging, maar ondertussen is de relatie tussen de groepen een heel stuk inniger geworden. Zo innig zelfs, dat ze zichzelf toegang tot zijn huis verschaffen en daardoor worden meegezogen in het fapfenomeen. Wanneer ze vervolgens ontwaken, bevinden ze zich nog steeds op Seiran Island, maar dan wel een waar de originele Perverted Sex Law nog altijd van kracht is en zelfs op het punt staat uitgebreid te worden naar het vasteland.
Dat is overigens niet het enige verschil. In deze wereld heeft Jun wederom besloten om te vechten om zijn lesbische zus te beschermen, maar in plaats van een desnoods gewelddadig verzet tegen de FS en de SHO te bieden, heeft hij een deal met de duivel gesloten. De Big Three is met zijn toevoeging The Big Four en als de Sexellency promoveert hij de Perverted Sex Law die hem en zijn vrienden zoveel pijn heeft gebracht. En nu is de Junnosuke die we kennen opeens die persoon en moet hij precies dat doen waar hij zich altijd met hand en tand tegen verzet heeft.
Nieuwe vrienden, oude vijanden
Hij staat er gelukkig niet helemaal alleen voor. Het FS-trio realiseert zich ook al snel wat er gaande is en besluit wederom met Jun samen te werken om terug te komen naar hun eigen wereld. Door de gebeurtenissen van het vorige spel was een hoop slecht bloed al weggespoeld, maar nu ze noodgedwongen meer tijd samen spenderen, warmt onze held langzaam maar zeker op voor de meiden gedurende de common route, welke je op zijn minst vijftien uur bezig kan houden.
Over deze common route schrijven, heeft me meer tijd gekost dan ik nodig heb voor het tikken van de meeste recensies. Mijn mening erover is mijzelf duidelijk, maar de onderwerpen die Qruppo durft aan te snijden, liggen vooral in het Westen enorm gevoelig. Het conflict van NUKITASHI 2 draait namelijk om het concept van genderidentiteit en terwijl ik dit tik, hoor ik in mijn hoofd al een collectieve kreun van gamers die dit onderwerp de strot uitkomt. Geloof me, ik snap het. Maar deze game bewijst dat het ook kan om een manier die niet geforceerd en belerend aanvoelt. Sterker nog: die beweging is deels de vijand die je wordt voorgeschoteld.
Natuurlijk wil iedereen zichzelf kunnen zijn, door iedereen aardig gevonden worden en door iedereen worden geaccepteerd. Dat is echter een sprookje. Waar mensen zijn, zijn meningen en die zijn niet altijd met elkaar verenigbaar. Dit is iets waar de LGBT-beweging al lange tijd tegenaan loopt en in een poging om begrip voor hun afwijkende voorkeuren te kweken, strijken ze heel wat mensen tegen de haren in die het gevoel hebben dat hun een mening wordt opgedrongen of zelfs geïndoctrineerd worden. De diversiteit die nu overal prominent op de voorgrond staat, voelt voor een aanzienlijke groep mensen daardoor als een aanval op hun levenswijze en opvattingen.
De volgende stap
In Nukitashi 2 is dit conflict ernstig geëscaleerd op Seiran Island, waar dat soort mensen niet enkel een minderheid zijn, maar zelfs wettelijk strafbaar zijn. Dit drijft tieners die zich in een toch al kwetsbare mentale positie bevinden in een hoekje en net als een kat maken ze daardoor rare sprongen. Het gevolg is een gewelddadig conflict in een poging om verandering hardhandig teweeg te brengen, ongeacht de gevolgen voor niet enkel Seiran Island, maar ook de rest van de wereld.
Deze gemarginaliseerde groep hiermee simpelweg afschrijven als de schurk van dit verhaal zou makkelijk zijn, daar ze letterlijk terroristen zijn. Zelfs als voorstanders van de regenboogbeweging zich allicht voor het hoofd gestoten zouden voelen door de negatieve representatie van iemand met een afwijkende seksualiteit, zou binnen de context van het spel het neerslaan van de opstand met harde hand een geheel gepaste reactie zijn. Dat gebeurt echter niet. Hoewel er zeker een conflict is, met wederom allerlei seksspeeltjes die als wapens worden gebruikt, toont onze hoofdpersoon begrip en compassie. Ja het doet pijn als je niet wordt begrepen en geaccepteerd, maar dit zijn dingen die je niet af kunt dwingen en dat proberen zorgt alleen maar voor tegengas. Aan het eind van de dag heb je er veel meer aan om mensen te vinden met wie je op één lijn zit, dan om je te focussen op zij die tegenover je staan. Het is een positieve boodschap en een met diepgang die ik niet had verwacht van een game die doordrenkt is met seksgerelateerde woordgrappen en bizarre scénario’s als de kracht van een orgasme gebruiken als wapen. En ik hou ervan!
Niet enkel gaat het tactvol en slim om met een zeer gevoelig onderwerp, maar de humor is fantastisch en komt door een ditmaal uitstekende vertaling goed uit de verf. Soms wordt het zo bizar dat de cringe-factor om de hoek komt kijken, maar dit is grotendeels beperkt tot de character routes, waardoor het niet als een tonale mismatch met de rest van het spel voelt. Het centrale conflict speelt zich namelijk volledig af binnen die common route en pas nadat deze tot een conclusie is gekomen, volgt een van de drie main character routes met de FS Big Three.
Time to hump
De keuze die bepaalt op welk pad je komt, maak je al vroeg in de common route, maar op enkele extra scènes na die daarmee verweven zijn, merk je weinig verschil tot je echt op de character route zit. Deze zijn niet al te lang, denk zo’n twee uur, waardoor ik er niet teveel over wil zeggen, maar ze hebben een stuk meer diepgang van die van de voorganger. Niet enkel dat, maar er zijn ook nog vijf subcharacter routes met Nanase, Fumiko, Misaki, Asane en Hinami, welke ieder ook redelijk lang zijn en uitbreiden op de vrij korte character routes van de eerste NUKITASHI. Daarmee komt de game uit op een slordige dertig uur, hetgeen extreem veel content is voor een game die qua prijs in het middenspectrum zit. Daarom is het ook helemaal geen probleem dat de game audiovisueel vrijwel een kopie van zijn voorganger is, met veelal dezelfde art en muziek. Maar daar ik de muziek nog altijd geweldig vind, had je me sowieso niet horen klagen.
Wil je dit alles beleven, dan zal je wel iets meer moeite moeten doen dan de game op Steam kopen. Zoals meestal het geval is bij games van Shiravune, is de release op Valve zwaar gecensureerd om te voorkomen dat moreelridders het spel gaan blokkeren. Pas nadat de patch van Johren is geïnstalleerd krijg je 95% van de content, inclusief de seksscènes waar velen van jullie voor komen. Deze zijn dankzij de unieke setting voldoende gevarieerd en ditmaal passen ze stukken beter bij hoe Junnosuke in de rest van de game is neergezet, waardoor zelfs mijn laatste minpunt van de vorige titel is weggenomen. Dat is wat we graag zien bij een vervolg.
Conclusie:
NUKITASHI 2 neemt al mijn bezwaren over zijn voorganger en poetst ze vrijwel volledig weg. De vertaling is goed, de seksscènes passen bij de rest en de character routes krijgen eindelijk voldoende tijd om te schijnen. Dankzij de subcharacter routes krijgen zelfs de dames van het eerste deel een tweede kans, hetgeen ik enorm kan waarderen. De soms wel erg bizarre humor is nog altijd aanwezig en soms net iets te veel van het goede, maar met grote regelmaat heb ik echt krom gelegen van het lachen, dus dat mocht de pret niet drukken. De klapper is echter de materie die het behandeld, welke ik niet kan samenvatten in deze conlusie. Dus als je naar het einde bent geskipt, adviseer ik je om alsnog rustig te lezen.
