Okami

Soms vraag je je af waar ontwikkelaars toch hun inspiratie vandaan halen om zulke prachtige games te maken. Of het nou om de legendarische loodgieter gaat, het shooter-genre tot hogere hoogten tilt of een werkelijk emotioneel verhaal vertelt, sommige games zijn eenvoudigweg pure kunst. Bij de ontwikkelaars van Okami heb je die vraag niet, omdat het wel duidelijk is waar hun inspiratie vandaan komt: de Zelda-serie. Maar of dat allemaal zo erg is?

Het begint allemaal al bij de intro: hierin wordt een verhaal verteld over een sterk kwaad dat een grote bedreiging voor de wereld was en een godin, in de vorm van een witte wolf, het slechte wezen na een lang gevecht opsloot. Honderd jaar later wordt het kwaadaardige monster bevrijd en is het uiteraard de taak aan jou om het te stoppen, terwijl je ondertussen elk gebied van zijn vloek verlost. Dit lijkt vanzelfsprekend als twee druppels water op de verhaallijn in zo’n beetje elke Zelda, maar zoals die game al bewezen heeft, kan een game met een dergelijk flinterdun verhaal ook goede gameplay bevatten. Daarbij is het ook nog eens goed uitgewerkt; het geeft echt een voldaan gevoel wanneer je een dode en verrotte plaats terug ziet keren naar zijn oorspronkelijke, bloeiende staat.

Maar voordat het zover is, zul je toch eerst even wat werk moeten verrichten. Meestal volstaat het weer tot leven brengen van een boom die over het gebied waakt, waarna een groot gebied weer zal opbloeien. Wil je echter het hart van het kwaad vernietigen, dan zul je een kerker in moeten. In deze kerker zul je puzzels oplossen, reguliere vijanden afslachten en tenslotte de eindbaas een kopje kleiner maken. Wanneer je in een gevecht terechtkomt, verschijnt er rondom je een onbreekbare cirkel en enkele vijanden. Het zwiepen met de Wiimote, een klein zwiepje volstaat overigens ook, zorgt voor een basisaanval. Naarmate je vordert in de game zul je nieuwe wapens vinden en verscheidene technieken erbij leren.

Voor eindbazen is er iets meer denkvermogen vereist, hoewel het, net als bij de gewone gevechten, nooit echt moeilijk zal worden. Zodra je het patroon van het, vaak gigantische, beest hebt herkend, is het een eitje om het af te maken. Ook de puzzels zijn meestal niet al te lastig, hoewel je toch even op een iets andere manier moet denken dan je gewend bent, en je moet meestal gebruik maken van de Celestial Brush. Dit is één van de belangrijkste gameplay-elementen in de game en zorgt ervoor dat het zich op een positieve manier van zijn voorbeeld onderscheidt. Wanneer je op een knop drukt, zal de wereld stil komen te staan en is het tekenen geblazen. Staat er een boom in de weg? Hak hem om. Heb je een emmer vol met water nodig? Laat het water tegen de wetten van de fysica in omhoog de emmer in stromen.

Het is werkelijk net zo simpel als hierboven geschreven staat. Om het even met een voorbeeldje te illustreren: op een gegeven moment in game kom je een oud vrouwtje tegen, die haar kleren aan het wassen is in een rivier. Vanzelfsprekend knoop je even een praatje met haar aan en dan kom je te weten dat haar waslijn kapot is. Behulpzaam als je bent ga je meteen op zoek naar de plaats waar de lijn zou moeten hangen en vervolgens trek je een streep tussen de twee stokjes. Voila: een nieuwe waslijn. Het vrouwtje is even blij, maar dan zou ze graag wat meer warmte willen, zodat haar kleren wat sneller droog zouden zijn. Oude mensen zijn ook nooit tevreden. Zuchtend open je het tekenscherm, tekent een cirkel in de hemel en zie daar: een zon verschijnt om de was te drogen. Dit zijn slechts twee van de dertien beschikbare krachten, die elk op verscheidene manier gebruikt kunnen worden. Ook moet gezegd worden dat het tekenen lekker soepel gaat op de Wii, hoewel af en toe het signaal van de 'Wiimote' lichtelijk verkeerd wordt opgevat, maar dit komt gelukkig slechts sporadisch voor.

Toch is de Celestial Brush niet het enige gameplay-element waarmee Okami zich van Zelda onderscheidt. In deze game zit namelijk een klein RPG-aspect, hoewel dit meer een achtergrond rolletje speelt. Door liefdadigheidsacties, als bijvoorbeeld dieren voeren of mensen uit nood helpen, groeit jouw kracht door de dankbaarheid van hen. De punten die je hiermee verdient kun je vervolgens spenderen aan meer levens of meer inktpotjes (voor het vaker achter elkaar gebruiken van de Celestial Brush). Ben je echter lui of hou je niet zo van zelf uitkiezen wat je nodig hebt, dan kun je het ook altijd nog automatisch laten doen. Erg diepgaand is het allemaal niet; waarschijnlijk zul je jouw verdiende punten alleen uitgeven aan je gezondheid en inktpotjes, omdat de andere mogelijkheden niet erg belangrijk zijn in de game. Dit is echter slecht een klein minpuntje.

Tegenover dat kleine minpuntje staan twee enorme pluspunten: het stijltje en de soundtrack. Het stijltje kun je nog het beste vergelijken met een bewegend, typisch Japans schilderij. Het heeft in de gameswereld geen aparte naam en laat zich ook moeilijk omschrijven, vandaar dat je het beste even een screenshot kunt bekijken. Dit is wellicht één van de mooiste games ooit gemaakt. Een gedurfde uitspraak, maar het gaat dan ook niet om het aantal polygonen dat je op jouw scherm kunt tellen. De beelden ademen zo vreselijk veel sfeer uit dat je compleet in de wereld gezogen wordt en het zal je urenlang vasthouden. Het is overduidelijk dat er met veel liefde aan deze game gewerkt is, net als aan de soundtrack overigens, die je samen met het stijltje de wereld van Okami inzuigt.

Conclusie

Om terug te komen op de vraag die ik mezelf in de inleiding stelde, of het zo erg was dat Okami op de The Legend of Zelda-serie leek, kan ik luidkeels met een 'nee' antwoorden. Het is waar dat Okami veel aspecten van de serie heeft overgenomen, zoals de kerkers met diens vijanden en puzzels, maar het heeft er een geheel eigen draai aangegeven met de Celestial Brush. Ook het RPG-systeem doet de game ietwat anders spelen, hoewel het niet echt veel toevoegt. Verder is de stijl van de game werkelijk fenomenaal en zuigt je samen met de soundtrack diep, heel diep, de game in. Het is alleen jammer dat er voor de mensen die hem al op de Playstation 2 hebben er geen extra content is toegevoegd, zodat de game nog een keer halen niet zo heel veel zin heeft. Maar voor iedereen die hem nog niet heeft en wel een Nintendo Wii bezit: halen die game, je zult er geen spijt van krijgen!